Rozwój organizacji

Rozwój organizacji musi zatem odbywać się stopniowo w określonej kolejności. Wszystkie doświadczenia Zachodu wskazuję, na niedopuszczalność „przeskakiwania" lub pomijania któregokolwiek z ogniw, stanowiących jednolity łańcuch organizacji bezpieczeństwa pracy. Organizację winno się dostosować do rozmiaru przedsiębiorstwa i inaczej, ma wyglądać w małym zakładzie, zatrudniają- cym niewielką ilość robotników, inaczej zaś w dużych przedsiębiorstwach, zatrudniających tysiące ludzi. Jednak elementy organizacyjne dużego i małego przedsiębiorstwa są w istocie rzeczy podobne, niezależnie od stopnia jego rozbudowy, psychika zaś ludzka z nieistotnymi zmianami, na całym świecie jednakowa (program uprawnienia budowlane na komputer).

Tworząca się organizacja bezpieczeństwa pracy musi, pod rygorem mniejszego lub większego powodzenia, uwzględnić oba czynniki, tj. organizację przedsiębiorstwa i psychikę pracujących. Układ kolejności rozwoju organizacji bezpieczeństwa pracy na podstawie powyższego, kształtuje się następująco: zapewnienie współdziałania, poparcia i życzliwego stosunku pracodawcy, dyrektora i naczelnego inżyniera ruchu; wyznaczenie inżyniera (kierownika) bezpieczeństwa pracy; 11. zapewnienie współdziałania kierowników działów, mistrzów i przodowników oraz zorganizowanie ich w koła; 4. urządzanie zebrań z udziałem wszystkich pracowników i wciąganie robotników do odpowiednich kół bezpieczeństwa pracy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W początkowym okresie zasięg organizacji bezpieczeństwa pracy obejmuje niewiele osób i dla ogółu nie jest widoczny, a dopiero po opracowaniu programu pracy zaczyna wciągać szerszy ogół pracowników i staje się powszechny. Jak wielką wagę przykładają Amerykanie do przekonania pracodawcy o konieczności wprowadzenia służby bezpieczeństwa w przedsiębiorstwie i o roli jaką ona odgrywa w akcji zapobiegania wypadkom, uwidocznia ustanowiona przez nich, zresztą dowolnie tylko na podstawie doświadczenia, procentowa tabelka, w której cyfrowo starają się przedstawić wagę poszczególnych czynników, wpływających na poprawę stanu bezpieczeństwa przy pracy (uprawnienia budowlane).

Wychowanie załogi

Zestawiają oni tam obok siebie i sumują czynniki tak niewspółmierne jak wola pracodawcy czy dyrektora zakładu i skutki działania plakatów ostrzegawczych oraz osłon mechanicznych. Niewiele jednak odbiegają od prawdy twierdząc, że w walce o bezpieczeństwo pracy wola pracodawcy i dyrektora stanowi blisko -40%, zaś na resztę składają się wszystkie inne czynności z propagandę,, wychowaniem załogi, zabezpieczeniami i osłonami maszyn włącznie (program egzamin ustny). W następnej kolejności największą wagę przykładają do roli majstra, stawiając ją nawet przed kierownikiem służby bezpieczeństwa pracy i określając jego wpływ udziałem 30%, gdyż przez stały kontakt i obcowanie z robotnikiem ma on największy na niego wpływ, przy przekonywaniu go o potrzebie stosowania urządzeń ochronnych.

Stawiając kierownika służby bezpieczeństwa dopiero w następnej kolejności i określając jego wpływ liczbą około 20%, w końcu dopiero wyznaczają nieznaczne udziały po kilka procent na plakaty propagandowe, osłony i zabezpieczenia oraz rolę, jaką odgrywa sam robotnik (opinie o programie). Ośrodkiem każdej organizacji bezpieczeństwa pracy jest zawsze jedna osoba, którą jest inżynier kierownik służby bezpieczeństwa pracy. Nie konieczne jest nawet dlań posiadanie przygotowania technicznego, choć ono jest pożądane, natomiast powinien pochodzić ze środowiska tego zakładu i być z wszystkimi komórkami jego pracy szczegółowo obznajmiony. Powinien być doradcą i referentem w dziedzinie bezpieczeństwa wszystkich działów pracy, nie należy jednak z niego robić „kozła ofiarnego" i winić za wszelkie zdarzające się przy pracy wypadki (segregator aktów prawnych).

Wymagana jest jednak odeń szczegółowa umiejętność współżycia z ludźmi i zyskiwania ich sympatii, od czego zwłaszcza w początkach zależy w dużym stopniu powodzenie jego akcji. Musi być doskonałym znawcą charakterów ludzi, z którymi ma do czynienia. Nawet temperament kandydata na kierownika bezpieczeństwa pracy winien być brany pod uwagę. Nie nadają się na to stanowisko ludzie o usposobieniu cholerycznym, gwałtowni, nawykli do łamania przeszkód w życiu, a nie do powolnego ich usuwania (promocja 3 w 1). Kierownik tego działu powinien mieć jak najmniej miłości własnej, a przynajmniej umieć ją doskonale ukrywać i znacznie więcej znajdywać zadowolenia w wykonywaniu pracy, aniżeli w zaspakajaniu swej ambicji.

Duża część działalności kierownika pracy bezpieczeństwa polega na poddawaniu innym własnych myśli, które oni powinni uznać za swoje. Przytłaczająca większość przeszkód, jakie napotyka we wprowadzaniu zmian, służących do zwiększenia bezpieczeństwa pracy, mb źródło nie w złej woli lub ignorancji, lecz w miłości własnej innych. To też nie wolno mu pod żadnym warunkiem z tej miłości własnej towarzyszy pracy stworzyć nieprzepartej zapory, przeciwnie powinien ten bodziec umiejętnie i niepostrzeżenie wprząc do współpracy i wykorzystać, nie wysuwając swej osoby na pierwszy plan.