Rusztowania wieloboczne

Rusztowania wieloboczne przeznaczone są do urządzenia pomostów roboczych wokół wysmukłych konstrukcji, jak np. wokół: wież ciśnień, kominów fabrycznych, chłodni, wież i dzwonnic kościelnych itp. Schematyczny rzut konstrukcji rusztowania (program uprawnienia budowlane na komputer). Ten rodzaj rusztowań wywodzi się od rusztowań przyściennych, stąd wiele uwag zwłaszcza dotyczących obciążeń dopuszczalnych, podanych dla rusztowań przyściennych, ma zastosowanie w rusztowaniach wielokątnych. Maksymalne dopuszczalne rozstawy pomiędzy stojakami muszą zostać zachowane na obwodzie zewnętrznym rusztowania (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W celu zabezpieczenia stojaków przed przewróceniem odśrodkowym należy oprzeć o powierzchnię obiektu końce wszystkich poprzecznie na co trzeciej kondygnacji rusztowania. Dla zabezpieczenia przed przewróceniem w kierunku stycznym do obwodu rusztowania należy zamontować wzmocniono wzdłuż obwodu zewnętrznego linami poziomymi, umieszczonymi w uchwytach widełkowych założonych na końcach poprzecznie. Naciąg lin uzyskano za pomocą odpowiednich śrub umieszczonych w uchwytach widełkowych. Każdy segment składa się z dziewięciu prefabrykowanych płyt żelbetowych mających po dwa żebra poziome (uprawnienia budowlane).

Płyty były montowane dźwigiem i łączone ze sobą kablami sprężonymi- Montaż i sprężanie kabli wymagały wykonania dwóch rusztowań roboczych zawieszonych na budowli, jednego wewnątrz - A i drugiego zewnątrz - B. Rusztowania zdolne były przeciwstawić się parciu wiatru o prędkości 200 km/godz. (zaobserwowano 180 km/godz) (program egzamin ustny).

Rusztowanie wewnętrzne

Rusztowanie wewnętrzne mogło przenieść obciążenie 9T, a zewnętrzne 18 T, rozłożone na 9 pomostach. Rusztowanie wewnętrzne A było stałe. Składało się ono z dziewięciu jednakowych elementów o wymiarach rzutu 0,90 x 1,45 m i wysokości 14,50 m. Elementy te były zawieszone na strzemionach ze stali 0 12 mm, zamocowanych w otworach wykonanych w segmentach (opinie o programie).

Rusztowanie zewnętrzne B było ruchome, przesuwne. Składało się z osiemnastu elementów 1,00 x 2,00 m i wysokości 16,00 m i było oparte na żebrach segmentów komina za pomocą zastrzałów i utrzymywane za pomocą szeciu zakotwień w kształcie szczęk zaciskanych śrubą i przymocowanych do żeber segmentów. W żebrach wykonano otwory, w które wchodziły trzpienie znajdujące się w szczękach (segregator aktów prawnych).

Jako przykład rusztowania chłodni kominowej podajemy rusztowania dwóch chłodni Centrale de Carling wybudowanych przez Genie Civil de Lens na zamówienie Zjednoczenia Przemysłu Węglowego Zagłębia Lotaryńskiego.

Wieża ma 87,0 m wysokości, średnicę podstawy 63,70 m i średnicę przy wierzchołku 39,29 m (rys. 8-86). Rusztowanie wieży miało 48 kondygnacji o wysokości 1,85 m każda. Kształt rusztowania, tak jak i kształt powłoki wieży, był hiperboliczny. Stojaki rozstawiono na siatce o wymiarach przeciętnie 2,45 X 2,80 m. Dwie windy usytuowano po przeciwległych stronach wieży. W celu jak najmniejszego zużycia materiału rozbiórkę dolnej części rusztowania wykonywano po zakończeniu betonowania. Rusztowanie przewyższało stale poziom betonowania o ok. 10 m, co umożliwiło zbrojarzom zamontować zbrojenie powłok rusztowanie wewnątrz tej wieży chłodniczej.

Montażyści rusztowań rurowych XX wieku postępują W podobny sposób. Wykorzystują oni wszystkie występy i wnęki elewacji oraz otwory montażowe pozostawione przez dawnych budowniczych (promocja 3 w 1).

Jedno z najciekawszych rusztowań wykonano dla iglicy północnej katedry w Chartres w 1937 r., a więc początkowym okresie stosowania we Francji konstrukcji rurowych. Rusztowanie to dochodziło do wysokości 108 m. Tylko pomocnicze rusztowanie kolumnowe wsparto na podłożu. Inne elementy opierały się na balkonach i występach budynku. Całość była zakotwiona w otworze dzwonnicy. Dla ochrony przeciwgromowej rusztowanie było podłączone miedzianymi drutami do piorunochronu Katedry.