Ruch tłoka

Ruch tłoka jest zsynchronizowany z położeniem zaworu ssącego i tłoczącego. Podczas ssącego, suwu tłoka zawór ssący znajduje się w położeniu otwartym, natomiast zawór tłoczący - w położeniu zamkniętym. Podczas suwu boczego (tłoczącego) położenia zaworów są odwrotne (program uprawnienia budowlane na komputer).

Nad zaworem ssącym umieszczony jest zbiornik zasilający. W czasie suwu ssącego mieszanka betonowa ze zbiornika zasilającego przedostaje się przez zawór do komory roboczej, skąd wtłaczana jest do rurociągu w czasie suwu roboczego tłoka. Liczba suwów wynosi 30-50 na minutę i powoduje dostatecznie równomierny przepływ masy betonowej przez rurociąg.
Transport mieszanki betonowej, wytłaczanej z komory roboczej pompy do miejsca przeznaczenia, odbywa się rurociągiem, który z uwagi na różną konfigurację trasy składa się z prostych odcinków rur o długościach 0,5-3,0 m oraz kolan. Poszczególne odcinki rurociągu łączone są ze sobą specjalnymi złączami (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Średnica rurociągu jest istotnym parametrem technicznym omawianego urządzenia i dobiera się ją w zależności od wielkości największego ziarna stosu okruchowego mieszanki betonowej.
Liczba załamań w rurociągu powinna być jak najmniejsza. Przerwy w pompowaniu nie powinny być dłuższe niż 10-15 minut. Po pracy przewody i pompy należy przepłukać i usunąć z nich resztki mieszanki betonowej.
Pompy rotacyjne działają na tej zasadzie,. że mieszanka betonowa jest zasypywana z mieszalnika przez przewód elastyczny, który przebiega wokół komory rotora. Na rotorze są umieszczone dwa kółka, które rozpłaszczają przewód z masą betonową wciskając ją i wytłaczając pustkę, która zasysa masę z mieszalnika (uprawnienia budowlane).

Obecnie pompy do betonu są montowane na samochodach lub przyczepach, co umożliwia ich napęd silnikami samochodowymi i ułatwia ich przemieszczanie z obiektu na obiekt. Naczelną zasadą dobrego ułożenia betonu jest niedopuszczenie do rozsegregowania składników i powstania „raków”, czyli miejsc nie zapełnionych betonem. Pustki takie powstają przeważnie między gęsto rozstawionymi prętami zbrojenia, w narożach i innych załamaniach form.

Mieszanki betonowej

Mieszanki betonowej nie można zrzucać z większej wysokości niż 3 m, od razu trzeba ją rozłożyć równą warstwą grubości 20-30 cm i starannie przerydlować długą i wąską łopatką, albo - w razie gęstego zbrojenia - prętem stalowym (program egzamin ustny). Aby mieszanka nie spadała swobodnie, w razie większych wysokości, opuszcza się ją rynnami, zaś podczas betonowania wysokich ścian i słupów deskowanie jednej strony wykonuje się stopniowo odcinkami kilkumetrowymi.
Ściany wysokie deskuje się w ten sposób, że jedną stronę od razu deskuje się na całą wysokość, a drugą stopniowo, pasmami 5 m. Deskowanie jest usztywnione rusztowaniem (opinie o programie).

Drugą zasadą betonowania jest nienaruszenie położenia szkieletu zbrojeniowego. Jeśli spadająca masa przesunęła szkielet w inne położenie, trzeba od razu ustawić zbrojenie z powrotem we właściwe miejsce. Aby uniknąć przesuwania zbrojenia przez mieszankę betonową, pojemnik uzbraja się w rękawy lub ustawia specjalne leje.
Wreszcie trzecią zasadą jest przestrzeganie dobrego połączenia betonu dawniej położonego ze świeżo układaną mieszanką, szczególnie w miejscach których betonowanie zostało przerwane ze względów technologicznych (praca na jedną zmianę, koniec działki roboczej itp.).
Do betonowania fundamentów i dużych bloków betonowych stosuje się przeważnie beton gęstoplastyczny. Należy układać go warstwami grubości 15-20 cm i bardzo starannie zagęszczać (segregator aktów prawnych).

Podczas betonowania masywów w celu zaoszczędzenia betonu można układać duże kamienie, w ilości nie przekraczającej 1/3 całkowitej objętości masywu. Kamienie należy tak układać, aby były zawsze otoczone betonem i nie dotykały do siebie, do zbrojenia i do deskowania.

Jeżeli fundament betonuje się pod wodą, to mieszanki betonowej nie spuszcza się bezpośrednio do wody, lecz układa za pomocą rynien, w workach lub w zamkniętych skrzyniach (promocja 3 w 1).