Rozwój społeczno-gospodarczy

Rozwój społeczno-gospodarczy, określany jako ekorozwój, musi być oparty między innymi na zasadach zachowania w sposób trwały walorów i zasobów przyrodniczych, a wśród działań podejmowanych w ramach ekorozwoju prowadzić również określone, czynne działania na rzecz zachowania istniejących wartości środowiska. Społeczeństwo ekorozwoju uznaje wyższość wymogów ekologicznych, które nie mogą być zakłócane przez wzrost cywilizacji oraz rozwój kulturalny i gospodarczy (program uprawnienia budowlane na komputer).

założenia ekorozwoju? - odpowiada: „Tak, ponieważ w planowaniu sterującym działaniami gospodarczymi w środowisku przyrodniczym ingerujemy w bardzo delikatne zjawiska, jakimi są życie świata roślin, świata zwierząt, a także życie człowieka, podejmując jakiekolwiek działania w środowisku musimy uwzględniać konsekwencje tych działań dla żywej substancji" (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dlatego należy dążyć do określenia granic dopuszczalnego przekształcania środowiska, granic, dzięki którym można zapewnić przyrodnicze podstawy egzystencji człowieka. Dotąd nie było takich założeń. Nadal aktualne jest stałe zawężanie kryteriów efektywności działań do ilościowych wyników produkcji. Wyznacza to kierunek działaniom techników. Jest oczywiste, że technik potrafi tworzyć czyste technologie, a ekonomista - prawidłowo zbilansować zyski i straty społeczne każdej działalności gospodarczej w środowisku (uprawnienia budowlane).

Podstawy egzystencji człowieka

Jednak muszą oni mieć jasno sformułowane kryteria poprawności działań w stosunku do przyrody i życia w ogóle. Badając oddziaływanie człowieka na zrównoważone struktury ekologiczne, możemy stwierdzić, że gospodarka nasza atakuje w pierwszym rzędzie trzy podstawowe komponenty środowiska: powietrze, wodę i ziemię. Poprzez nie przenoszą się do środowiska przyrodniczego szkodliwe działania, atakując z kolei pozostałe komponenty i zaburzając równowagę układu. Zbadanie tych trzech dróg przenoszenia do środowiska zaburzeń spowodowanych wadliwą gospodarką pozwala na sprecyzowanie najogólniejszych założeń ekorozwoju (program egzamin ustny).

Według B. Zaufała, ująć je można w sposób następujący:

1. Równowagę przyrodniczą tworzy sama przyroda w strukturze ekosystemów. Reprezentantem tej struktury są zachowane jeszcze u nas obszary krajobrazu naturalnego. Aby utrzymać równowagę przyrodniczą i jej wpływ na środowisko życia człowieka, trzeba bezwzględnie ochronić pozostałości krajobrazu naturalnego (lasy, zieleń przywodną, łąki, tereny bagienne) (opinie o programie).
2. Bezwzględnie musimy ochronić powietrze atmosferyczne i wodę. Korzysta z nich cały świat żywy; w każdej chwili życia zaburzenia tych komponentów wpływają więc najdotkliwiej i najszerzej na zaburzenia w całym systemie, a w efekcie końcowym oddziałują wielostronnie na zdrowie człowieka. Nie ma innego skutecznego sposobu zmniejszenia uciążliwości spowodowanych zanieczyszczeniami powietrza i wód, jak tylko objęcie tych komponentów środowiska ścisłą ochroną (segregator aktów prawnych).
3. Trzecia droga zaburzeń środowiska prowadzi przez odkształcenie terenów i znajdujących się na nich struktur ekologicznych. Odkształcenie terenów wynika przede wszystkim z potrzeb surowcowych, a pozyskiwanie surowców jest nieodłączną cechą naszej cywilizacji technicznej. Dlatego nie uniknie się powstających w ten sposób lokalnych i okresowych zaburzeń równowagi przyrodniczej w ekosystemach. Społeczna efektywność działań eksploatacyjnych musi uwzględniać jednak całokształt zysków i strat społecznych w środowisku. Jak dotąd, rachunek taki nie został sporządzony. Podsumowując możemy stwierdzić, że aby realizować ekorozwój, wszelkie działania gospodarcze mogą być podejmowane tylko w obrębie określonych. Powyższa formalizacja powinna stanowić punkt wyjścia w metodologii ekorozwoju. Zawarta jest tu bowiem istota podejścia ekologicznego, a nawet szerzej - ekospołecznego. Stanowi ją spójnik logiczny (promocja 3 w 1).