Rozżarzona spirala

Do wytwarzania promieni Roentgena służą stale ulepszane i coraz doskonalsze pod względem technicznym aparaty. Ich zasadniczymi składowymi częściami są lampa rentgenowska i generator wysokiego napięcia. Promienie Roentgena powstają pod wpływem bombardowania anody lampy rentgenowskiej elektronami wysyłanymi przez katodę. Katodą jest rozżarzona spirala stanowiąca źródło elektronów (program uprawnienia budowlane na komputer). Anoda zbudowana jest z takich metali, jak wolfram, miedź, kobalt, żelazo lub chrom. Pod wpływem bombardowania pociskami elektronowymi o dużej prędkości nadanej im wskutek wysokiego napięcia, anoda staje się sama źródłem nowego promieniowania promieniowania rentgenowskiego.

W 1912 r. fizyk niemiecki stwierdził, że sikoro kryształy mają budowę sieciową, a promienie rentgenowskie są falami elektromagnetycznymi o długości podobnej do odległości między atomami w sieci przestrzennej kryształu, to przenikając przez kryształ fale te powinny ulec ugięciu na atomach jego sieci (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Słuszność tego poglądu została udowodniona doświadczalnie przez Lau- ego i jego uczniów. Przepuścili oni wiązkę promieni Roentgena przez kryształ i na umieszczonej poza nim kliszy fotograficznej otrzymali obraz, zwany rentgenogramem, świadczący o ugięciu wiązki promieni. Doświadczenie to potwierdziło sieciową budowę kryształu oraz elektromagnetyczną naturę promieni Roentgena. Prześwietlanie minerałów promieniami rentgenowskimi umożliwiło bezpośrednie badanie ich budowy wewnętrznej.
Środek rentgenogramu zajmuje plama pochodząca od promieni nieugiętych (uprawnienia budowlane).

Naokoło niej grupują się mniejsze punkty, będące śladami promieni ugiętych na atomach tworzących sieć przestrzenną. Układ tych punktów ma ścisły związek z symetrią prześwietlanego kryształu. Zjawisko to występuje najwyraźniej, gdy promienie Roentgena przepuszcza się w kierunku osi symetrii krystalograficznej na podstawie układu punktów można wtedy rozpoznać jej krotność.
Badania minerałów za pomocą promieni Roentgena mogą być wykonywane różnymi metodami. W zależności od stosowanej metody uzyskuje się różne rentgenogramy. Do najważniejszych należą metody: Lauego, obracanego kryształu oraz proszkowa (program egzamin ustny).

Metoda proszkowa

W metodzie Lanego nieruchomo umieszczony pojedynczy kryształ (monokryształ) prześwietla się wiązką promieni Roentgen. W sieci przestrzennej kryształu promienie pierwotnej wiązki polegają ugięciom w pewnych kierunkach. Wiązki promieni ugiętych rejestruje się na filmie rentgenowskim, ustawionym prostopadłe do kierunku wiązki pierwotnej. Otrzymany rentgenogram sformuje o symetrii kryształu w kierunku, w którym kryształ był - wiązką pierwotną.

W metodzie obracanego kryształu badany kryształ jest obracany wokół osi prostopadłej do wiązki promieni rentgenowskich otrzymanym rentgenogramie zaczernienia emulsji wywołane przez wiązki promieni ugiętych ułożone są wzdłuż warstwic (opinie o programie). Wykonując trzy rentgenogramy w trzech kierunkach krystalograficznych można na podstawie odstępu między warstwicami określić stałe sieciowe a, b, c.
Metoda proszkowa polega na prześwietlaniu bardzo drobnych, bezładnie ułożonych ziarn sproszkowanego minerału.

Rentgenogram proszkowy daje przegląd wiązek ugiętych przez krystaliczną sieć przestrzenną kolejno pod coraz większymi kątami. Metoda proszkowa umożliwia wiele różnych badań minerałów, m.in. ich identyfikację i wyznaczanie stałych sieciowych (segregator aktów prawnych).
Od czasu odkrycia możliwości zastosowania promieni rentgenowskich do badania budowy wewnętrznej nastąpił ogromny rozwój krystalografii. Badania rentgenograficzne pozwoliły powiązać wewnętrzną budowę kryształów z ich własnościami fizycznymi i składem chemicznym. Potwierdziły one również dawniejsze teorie o sieci przestrzennej i rodzajach symetrii przestrzennej rozmieszczenia atomów.

Umożliwiło to ustalenie w wielu grupach minerałów ścisłego, prawidłowego rozmieszczenia jonów (kationów i anionów) utrzymywanych siłami elektrostatycznymi mającymi związek z wartościowością chemiczną. Dzięki tym badaniom można było ustalić ściślejsze wzory chemiczne wielu skomplikowanych związków, co z kolei umożliwiło przeprowadzenie racjonalnej klasyfikacji minerałów. Odnosi się to szczególnie do krzemianów, stanowiących najliczniejszą grupę minerałów (promocja 3 w 1).