Ruchy filtracyjne

Do ujemnych stron tychże zastrzyków trzeba zaliczyć:

1. trudność przygotowania, w szczególności konieczność odcedzania cieczy zastrzykowej wirówką, aby uzyskać przezroczysty rzadki płyn mający pH = 7,
2. większy koszt niż przy użyciu zastrzyków Joosten I i II,
3. niebezpieczeństwo wymycia chemikalii przy silniejszym ruchu filtracyjnym wody gruntowej, gdy metody Joosten I i II mogą być użyte nawet w obecności gorących wód artezyjskich (program uprawnienia budowlane na komputer).

Stosując metodę Brunnera-Blattera używa się jednego płynu zastrzykowego. Wytwarza się on ze szkła wodnego z dodaniem jednego lub paru ciężkich metali (Fe, Cu, Pb, Zn i in.). Przez odpowiednie dozowanie można regulować w minutach czas wytrącania się żelu krzemowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jako zalety tej metody można wymienić następujące:

• płyn do zastrzyków przygotowuje się na miejscu, jest on przezroczysty i da się go dokładnie dostosować pod względem czasu twardnienia,
• płyn jest neutralny, wobec czego nie niszczy pomp i rur,
• zastrzyki rozchodzą się na 10 m i więcej,
• uszczelniony grunt jest niewrażliwy na wpływy agresywnych wód gruntowych; stwardniały żel krzemowy, tak samo jak w innych zastrzykach, nie rozpuszcza się w wodzie (uprawnienia budowlane).

Do ujemnych cech tejże metody trzeba niekiedy zaliczyć:

• powolność wiązania, jak w metodzie Rodio,
• niebezpieczeństwo wypłukiwania płynu zastrzykowego przy silnej filtracji wody gruntowej,
• znacznie mniejszą wytrzymałość uszczelnionego gruntu niż przy użyciu metod Joosten I i II (program egzamin ustny).

Wzmocnienia płynnych pyłów

Metoda z użyciem kwasu fosforowego została opisana szczegółowo przez Rousselle’a w związku z wykorzystaniem jej do wzmocnienia płynnych pyłów kwarcytowych przy budowie tunelu wodnego dla siłowni Malgovert we Francji. O tym, że kwas fosforowy w połączeniu ze szkłem wodnym tworzy płyn wiążący, przy tym wiążący wolniej gdy doda się więcej wody, wiedziano już dawniej, jednakże koszt takiej mieszanki chemicznej był zbyt wysoki, aby wykorzystywać ją na budowach (opinie o programie).

Na budowie w Malgovert zostały postawione w stosunku do zastrzyków następujące wymagania:

• otrzymywany żel ma być trwały,
• wiązanie płynu musi następować w czasie od 15 do 45 minut,
• płyn musi nadawać się do zastrzykiwania do gruntu o bardzo małym współczynniku filtracji,
• po związaniu płynu grunt musi wykazj^wać dostateczną wytrzymałość i nieprzepuszczalność dla wody,
• zastrzykiwany płyn nie powinien powodować korozji użytego sprzętu, przeważnie wykonanego ze stali,
• wykonanie zastrzyków musi być odpowiednie pod względem kosztów pieniężnych.

Poza tym inż. Rousselle uważa, że metodę użytą w Malgovert należałoby poddać bardziej szczegółowym badaniom naukowym ze względu na zastosowaną tam szczególnie małą wartość stosunku a w porównaniu do poglądów dotychczasowych.

Zastrzyki bitumiczne wprowadza się za pomocą jednej z dwóch metod: 1) przez wtłaczanie gorącego asfaltu i 2) przez wtłaczanie emulsji na zimno (metoda Shellperm). Wtłaczanie asfaltu rozgrzanego do stanu płynnego może być odpowiednie przy grubych szczelinach w gruncie (np. 5-7 cm). Rura tłoczna38 mm może w takim przypadku obsługiwać 4 rury zastrzykowe 0 19 mm (segregator aktów prawnych). Wszystkie rury muszą być wewnątrz zaopatrzone w druty ogrzewane prądem elektrycznym, albo niektóre rury można umieszczać wewnątrz grubszych rur z wodą gorącą. Ogrzewanie nie może zawodzić. Ogrzewanie elektryczne umożliwia dowolne przerwy w pracy upłynnianie asfaltu w miarę rzeczywistej potrzeby. Gorący asfalt wykazuje dużą płynność.

Pod względem wrażliwości na wpływy chemiczne jest zupełnie odporny. Stosując metodę Shellperm używa się emulsji; asfalt zawieszony jest w wodzie w postaci nadzwyczaj drobnych cząstek o wymiarach 1 do 2 n. Emulsja ta jest zupełnie rzadka; pod względem płynności podobna jest do wody (promocja 3 w 1). Do przygotowania emulsji potrzebne są emulgatory, nie ujawnione przez wynalazców - holenderskich inżynierów (z przedsiębiorstwa naftowego Royal Dutch Shell Group) ani pod względem składu, ani dozowania.