Rozmieszczenie specjalizowanych linii technologicznych

Rozmieszczenie specjalizowanych linii technologicznych w zunifikowanych typowych nawach umożliwia tworzenie zakładów o wymaganej zdolności produkcyjnej, zarówno o wąskiej specjalizacji jak i specjalizowanych, wytwarzających szerszy asortyment wyrobów. Przy specjalizacji kilku zakładów przewiduje się tzw. kooperację, czyli uzgodnienie między nimi podziału zamówień na dostawę poszczególnych wyrobów określonego zestawu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Osobnym rodzajem zakładów są kombinaty budowy domów, nie tylko produkujące komplety wyrobów, ale też dostarczające je na plac budowy oraz prowadzące budowę wraz z wykończeniem budynków. Przy budownictwie masowym takie kombinaty jednoczy się w kilka zakładów o wąskiej specjalizacji, które na bazie kooperacji produkują komplety wyrobów o ograniczonym asortymencie. Stopień specjalizacji zakładów i ich kooperację ustala się na podstawie uzasadnień techniczno-ekonomicznych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy technologii stacjonarnej wyroby formowane są i twardnieją w stałej pozycji na stendzie lub urządzeniu bez przemieszczania, a wszystkie niezbędne do tego materiały i urządzenia formujące doprowadza się do stendu. Wymagane są przy tym duże powierzchnie produkcyjne, komplikuje się wykorzystanie mechanizacji i automatyzacji, duża jest również pracochłonność. Niezależnie od tego, jedynie technologia stanowiskowa jest celowa do produkcji ciężkich elementów o dużych gabarytach - słupów o długości powyżej 12 m, kratownic, belek dwuspadowych o dużych rozpiętościach i in. Elementy sprężone produkuje się na stendach, które mają podpory wychodzące poza granice formy, lub w formach przejmujących siły spowodowane naciągiem zbrojenia (formy oporowe) (uprawnienia budowlane).

Stendy odpowiadające długością jednemu lub dwóm największym wymiarom produkowanych elementów nazywa się torami krótkimi, a odpowiadające długością kilku (4-P16) jednakowym elementom - torami długimi lub liniowymi. Pierwsze są szeroko stosowane do wytwarzania elementów z dowolnym zbrojeniem naciąganym, a drugie - głównie przy produkcji wyrobów ze zbrojeniem z drutów lub splotów (program egzamin ustny).

Produkcja sprężonych belek

W skład technologicznych linii torów wchodzą robocze pasy żelbetowe z oporami do przejmowania sił naciągu zbrojenia, mechanizmy do przeciągania zbrojenia wzdłuż toru (lub do doprowadzania gotowej wiązki), kołowroty i urządzenia do naciągu zbrojenia (lewary hydrauliczne lub nawijarki), zasypnik i urządzenie do zasilania go mieszanką betonową, urządzenia i przyrządy do cieplnej obróbki wyrobów (opinie o programie).

Elementy produkuje się w deskowaniu nieruchomym lub przesuwnym, wchodzącym w skład formującego agregatu - kształtowania bezformowego. Naciąg zbrojenia na torach wykonuje się sposobem mechanicznym lub elektrycznym. Mieszankę zagęszcza się przenośnymi wibratorami, matrycami wibrującymi (wyroby płaskie) lub wibratorami rozdzielacza (segregator aktów prawnych).

Produkcja sprężonych belek o szerokim i zmieniającym się asortymencie jest racjonalna w formach oporowych z zagęszczaniem mieszanki betonowej trzpieniami wibrującymi, wyposażonych w urządzenia do grupowego naciągu zbrojenia (z prętów bądź lin z drutów lub splotów) z jednoczesnym równomiernym przenoszeniem siły naciągu na beton. Cechą charakterystyczną formy jest napęd hydrauliczny rozformowania i montażu, jak również możliwość rozwarcia i usunięcia zdejmowalnego boku dla zwolnienia wstępnego naciągu. Jako mechanizmy transportowe w pomieszczeniach zamkniętych służą suwnice, a na stendach na powierzchniach otwartych - żurawie (promocja 3 w 1).

W Stanach Zjednoczonych sprężone elementy o dużych gabarytach produkuje się na torach jednofunkcyjnych i uniwersalnych o długości od 30 do 200 m. Pierwsze stosuje się dla znormalizowanych elementów jednego typu, produkowanych w formach betonowych (okładanych blachą stalową); na drugich torach w formach stalowych produkuje się słupy, belki, pale i inne elementy. Na długich torach zbrojenie może być naciągane w postaci wiązek odcinkowych lub wiązek przeciąganych; układy te są najbardziej rozpowszechnione.