Rozkładarka

Urządzenie do tego celu jest dwojakiego rodzaju. Rozkładarka poruszająca się w położeniu ukośnym równoległym do powierzchni skarpy z jedną parą wózków u górnej, a drugą u dolnej krawędzi skarpy, może na tych wózkach poruszać się równolegle do osi wzdłużnej skarpy (program uprawnienia budowlane na komputer).
We Francji używana bywa maszyna typu SGME. Składa się ona z 2 dźwigarów kratowych o długości, którą można regulować, rozstawionych w odstępie ok. 5 m. Między nimi porusza się skrzynia zasypowa na 2 ślizgach umocowanych przy dolnych pasach dźwigarów kratowych.

Skrzynia zasypowa wypełniona masą asfaltową w swym najniższym położeniu porusza się między dźwigarami w górę prostopadle do osi skarpy, rozkładając „po drodze” masę asfaltową na skarpie (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Regulowanie grubości powłoki jest możliwe przez ustalenie położenia nad skarpą noża, w który opatrzona jest skrzynia.
Wszelkie ruchy rozkładarki i jej części odbywają się dzięki silnikom elektrycznym i agregatowi prądotwórczemu wmontowanemu w urządzenie. Sterowanie następuje z wysokiego pulpitu umieszczonego w górnej części, obsługiwanego przez 1 człowieka.
Masę asfaltową dostarczają wywrotki samochodowe do mas asfaltowych (uprawnienia budowlane).

Walec do wałowania skarp, na linach, który działa bezpośrednio za przesuwającą się rozkładarką, wałując świeżo ułożoną warstwę masy asfaltowej. Obsługiwany jest przez wciągarkę zmontowaną na wózku poruszającym się wzdłuż górnej krawędzi skarpy. Wciągarka ta poruszana silnikiem kompensowanym może poruszać dwa walce gładkie o ciężarze po 1300 kG, wprawiając je za pomocą lin w ruch wahadłowy na przemian w górę i w dół skarpy.

Metody postępowania

Metody postępowania różnią się tu zależnie od grubości narzutu kamiennego, którego pory mają być wypełnione mastyksem oraz od głębokości wody (program egzamin ustny).
Wymagane cechy mastyksów używanych do tego celu.
a. Narzuty o dużej miąższości zatopione całkowicie na dużej głębokości. Urządzenie służące do zalewania narzutów kamiennych mastyksem asfaltowym to zbiornik walcowy u dołu zakończony lejem, a zamykany zwykle klapą otwieralną bądź z pontonu roboczego za pomocą miejscu (otaczarka) lub podgrzewania dostarczonego z wytwórni na lądzie (kotły) zmontowane jest na pomoście pontonu pływającego (opinie o programie).

Objętość zbiornika dostosowuje się do przewidywanego zasięgu mastyksu w narzucie (np. na głębokość 1-1,5 m). Wskazane jest, aby był on izolowany termicznie, izolacją nieprzemakalną, tak aby straty mastyksu z powodu stworzenia się oziębionej skorupy były jak najmniejsze. Wysokość zbiornika powinna być większa niż średnica jego przekroju poziomego. Lej u spodu zapewnia wylewanie się masy z wystarczającą prędkością w postaci ciągłej żyły. Klapa u dołu zabezpiecza przed samoczynnym zatykaniem się wylotu leja stwardniałym mastyksem.

b. Narzuty całkowicie zatopione w cienkich warstwach lub płytko usypane (segregator aktów prawnych). Może tu być użyte urządzenie opisane w punkcie a lub można też dostarczać mastyks wprost z wytwórni izolowaną termicznie rurą. Musi wtedy być zapewniona nieprzerwana dostawa mastyksu i wykluczone tworzenie się korków z mastyksu stwardniałego w rurze.
Wytwórnia mastyksu (otaczarka) lub kotły do jego podgrzewania gdy wytwarzany jest na lądzie, jest zmontowana na statku lub pomoście.

Z niej kolebkami mastyks przenoszony jest do zbiornika przejściowego (z mieszadłem) skąd z kolei lejem i rurą 0 60 cm zakończoną rozkładarką, zawieszoną na linach wielokrążka zwisającego z wysięgnika żurawia (bomu) pokładowego, wylewa się na powierzchnię narzutu kamiennego (promocja 3 w 1). Rozkładarka ma długość (mierzoną prostopadle do kierunku układania i osi rury) ok. 5 m, a mastyks wychodzi z niej 8 rurami o 0 20 cm, rozmieszczonymi na końcach rozkładarki i w równych odstępach między nimi. Zanurzenie rozkładarki można regulować w granicach 3 do 13 m. Asfaltowanie może się odbywać nawet na niewielkiej fali.