Rozprzestrzenianie ognia - podstawowe normy

Rozprzestrzenianie ognia - podstawowe normy

Nierozprzestrzenianie ognia, czyli w skrócie NRO, dotyczy przede wszystkim wszelkich elementów oraz rozwiązań wykorzystywanych w budynkach w postaci systemów fasad lub też przekryć dachowych.

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury

Istotną datą dla ustanowienia organizacji warunków technicznych budynków oraz ich usytuowania był 7 lipca 2009 roku, kiedy to w życie weszło Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 marca 2009 roku. Można znaleźć w nim w głównej mierze szczegółowe rozróżnienie pomiędzy tzw. nierozprzestrzenianiem ognia a elementami określanymi jako nierozprzestrzeniające ognia (NRO), słabo rozprzestrzeniające ogień, a także silnie rozprzestrzeniające ogień na specjalne potrzeby. Mając do czynienia z tego rodzaju elementami na co dzień, warto więc dokładnie wczytać się w treść przywołanego wyżej rozporządzenia.

Rozprzestrzenianie ognia

Warto wspomnieć, że określenie niektórych elementów jako te, które nie rozprzestrzeniają ognia przez długi czas pozostawało kwestią sporną wśród ludzi, związanych z budownictwem. Rozumiano je zbyt dosłownie i z tego powodu oczekiwano, że wszelkie przegrody klasyfikowane jako “NRO" nie będą rozprzestrzeniać ognia. Nie jest jednak tajemnicą, że wiele z tych elementów w sposób gwałtowny rozprzestrzenia ogień, co w ogólnym rozumieniu kłóciłoby się z treścią rozporządzenia. Określenie “NRO" dotyczy jednak wyłącznie początkowej fazy rozwoju ognia w jego najwcześniejszym stadium.

Elementy budowlane, które nie mogą rozprzestrzeniać ognia

Najważniejsze elementy, które według zarządzenia nie powinny rozprzestrzeniać ognia (dopuszczając przy tym również zastosowanie elementów klasyfikowanych jako “słabo rozprzestrzeniające ogień") to między innymi: elementy budynku o jednej kondygnacji nadziemnej ZL IV, a także PM o maksymalnej gęstości obciążenia ogniowego strefy pożarowej do 500 MJ/m², ściany wewnętrzne oraz ściany zewnętrzne i element konstrukcji dachu i jego przekrycia w budynku typu PM niskim, w przypadku którego maksymalna gęstość obciążenia ogniowego strefy pożarowej wynosi do 1000 MJ/m², a także ściany zewnętrzne w budynku niskim pokroju ZL IV.