Rozwiązania projektowe

Rozwiązania projektowe ujęto w pewną dyscyplinę umożliwiającą typizację niektórych elementów budowlanych i szczegółów połączeń, jak konstrukcji dachowej, stropów, palenisk kuchennych, okien, drzwi itp. Wszystkie ówczesne projekty przewidywały wykonanie ścian z drewna i pokrycie dachów dachówką (program uprawnienia budowlane na komputer).

Stosowano dachy dwuspadowe, czterospadowe i naczółkowe, dodając elementy podcieni, ganków, okiennic itp. Interpretacja form regionalnych nie została jednak dostatecznie powiązana z ideą postępu technicznego, co miało być głównym celem akcji. Szerokie zastosowanie znajdowało nadal budownictwo drewniane, obok coraz częstszego budownictwa murowanego, pokrycia dachów dachówką lub blachą. Wszystkie jednak spotykane systemy budownictwa wiejskiego sprowadzały się do stosowania materiałów miejscowych, a wyjątkowo tylko materiałów pochodzących z produkcji przemysłowej, jak belki żelazne stropowe lub blacha i w przeważającej większości opierały się na rzemieślniczych metodach wykonawstwa budowlanego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W pierwszych latach po II wojnie światowej budownictwo wiejskie przeżyło wyjątkowo ciężkie chwile. Brak drewna, cegły, stali, materiałów pokrywczych, cementu, gwoździ, okuć itp. uniemożliwiał wręcz zaspokojenie niezbędnych potrzeb, jak na przykład naprawy mniej zniszczonych budynków. Zasadniczą sprawą, od której w dużym stopniu zależał rozwój budownictwa wiejskiego, było wprowadzenie innych - poza drewnem - materiałów miejscowych oraz oparcie się o nowoczesne i dostępne masowo materiały pochodzące z produkcji przemysłowej.

Z uwagi na wielkie zniszczenia występujące również w przemyśle i miastach oraz konieczność skierowania do ich odbudowy w pierwszej kolejności materiałów budowlanych, w pierwszej fazie odbudowy wsi zaczęto stosować powszechnie materiały miejscowe, które miały tę zaletę, że były powszechnie dostępne (np. kamień, żwir, piasek, glina itp.), tanie i nie wymagały odległego transportu, stanowiącego wówczas oddzielny, trudny do pokonania problem.
Ogromne trudności wykonawcze powstały również z powodu braku kwalifikowanych rzemieślników budowlanych na wsi (uprawnienia budowlane).

Resztki fachowców pozostałych na wsi z okresu przedwojennego przeszły od razu do pracy przy odbudowie zniszczonych miast i przemysłu, gdzie zarysowały się lepsze perspektywy warunków pracy i płacy w porównaniu z warunkami budownictwa na wsi.

Sektor gospodarki

Ponieważ jednak wraz z zakończeniem II wojny światowej stosunki społeczno-polityczne i gospodarcze w Polsce uległy radykalnej zmianie - trudności te zahamowały tylko przejściowo rozwój budownictwa wiejskiego, przed którym zarysowały się nowe i korzystne perspektywy (program egzamin ustny). Zgodnie z najogólniejszymi założeniami, gospodarka rolna na wsi została podzielona na dwa sektory:
a) sektor gospodarki uspołecznionej,
b) sektor gospodarki indywidualnej.

Przyjęty podział znalazł również m. in. swoje odbicie w całokształcie kierunków rozwojowych budownictwa wiejskiego jak również w zastosowaniu nowych metod realizacji obiektów wiejskich (opinie o programie).
Do uspołecznionego sektora gospodarki rolnej zalicza się państwowe gospodarstwa rolne i spółdzielnie produkcyjne.
Budynki w państwowych gospodarstwach rolnych zostały w większości przypadków przejęte wraz z areałem ziemskim. W ogromnej większości były to budynki poważnie zniszczone wskutek działań wojennych i braku odpowiednich remontów (segregator aktów prawnych).

Poza tym budynki te były już mocno przestarzałe również pod względem technologiczno-funkcjonalnym i w większości przypadków nie nadawały się do nowoczesnej wielkotowarowej produkcji rolnej. Cały wysiłek w pierwszym okresie, tzn. w latach 1947-49, skupiono na odbudowie, przebudowie i remontach kapitalnych budynków istniejących. Rodziny robotników rolnych przeniosły się w tym okresie z dworskich czworaków w większości zdewastowanych do zabudowań dworskich oraz do pałaców. W okresie tym trzeba było zaspokoić najpilniejsze potrzeby mieszkaniowe (promocja 3 w 1).

Spółdzielnie produkcyjne natomiast najczęściej nie dysponowały odpowiednimi budynkami zarówno produkcyjnymi jak i mieszkaniowymi, co powodowało konieczność budowy nowych pomieszczeń.