Rura w rurze

Przy niewielkich średnicach przewodów rurowych można układać kilka przewodów we wspólnej rurze ochronnej.
System „rura w rurze”, choć droższy od opisanych poprzednio, jest, prz. prawidłowym wykonaniu, znacznie pewniejszy w eksploatacji i zapewnia dłuższy okres sprawności rurociągu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Podobny (jeśli wziąć pod uwagę przekrój poprzeczny konstrukcji) jest system długich dwudzielnych łupin walcowych łączonych zaprawą cementową w rurę ochronną. To rozwiązanie nie zapewnia jednak tej szczelność co właściwy system „rura w rurze”.
Jak widać, dla rurociągów ciepłych istnieje ciągłe przejście między sposobem układania rurociągów w kanałach nieprzełazowych a sposobem układania wprost w wykopie przy zastosowaniu odpowiedniej izolacji (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Do drugiego z tych sposobów należy wykonywanie rurociągów izolowanych łupinami segmentowymi ze zbrojonego pianobetonu, nakładanymi wprost na przewód rurowy. Łupiny obwiązuje się drutem i obrzuca zaprawą cementową.

Sposób ten nadaje się dla rurociągów o niewysokich temperaturach i wymaga starannej izolacji przeciwwilgociowej (uprawnienia budowlane).
Wszędzie tam, gdzie przewiduje się boczne przemieszczenia rurociągu większe niż na to pozwala konstrukcja stosowana na odcinkach prostych, buduje się specjalne odcinki kanałów nieprzełazowych. Takie odcinki dla wydłużek giętych noszą nazwę nisz.

Podpory stale przy ułożeniu bezkanałowym wymagają fundamentów mogących samodzielnie przenieść duże siły poziome (program egzamin ustny). Dla rurociągów ułożonych w kanałach nieprzełazowych stosuje się przy dużym obciążeniu podpory krzyżowe monolityczne lub z elementów prefabrykowanych, z łączeniem zbrojenia i betonowaniem styków. Przy małym obciążeniu wystarczają podpory płytowe, przenoszące siły pionowe na fundament, a poziome wzdłużne - na ściany kanałów. Komory i studzienki. W celu zapewnienia dostępu do armatury wy magającej obsługi i nadzoru buduje się na trasie rurociągów, układanych w kanałach przełazowych, nieprzełazowych i wprost w wykopie, komory lub studzienki o odpowiednich wymiarach, zaopatrzone we włazy. Na trasach ka nałów nieprzełazowych projektuje się studzienki również na załamaniach i na prostych odcinkach co ok. 100 m.

Prefabrykacja wszystkich elementów

W komorach projektuje się dwa włazy w przeciwległych narożach, dla lepszej wentylacji w czasie pobytu ludzi w komorze. Studzienki, czyli małe komory okrągłe lub kwadratowe, mogą mieć jeden właz (opinie o programie).
Zadaniem komór jest również zbieranie wody z przecieków w kanałach. Dlatego też kanały powinny mieć spadek w kierunku komór, wynoszący co najmniej 0,2%. Woda jest odprowadzana z komory do kanalizacji lub drenaż przez odpowiedni wpust z czyszczakiem lub, gdy nie ma odpowiednich warunków, odpompowywana okresowo z urządzonej w tym celu studzienki zbiorczej o wymiarach co najmniej 40x40x40 cm (segregator aktów prawnych).

Ze względu na dużą różnorodność wymiarów i zależność od warunków terenowych ściany komór wykonuje się na ogól z cegły lub betonuje na miejscu w deskowaniu. Jako przekrycie stosuje się często płyty prefabrykowane.
Przykład studzienki ze ścianami z cegły, płytą stropową monolityczną i szyją włazową z kręgów’ studziennych, kilka typów prefabrykowanych elementów przekryć komór. Wielorakie zastosowanie tych elementów.

Prefabrykacja wszystkich elementów komór staje się celowa przy budowie wielkich sieci rurociągów podziemnych, jak np. sieci cieplne dla całych okręgów przemysłowych lub wielkich miast. Pokazano całkowicie prefabrykowane komory opracowane dla sieci cieplnej w Moskwie (promocja 3 w 1). “Komory buduje się również na trasach kanałów przechodnich.

W komorach zakłada się często podpory stałe wykorzystując do tego ścianę komory bądź wykonując podporę belkową rozpiętą między płytą denną a stropową komory lub między przeciwległymi ścianami. Konstrukcja komory powinna zapewniać bezpieczne przeniesienie oddziaływań i momentów zamocowania belek podpory.