Rurociąg

Rurociąg do przetłaczania masy betonowej powinien być ułożony na odpowiednich rusztowaniach (kozłach), przy czym w najniższych punktach rurociągu wmontowuje się specjalne zawory spustowe. Najbardziej niebezpieczne jest, gdy rurociąg w czasie pracy ulega „zakorkowaniu’’, w następstwie czego podlega on działaniu uderzeń hydraulicznych, które oddziaływają destrukcyjnie na rusztowania podtrzymujące rurociąg, jak również są niebezpieczne dla obsługi rurociągu.

Tylko w wyjątkowych przypadkach i odpowiednio wzmocnionej konstrukcji można rurociąg opierać na istniejących rusztowaniach, podtrzymujących np. deskowania betonowanego obiektu. Dlatego też rozwiązaniem najwłaściwszym jest oddzielenie rusztowania podtrzymującego rurociąg od rusztowania podtrzymującego np. świeżo betonowane konstrukcje budynku.

Końcowy odcinek rurociągu powinien być umocowany drutem do rusztowania, aby nie mógł unosić się i rzucać na boki, co występuje ze szczególnie dużą siłą przy nagłym opróżnieniu się rurociągu z betonu. Rurociąg mocować należy w ten sposób, aby umożliwić ruchy wzdłużne rurociągu. Beton w rurociągu nie może znajdować się bez ruchu dłużej niż 30-40 minut, w przeciwnym razie mogą powstać „korki”, których usunięcie jest bardzo trudne (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przed uruchomieniem instalacji pompowej zaleca się naprzód nawilżyć ją przez przemycie wodą zarówno samej pompy jak i całego roboczego rurociągu oraz przepompować wstępnie przez rurociąg przed przepuszczeniem właściwej mieszanki betonowej specjalnie przygotowaną tłustą masę betonową celem „nasmarowania” wewnętrznej powierzchni rurociągu. Zasięg pompy w kierunku poziomym wynosi 150-200 m, w pionie zaś-35-MOm (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Maksymalne ciśnienie w rurociągu wynosi 20-30 kG/cm², zaś wydajność - 6 m³/godz. Średnica rurociągu wynosi 100-150 mm.

Dużą zaletą pomp do betonu z napędem hydraulicznym, w porównaniu z napędem mechanicznym, oprócz znacznie mniejszych wymiarów, jest bardziej równomierny, spokojniejszy wpływ masy betonowej, a to dzięki dużemu skokowi tłoka, a ponadto możność regulowania wydajności pompy (uprawnienia budowlane).

Działanie zespołu pompowego

Działanie zespołu pompowego jest następujące: silnik elektryczny 1 napędza wysokociśnieniową pompę olejową 2, umieszczoną w zbiorniku z olejem 3 (program egzamin ustny). Ciśnienie robocze oleju wytwarzane przez pompę może być regulowane w granicach od 0 do 140 at n. Silnik napędzający pompę chroniony jest przed przeciążeniem przez odpowiednio wyregulowany zawór bezpieczeństwa. Pompa jest dwucylindryowa, jej tłoki robocze 5 połączone są z tłokami napędowymi 4 za pomocą drągów tłokowych z przyśrubowanymi do nich zębatkami, które są zazębione z kołem zębatym 6; w ten sposób przy ruchu tłoków jednego cylindra w jednym kierunku, tłoki drugiego cylindra muszą poruszać się w kierunku przeciwnym (opinie o programie).

Dopływ oleju do przestrzeni roboczej cylindrów olejowych jest sterowany zaworem rozrządowym 7 w sposób mechaniczny automatycznie; zawór rozrządowy może być również obsługiwany ręcznie. Cylindryczne zawory czopowe 8 sterowane są drągami rozrządowymi 10 połączonymi mechanicznie z drągami tłokowymi. Zawory 8 odgrywają jednocześnie rolę zaworów ssawnych i tłocznych, gdyż raz łączą zbiornik betonu 9 z komorą roboczą cylindra (suw ssania), następnie zaś komorę roboczą z wylotem i rurociągiem (suw tłoczenia) (segregator aktów prawnych). Zawory te pracują na zmianę. Uzupełniana stale woda w zbiorniczku 11 służy do stałego obmywania tłoków roboczych 5. Wysokociśnieniowy wąż gumowy 12 łączy zespól pompy olejowej z pompą do betonu. Widok ogólny zespołu pompowego z napędem hydraulicznym do transportu masy betonowej rurociągiem.

Najlepszym rozwiązaniem konstrukcyjnym pomp do masy betonowej zdają się być pompy beztłokowe i bezzaworowe (promocja 3 w 1). Działanie tego rodzaju pompy polega na „nagniataniu” elastycznego węża wypełnionego masą betonową przez ruchome rolki, co powoduje zasysanie masy betonowej na jednym końcu węża i wyciskanie jej na drugim końcu rurociągu.