Rozproszenie budownictwa zagrodowego

Widoczną poprawę w strukturze zabudowy można osiągnąć przez zahamowanie dalszego Widoczną poprawę w strukturze zabudowy można osiągnąć przez zahamowanie dalszego rozproszenia budownictwa zagrodowego, tak mieszkaniowego jak i produkcyjnego oraz koncentrację budownictwa usługowego i mieszkaniowego, realizowanego ze środków państwowych lub społecznych w ściśle określonych rozwojowych jednostkach osadniczych (program uprawnienia budowlane na komputer). Według założeń planu perspektywicznego przewiduje się wybudowanie na wsi do roku 1980 ok. 1 950 000 mieszkań.

Jeśli według spisu powszechnego z roku 1960 znajdowało się na wsi ogółem 3 480 000 mieszkań, a szacuje się, że w okresie perspektywicznym ubytki naturalne wyniosą ok. 1 620 000 mieszkań, to w roku 1980 będzie na wsi ok. 3 810 000 mieszkań, z czego przeszło 50% mieszkań nowych. W tym czasie zmieni się najprawdopodobniej, stosownie do nowych wymagań i potrzeb, struktura nowego budownictwa mieszkaniowego na wsi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przewiduje się, że liczba ludności mieszkającej na wsi utrzyma się na dotychczasowym poziomie do roku 1980. Należy jednak przypuszczać, że zmieni się poważnie jej dotychczasowa struktura zawodowa. Zmniejszy się bezpośrednie zatrudnienie w rolnictwie, natomiast wzrośnie zatrudnienie w innych zawodach związanych ze wsią. Zachodzi zatem niezbędna konieczność koordynacji poczynań i pokierowania procesami budowlanymi na wsi w ścisłym powiązaniu z zamierzeniami racjonalizacji produkcji rolnej - w sposób kompleksowy. Celem tej kompleksowej koordynacji powinno być ścisłe określenie programu, natężenia oraz tempa realizacji budownictwa, urządzeń komunalnych itp. w dostosowaniu do ogólnej polityki państwa i warunków miejscowych.

Działalność koordynacyjną powinny w całości przejąć na siebie organa planowania przestrzennego wsi. Niezależnie od dużego rozdrobnienia osadnictwa występuje także znaczne rozdrobnienie gospodarstw rolnych, o czym już uprzednio wspomniano (uprawnienia budowlane). Na ogólną liczbę ponad 3,5 miliona gospodarstw około 32,6% są to gospodarstwa o powierzchni gruntów do 2 ha, a 63,1% dp 5 ha. Ta struktura agrarna powoduje m. in. zatrudnienie 40-50 osób na. 100 ha użytków rolnych, podczas kiedy w państwowych gospodarstwach rolnych wielkość zatrudnienia nie przekracza średnio 13,5 osoby. W wielu krajach europejskich, w których wprowadzono postęp techniczny do produkcji rolnej, zatrudnienie na 100 ha użytków rolnych wynosi 8 do 10 osób. Przykłady te świadczą, że przez wprowadzenie postępu technicznego możliwe jest zmniejszenie zatrudnienia w rolnic- podporządkować pozostałe dziedziny planowania gospodarczego w tym zakresie (program egzamin ustny).

Rozdrobnienie i rozproszenie osadnictwa

Rozdrobnienie i rozproszenie osadnictwa, co zostało uprzednio naświetlone, stanowi poważną przeszkodę w racjonalnym wyposażeniu wsi. Przez właściwe warunki bytowe rozumie się zapewnienie ludności wiejskiej przynajmniej minimum podstawowych usług z zakresu zdrowia i opieki społecznej, oświaty, kultury, rzemiosła i handlu oraz wyposażenia w urządzenia sieciowe (wodociąg, kanalizacja, gaz) (opinie o programie).

W tych warunkach konieczne jest dokonanie wyboru jednostek osadniczych, w których lokalizacja podstawowych usług jest uzasadniona liczbą ludności z nich korzystającej i ich dostępnością, jak również określenie roli tych wsi, które z wyżej podanych przyczyn nie będą mogły być jeszcze wyposażone w podstawowe usługi (segregator aktów prawnych).
Zgodnie z przeprowadzonymi w kraju badaniami podstawowe usługi w zakresie oświaty, kultury, zdrowia i opieki społecznej, handlu i rzemiosła są ekonomicznie uzasadnione w przypadku, gdy mogą zaspokoić potrzeby ok. 2000 mieszkańców (promocja 3 w 1).

Na większości terenów środkowej Polski o przewadze gospodarki rolnej, obszar, na którym mieszka taka liczba mieszkańców, obejmuje 3000, 4000 a nawet 5000 ha. Jest zatem pożądane, aby dla powyższej liczby ludności wytworzyć odpowiedni typ jednostki osadniczej, spełniającej podstawową rolę w strukturze sieci osadnictwa wiejskiego. Wieś taka skupiałaby oprócz budownictwa mieszkaniowego i produkcyjnego ludności rolniczej także budownictwo mieszkaniowe ludności nierolniczej oraz budownictwo usługowe przeznaczone dla danej wsi i mniejszych wsi sąsiednich.