Roztwory gruntujące

Roztwory gruntujące mogą być użyte również jako samoistny materiał izolacyjny, w przypadku gdy nie zachodzi obawa’ silniejszego działania wilgoci na konstrukcję. Dla wykonania takich lekkich izolacji powleka się powierzchnię izolowaną dwu- lub trzykrotnie roztworem asfaltowym, przy czym drugą warstwę nakłada się po wyschnięciu pierwszej. Wskazane jest użycie na warstwę zewnętrzną roztworu asfaltowego gęstszego niż na pierwszą warstwę (program uprawnienia budowlane na komputer). Zużycie roztworu gruntującego wynosi 250-f-350 g/m2 przy jednokrotnym powlekaniu i do 450 g/m2 przy dwukrotnym powlekaniu.

Obok roztworów gruntujących na bazie asfaltowej możliwe jest stosowanie roztworów gruntujących na bazie smołowej m. Roztwory takie składają się ze średnio miękkiego paku, rozpuszczonego w lotnym rozpuszczalniku.
Zakres ich stosowania ogranicza się do gruntowania powierzchni przeznaczonych do izolowania produktami smołowymi.

Nie należy stosować gruntów na bazie smołowej pod izolacje asfaltowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Dla wykonania izolacji typu średniego, nie narażonej na duże ciśnienie wody, stosuje się często zamiast nakładania warstw papy na lepiku nakładanie powłok bitumicznych na zimno lub na gorąco, które po zastygnięciu lub utracie składników lotnych tworzą warstwy szczelne, jednolite, odporne na działanie wody. Masy takie należy nakładać z reguły na powierzchnie uprzednio zagruntowane roztworami asfaltowymi dla zapewnienia należytego ich związania z podłożem. Masy takie mogą być preparowane zarówno na podkładzie smół, jak i asfaltów (uprawnienia budowlane).

Masy izolacyjne powłokowe asfaltowe składają się zasadniczo z asfaltu ponaftowego, rozpuszczonego w lotnym, szybko parującym rozpuszczalniku. Jako asfalty należy tutaj stosować asfalty dmucha’ne o możliwie dużej rozpiętości pomiędzy temperaturą mięknienia a temperaturą kropienia (wg Ubbelohde’a). Nadaje się tu asfalt o temperaturze mięknienia wg Kraemera-Sarnowa 65-75°C. Czyste asfalty ponaftowe muszą być bardzo wysokich gatunków, aby masy odpowiadały wymaganiom pod względem spływności.
Własności asfaltu można poprawić przez dodanie asfaltów naturalnych typu gilsonitu, paku stearynowego lub żywic syntetycznych. Teoretycznie zadaniem tych dodatków jest przedłużenie sprężystego odcinka wykresu Teologicznego masy pozbawionej rozpuszczalnika (program egzamin ustny).

Masy izolacyjne

Masy izolacyjne z wypełniaczami zawierają jako podstawowy składnik asfalt oksydowany o nieco niższej temperaturze mięknienia. Masy takie można uszlachetniać dodatkiem olejów schnących roślinnych oraz małych ilości kauczuku lub żywic syntetycznych. Podniesienie temperatury mięknienia masy uzyskuje się przez dodanie wypełniacza, będącego mieszaniną wypełniaczy typu włóknistego, np. krótkowlóknistego azbestu z wypełniaczem pyłowym, aktywnym; jakim jest np. krzemionka (opinie o programie).
Jako rozpuszczalnik może być stosowana solwentnafta lub benzyna lakowa.

Głównym składnikiem mas izolacyjnych, stosowanych na gorąco, jest asfalt oksydowany i uszlachetniony również dodatkiem żywic plastycznych lub paku stearynowego.
W projektach norm polskich podane są warunki techniczne dla jednego typu mas asfaltowych powłokowych na zimno. Masy izolacyjne tego typu, nakładane na zimno, są preparatami złożonymi z asfaltu, wypełniaczy mineralnych sproszkowanych i włóknistych, dodatkowo uplastyczniających, oraz lotnych rozpuszczalników. Masy te nakłada się za pomocą szpachli na uprzednio gruntowane powierzchnie (segregator aktów prawnych). Składnikami zasadniczymi tych mas są: asfalty normowe różnych gradacji, mączka wapienna drobno mielona, azbest, wełna żużlowa, pak stearynowy, kalafonia lub żywica kumaronowa, solwentnafta, benzyna ciężka lub lekkie oleje smołowe, z których 80% musi destylować do temperatury 300° C (promocja 3 w 1).

Masa izolacyjna powinna się dawać łatwo nakładać za pomocą szpachli lub łopatek w temperaturze 18°C warstwą grubości 1-P2 mm. Zużycie: do 3 kg/m2. Czas wysychania — nie dłużej niż 48 godzin w temperaturze pokojowej. Warstwa zaschnięta powinna być całkowicie odporna na działanie wody i temperatur do 40°C.
Przepisy zagraniczne uwzględniają większą ilość tego typu preparatów.