Rozproszenie materiału malarskiego

Rozproszenie materiału malarskiego będzie tym większe, im napięcie powierzchniowe jest mniejsze. Stąd też farby, w których rozpuszczalnikiem jest
woda, ze względu na wysokie napięcie powierzchniowe wynoszące ok. 80 dyn/cm, nie nadają się do malowania elektrostatycznego.
Ważna jest również lepkość farby. Najlepsze rezultaty otrzymuje się przy lepkości 20-30 sek wg kubka Forda nr 4. Wartość ta nie jest jednak obowiązująca i są przypadki, w których można stosować lepkość od 15 do 55 sek. Zbyt wysoka lepkość przeciwdziała podziałowi cząstek farby, zbyt niska prowadzi do występowania zacieków (program uprawnienia budowlane na komputer)
Punkt zapłonu materiałów malarskich do elektrostatycznego malowania powinien być równy lub wyższy od maksymalnej temperatury otoczenia.

Malowanie wyrobami chemoutwardzalnymi wykonuje się przy pomocy specjalnego pistoletu natryskowego, do którego z jednego zbiornika-miernika spływa właściwy wyrób malarski, a z drugiego utwardzacz. Pistolet taki musi być wykonany ze stali kwasoodpornej. Koniecznym warunkiem właściwej pracy takich aparatów jest odpowiednie zmieszanie wyrobu malarskiego z substancją utwardzającą tuż przed natryskiem (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Aparaty tego typu służą do malowania wyrobami malarskimi dwuskładowymi. jak poliestrowe i epoksydowe.

Malowanie przez zanurzenie jest metodą bardzo oszczędną, wydajną i w zasadzie dosyć prostą, jak również łatwą do zmechanizowania, co czyni ją szczególnie przydatną dla masowej produkcji.
Ograniczeniem dla tej metody jest wielkość i kształt przedmiotów malowanych; wielkość detali ogranicza gabaryt wanien, kształt musi umożliwiać swobodny obciek wyrobu malarskiego (uprawnienia budowlane).
Do metody zanurzeniowej nadaje się w zasadzie większość wyrobów malarskich, po ich odpowiednim przystosowaniu.

Lepkość materiału malarskiego

Nastawienie odpowiedniej lepkości jest bardzo ważne i odgrywa decydującą rolę w procesie. Najczęściej stosuje się lepkość w granicach 25-30 sek wg kubka Forda nr 4.
Wyroby malarskie stosowane do metody zanurzeniowej winny odznaczać się małą tendencją do sedymentacji, względnie rozdzielenia pigmentów (program egzamin ustny).
Mimo stosowania odpowiednio preparowanych wyrobów malarskich, wanny zaopatrzone są w mieszadła i obudowy zmniejszające parowanie rozpuszczalnika.
Lepkość materiału malarskiego należy kontrolować w czasie pracy i stale poprawiać przez uzupełnienie rozpuszczalników.

Bardzo istotnym parametrem w metodzie zanurzeniowej jest szybkość zanurzenia i wynurzenia. Szybkość ta jest różna i zależy od rodzaju wyrobu malarskiego, jego lepkości, wielkości i kształtu malowanego przedmiotu. Najczęściej stosuje się szybkość 2-4 cm/sek (opinie o programie).
Istnieje szereg typów urządzeń do malowania przez zanurzenie, z których najważniejsze to:
- urządzenia, w których zanurzenie i wynurzenie odbywa się ręcznie za pomocą mechanizmu dźwigowego,
- urządzenia z zanurzeniem i wynurzeniem automatycznym,
- urządzenia, w których malowane przedmioty poddaje się kolejno zanurzaniu, wynurzaniu oraz wirowaniu (segregator aktów prawnych).

Dla uzyskania powłok o równomiernej grubości i dla usunięcia zacieków oprócz wirowania stosuje się tzw. obciek elektrostatyczny.
Do zabezpieczenia przed korozją konstrukcji stalowych, które w czasie eksploatacji nie mogą być konserwowane, może być brana pod uwagę tylko taka powłoka ochronna, która trwale zabezpiecza na co najmniej 20 lat. Takie właśnie warunki może spełnić powłoka metalizacyjno-malarska.
W celu ochrony stalowego szkieletu lub elementu zaleca Się pometalizować cynkiem całą powierzchnię (promocja 3 w 1)..

Ocynkowanie można wykonać metodą ogniową lub przez natrysk. Ocynkowanie ogniowe daje powłokę bardziej szczelną, a więc lepiej chroniącą stal, lecz o niejednakowej grubości na całej powierzchni. Powłoki cynkowe otrzymane przez natrysk wymagają dodatkowego uszczelnienia przez pomalowanie. Na ocynkowaną powierzchnię zaleca się nałożyć: farbę olejną podkładową cynkową, a następnie warstwy nawierzchniowe.