Wartości współczynników

Wartości współczynników aerodynamicznych. Do określania charakterystycznego obciążenia wiatrem wg wzoru (1-1) należy przyjmować współczynniki aerodynamiczne. Wartości współczynników dla konkretnych schematów i danych wymiarów geometrycznych budowli można określać zarówno z podanych zależności, jak i załączonych wykresów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jeżeli nie podano zależności funkcyjnych, wartości pośrednie należy określać z interpolacji. Przy wzorach nie podano granic ich stosowania są one widoczne na rysunkach. Jeżeli podane są dwa warianty, należy wybrać wariant niekorzystniejszy. Znak „ + ” przy wartości współczynnika określa kierunek działania obciążenia do wnętrza budowli (parcie), a znak „ - ” na zewnątrz (ssanie) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Na niektórych schematach wprowadzono dodatkowe indeksy do współczynnika C, np. C_a, Ca,. Mają one charakter pomocniczy i są wykorzystywane jedynie na danym rysunku. Współczynniki aerodynamiczne budowli, dla których obciążenie wiatrem ma duże znaczenie, o kształtach wyraźnie odbiegających od podanych w normie, należy określać na podstawie badań aerodynamicznych lub literatury (uprawnienia budowlane).

Suwnic o sztywnym podwieszeniu ciężaru użytkowego (wsadowe z kleszczami lub z łopatą itd.) albo o wiotkim podwieszeniu ciężaru użytkowego, lecz pracujących przy stałym wykorzystaniu maksymalnego dopuszczalnego ciężaru użytkowego, lub z wózkiem znajdującym się wyłącznie (albo prawie wyłącznie) po jednej i tej samej stronie suwnicy oraz suwnic czerpakowych, o maksymalnym dopuszczalnym udźwigu (program egzamin ustny).

W obliczeniach konstrukcji wsporczych belek podsuwnicowych: słupów, płyty podstawowej i śrub kotwiących, należy siły pionowe od kół suwnicy pomnożyć przez współczynnik dynamiczny, zmniejszony o 0,1. W obliczeniach fundamentów słupów nie uwzględnia się wpływu dynamicznego od suwnic (opinie o programie).

Siły poziome poprzeczne

Konstrukcje pod tory (belki podsuwnicowe, słupy, rampy itd.) należy obciążać najniekorzystniejszymi dla danego elementu konstrukcyjnego układami obciążeń. W przypadku suwnic pracujących w jednej nawie na jednym lub więcej poziomach należy uwzględniać działanie tylko dwóch najniekorzystniej działających na dany element konstrukcyjny suwnic.

Dla konstrukcji wielonawowych, gdy oddziaływania poszczególnych torów przenoszą się na całość konstrukcji hali w kierunku poprzecznym, należy uwzględniać:

• siły pionowe nie więcej niż od dwóch suwnic w każdej nawie i nie więcej niż od sześciu w całej konstrukcji poprzecznej,
• siły poziome poprzeczne najwyżej od czterech suwnic dla całej konstrukcji poprzecznej, w tym najwyżej od dwóch suwnic w jednej nawie (segregator aktów prawnych).

Siły poziome poprzeczne należy przyjmować tylko dla tych suwnic, dla których uwzględnia się oddziaływania pionowe. Suwnice ustawia się w położeniach najniekorzystniejszych dla rozpatrywanego elementu konstrukcyjnego. Za siłę działającą wzdłuż toru należy uważać sumę zgodnie skierowanych sił poziomych podłużnych dwóch suwnic każdej nawy, które najniekorzystniej działają na daną część budowli.

Obliczenia statyczne powinny być wykonane na podstawie Polskich Norm, norm branżowych, normatywów, obowiązujących wytycznych, instrukcji wydanych przez upoważnione instytucje naukowe oraz innych obowiązujących przepisów. W przypadkach nie objętych normami oraz w przypadkach konieczności stosowania mało znanych metod obliczeń należy podać uzasadnienie naukowe tych obliczeń lub powołać się na właściwe i odpowiednio udostępnione źródła.

Obliczenia statyczne powinny obejmować zasadnicze elementy konstrukcyjne i te szczegóły konstrukcyjne, dla których konieczne jest sprawdzenie wytrzymałości i współczynników pewności (promocja 3 w 1). Terminologię i oznaczenia należy stosować zgodnie z normami, wg których wykonywane są obliczenia statyczne. Nie należy używać tego samego oznaczenia dla różnych parametrów.