Rozpiętość łuków

Rozpiętość łuków wynosi około 10 m, ich strzałka 7,00 m. Płetwa sięga na dalszych 6,00 m w głąb terenu. Grubość ścianki wynosi 0,80 m, a średnica słupów ok. 1,70 m. Głębokość nabrzeża wynosi 15 m, a wysokość muru nadwodnego ok. 2,70 m.
Nabrzeża oporowe na palach stosuje się w takich samych warunkach gruntowych jak nabrzeża oczepowe, tzn. wtedy, gdy w grunt można wbić ścianki szczelne i pale (program uprawnienia budowlane na komputer).
W nabrzeżach na palach system pali oraz nadbudowa pozwalają jednak na przenoszenie większych sił poziomych tak, że nabrzeża te, w odróżnieniu od nabrzeży oczepowych, mogą mieć głębokości znacznie większe. Praktycznie nabrzeża na palach osiągają głębokość do 15 m poniżej WŚr.

Zasadniczym elementem, oddzielającym grunt terenów lądowych od wody, poniżej jej poziomu, jest w nabrzeżach na palach, podobnie jak poprzednio - ścianka szczelna, kończąca się w pobliżu poziomu średniego. Ponad tym poziomem ograniczenie brzegu stanowi mur nadwodny, posadowiony na palach za pośrednictwem płyty żelbetowej czy rusztu drewnianego, albo też bezpośrednio (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Płytę żelbetową można rozwiązać bądź jako gładką (najczęściej), bądź jako żebrową, przy czym żebra mogą się znajdować pod płytą lub nad nią. Nabrzeża z płytą stanowią rozwiązanie najnowocześniejsze i dziś najczęstsze, i noszą nazwę nabrzeży płytowych.
Odmiana nabrzeży na palach z dwiema płytami poziomymi w nadbudowie nazywana bywa czasem nabrzeżem płytowo-komorowym (uprawnienia budowlane).

Pale stanowiące fundament muru nadwodnego mają za zadanie nie tylko przenosić obciążenie pionowe nabrzeża na warstwy głębsze, ale także współpracować w przenoszeniu sił poziomych działających na nabrzeże. Stanowią one zatem równocześnie zakotwienie lub podparcie ścianki szczelnej.

Parcie gruntu

Zależnie od położenia ścianki w stosunku do innych części konstrukcji, dadzą się wyróżnić dwa typy nabrzeży ze ścianką szczelną z przodu oraz z tyłu (program egzamin ustny).
W wypadku a ścianka szczelna stanowi ścianę frontową nabrzeża pod wodą, od tyłu zasypana jest zwykle (chociaż nie zawsze) na całą wysokość gruntem lub innym materiałem zasypowym, system pali stanowi jej zakotwienie, przenoszące równocześnie obciążenia pionowe nabrzeża na warstwy głębiej położone, a część nadwodna, poza swą funkcją podpierania mas gruntu zalegających powyżej poziomu wody, przyczynia się do zmniejszenia naporu gruntu na ściankę (opinie o programie).

Przestrzeń za ścianką szczelną, a pod płytą czy murem nadwodnym może być wypełniona gruntem całkowicie, lub tylko częściowo. W tym drugim wypadku grunt opada ku ściance skarpą na szerokość płyty (lub muru), przy czym skarpa może być umocniona (lepiej) lub nie umocniona (wówczas pochylenie jej odpowiada kątowi stoku naturalnego danego gruntu). Rozwiązanie drugie jest oszczędniejsze od poprzedniego, gdyż na ściankę wypada mniejsze parcie gruntu (segregator aktów prawnych).
W wypadku b mur nadwodny, oparty na systemie pali, stanowi podparcie ścianki szczelnej, poza tym jak poprzednio, przenosi obciążenia pionowe na warstwy głębsze i podtrzymuje grunt zalegający powyżej poziomu wody, nie ma natomiast bezpośredniego wpływu na zmniejszenie parcia gruntu na ściankę szczelną.

Jednakże i w tym wypadku ścianka doznaje zwykle pewnego odciążenia, ponieważ dno basenu, poczynając od rzutu głównej krawędzi nabrzeża, może na szerokości muru wznosić się skarpą ku ściance. Zależnie od rodzaju gruntu i sposobu utrwalenia powierzchni skarpy, może ta ostatnia być bardziej lub mniej stroma i w większym lub mniejszym stopniu przyczyniać się do zmniejszenia momentów zginających w ściance (promocja 3 w 1).
Rozwiązanie to stanowi przejście do nabrzeży pomostowych, przy czym różnica polega na znaczeniu ścianki szczelnej, które w nabrzeżach pomostowych jest znacznie mniejsze. Często w ogóle nie mają one ścianki.