Ruchoma część przyrządu

Ruchoma część przyrządu, składająca się z drążka 1 i trzonka lub igły, powinna mieć ciężar ok. 300 G. W przypadku więc użycia igły na drążek nakłada się dodatkowy ciężarek 9. Na podstawie przyrządu umieszcza się szklaną płytkę 10, a na niej ebonitowy pierścień 11 (program uprawnienia budowlane na komputer). Badanie czasu wiązania za pomocą aparatu Vicata przeprowadza się w ten sposób, że próbkę zaczynu badanego cementu umieszcza się w ebonitowym pierścieniu 11 na szklanej płytce 10 i bada się głębokość zanurzenia w próbce trzonka lub igły.

Na skali 12 odczytuje się odległość końca trzonka lub igły od płytki szklanej, a na skali 13 głębokość zanurzenia trzonka lub igły, mierzoną od powierzchni próbki. W czasie badania drążek zamocowuje się na takiej wysokości, aby koniec igły lub trzonka dotykał powierzchni próbki, i opuszcza się go swobodnie przez szybkie odkręcenie śruby 7. Natomiast płytkę ze skalą ustawia się na takiej wysokości, aby na skali 12 wskazówka znajdowała się w punkcie zerowym w momencie, gdy koniec trzonka lub igły dotyka do płytki 10 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Aparat ten składa się z podstawy 1 i stojaka 2, na którym osadzone są dźwignie 3 i 4 o stosunku ramion 1: 5 i 1: 10. Z dźwignią 3 połączone są pręty 5 wywierające nacisk na próbkę 11 opierającą się o pręt 6 połączony z podstawą 1 (uprawnienia budowlane). Odległość pręta 6 od podstawy reguluje się za pomocą śruby 7. Pręty 5 i 6 są do siebie równoległe i ustawione poziomo, przy czym pręty 5 znajdują się w jednej płaszczyźnie poziomej. Aparat przed użyciem powinien być wyważony przez odpowiednie nastawienie przeciwwagi 10. Na końcu dźwigni 4 zawieszone jest naczynie 8, do którego zsypuje się śrut ze zbiornika 9. Zbiornik zaopatrzony jest w otwór wysypowy z zapadką, która pod wpływem nacisku zamyka wysyp śrutu ze zbiornika. Należy używać śrutu ołowianego o średnicy 3 mm. W ciągu 1 sek ze zbiornika powinno się wysypywać 100 g śrutu (program egzamin ustny).

Badanie wytrzymałości cementów

Próbkę badanego materiału przygotowuje się w postaci beleczki

1. znormalizowanych wymiarach. Beleczkę wkłada się pomiędzy pręty 5 i 6, a dźwignię 4 ustawia się w położeniu zaznaczonym kreską na stojaku przez pokręcenie śruby 7. Następnie zawiesza się naczynie 8 i otwiera się otwór, przez który wysypuje się śrut. Na skutek obciążenia śrutem beleczka ulega złamaniu, naczynie ze śrutem opada i naciskając zapadkę zamyka otwór, przez który wysypuje się śrut. Naczynie wraz ze śrutem zdejmuje się z dźwigni
2. odważa się ciężar naczynia i śrutu, który po przeliczeniu daje wytrzymałość próbki na zginanie (w kG/cm²) (opinie o programie).

Badania przeprowadza się trzykrotnie i oblicza się średni wynik. Badanie wytrzymałości na ściskanie przeprowadza się za pomocą prasy, np. prasy Amslera. Składa się ona z płyty dolnej 1, na której umieszczone są dwa sworznie wodzące 2 ze sprężynami 3. Sworznie te wchodzą w otwory górnej płyty 4 podtrzymywanej sprężynami 3. Na środku każdej płyty jest umocowana płytka prostokątna 5 o wymiarach podanych na rysunku. Płytki 5 umieszczone są współosiowo, tak ze po dociśnięciu płyty górnej 4 do płyty dolnej 1 płytki te stykają się powierzchniami.

Do badania używa się poszczególnych połówek beleczek, które otrzymano po wykonaniu próby na zginanie. Płyty prasy należy dociskać zwiększając ciśnienie wywierane na próbkę o 15 - 20 kG/cm² na sekundę. W chwili zgniecenia próbki należy odczytać ciśnienie. Wytrzymałość na ściskanie jest równa największemu ciśnieniu odczytanemu w czasie próby. Dokładny opis aparatów, przygotowania próbek oraz przeprowadzenia badań wytrzymałości na zginanie i ściskanie znajduje się w PN B-04302 „Cementy badanie cech wytrzymałościowych (segregator aktów prawnych).

Badanie wytrzymałości cementów i betonów na rozciąga- n i e przeprowadza się również za pomocą odpowiednio przystosowanego aparatu Michaelisa. Próbki przygotowuje się w sposób znormalizowany w kształcie ósemek. Ósemki te poddaje się rozciąganiu: dla materiałów o wytrzymałości na rozciąganie większej niż 10 kG/cm² za pomocą aparatu o ogólnym stosunku ramion 1:50 a dla materiałów o wytrzymałości mniejszej niż 10 kG/cm² za pomocą aparatu o jednej dźwigni i stosunku ramion 1:10 (promocja 3 w 1).