Ruch turystyczny

Gł. ośrodkiem ruchu turystycznego jest Dublin. Większość jego zabytków zniszczono w okresie walk narodowowyzwoleńczych, jednak później zostały one starannie odbudowane. Zabytki koncentrują się w starej części miasta nad brzegami rzeki An Life (Liffey). Na uwagę zasługują m.in. katedry: Św. Patryka (XII w; odbudowana w XIX w) i Chrystusa Króla (XI w.; XIX w.), zamek (sięgający początkami XIII w.) oraz Trinity College z jego wspaniałą biblioteką zawierając ą ponad 500 manuskryptów (niektóre z VIII w.), a wśród nich słynną “Book of Kells". W Dublinie liczne są muzea i galerie (Muzeum Narodowe, Muzeum Historyczne, Galeria Narodowa) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Atrakcją turystyczną jest leż Park Miejski Phoenix - jeden z największych tego typu obiektów w Europie (70,8 ha) oraz ogród zoologiczny - jeden z najstarszych na świecie (zał. w 1830). Wśród pozostałych miejscowość i i obiektów o walorach historycznych na uwagę zasługują: Tara, Droichead Atha (Drogheda), Trim, Port Lairge, Luimneach, a przecie wszystkim kompleks archeologiczny Bruan Boinne ze znanym grobowcem Newgrange (obiekt światowego dziedzictwa UNESCO). W 1998 Irlandię odwiedziło ok. 5,7 min turystów zagranicznych Iw 1995 -4,7 min, 199 5 5,8 min), a wpływy wyniosły 2, 5 mld funtów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Średni czas pobytu jest określany na ok. 8,1 dni. Największą grupę wśród odwiedzających stanowią Brytyjczycy (259,2%) oraz mieszkańcy innych krajów europejskie h (22,1%). Liczni są tez goście ze Stanów Zjednoczonych i Kanady (I 5%). Baza typu hotelowego liczy 1 16,5 tys. miejsc (1997), a stopień jej wykorzystania wynosi 65% (uprawnienia budowlane). W 1998 rozmiary zagranicznej turystyki wyjazdowej osiągnęły 5, 5 min, a wydatki na nią ok. 1,7 mld funtów irlandzkich. Najstarsze ślady ludzkiej obecność i na wyspie z VI tysiąclecia p.n.e. Napływ na jej tereny Celtów z Wysp Brytyjskie b, którzy zasymilowali wcześniejszych mieszkam ów, datuje się na ok. V-111 w. p.n.e. Plemiona celtyckie tworzyły własne państewka plemienne, łączące się w większe federacje (program egzamin ustny).

Opór przeciwko najeźdźcom

Przewagę wśród plemion zdobył z czasem ród O’Neill, którego przedstawiciele ok. X w. przyjęli tytuł arcykrólów (zwierzehników) całej Irlandii. Ok. V w. na wyspie działał św. Patryk (późniejszy patron Irlandii), zakładając liczne misje chrystiumzacyjne; w kolejnych wiekach Irlandia stała się ważnym centrum kulturalnym i misyjnym, oddziałującym na zach. Europę. Trwające od najazdy skandynawskich Normanów zostały powstrzymane* na początku XI w. W I 18 5 rozpoczął się podbój Irlandii przez króla angielskiego Henryka III Plantageneta, który przyjął tytuł pana Irlandii, zlikwidował irlandzki system plemienny oraz dokonał licznych nadań ziemskich na rzecz szlachty anglonormandzkiej (opinie o programie).

Prawnemu oddzieleniu uprzywilejowanych kolonistów, ulegających jednak celtyzacji, od miejscowej ludność i miał służyć tzw. statut z Kilkenny z I 566, który zabraniał Anglikom małżeństw z Irlandkami, a także przyjmowania irlandzkie h nazwisk, języka i obyczajów. Królowie angielscy wielokrotnie zmuszeni byli tłumie bunty Irlandczyków przeciwko obcemu panowaniu (segregator aktów prawnych). W końcu XV w. angielscy władcy z dynastii Tuelorów rozpoczęli systematyczny pod bój całej wyspy; w latach 15 58-1557 Henryk VIII zmusił parlament irlandzki do uznania go głową Kościoła w Irlandii, a w 1541 przyjął tytuł króla Irlandii. Mimo usilnych starań nie udało się przenieść angielskiej reformy Kościoła na wyspę pozostali katolikami, a opór przeciwko najeźdźcom nabrał także wymiaru religijnego.

Wybuchające powstania (m.in. 1559, 1568-158.5, 1594-1805. 1641-1851 > były krwawo tłumione, masowo konfiskowano kalo likom ziemię, osadzając na niej następnie osadników angielskich (anglikanów) lub szkockie h (prezbiterium, a także pozbawiano ludność kutolicką wszelkie b praw. Trudne warunki polityczne i ekonomiczne stały się przyczyną emigracji Irlandczyków-, która masowe rozmiary przybrała w poł. XIX w., na skutek tzw. wielkiego głodu 1845-1849 wywołanego przez zarazę ziemniaczaną (promocja 3 w 1).