Rury szybowe

Ciśnienie podnosi się stopniowo do takiej wysokości, aby parcie powietrza nieznacznie tylko przekroczyło ciężar rur i śluzy. Jeżeli podczas tej próby śluza podniesie się do góry - będzie to oznaczało, że rury nie zostały zabetonowane w otworze i dadzą się bez przeszkód wyjąć. Wówczas obniża się ciśnienie w rurach do zera i przystępuje do zdjęcia śluzy i wyciągnięcia rur szybowych (program uprawnienia budowlane na komputer).
Rury szybowe wyciąga się za pomocą wielokrążków lub wciągników ślimakowych.

W miarę wyciągania rur demontuje się je stopniowo od góry. W czasie tej czynności kolumnę rur podtrzymuje się pomocą ścisków opierających się o krawędzie otworu szybowego.
W przypadku, gdy próba uniesienia rur nie powiedzie się, wówczas przystępuje się do wyrywania ich, po uprzednim obniżeniu ciśnienia powietrza (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W tym celu podciąga się śluzę wraz z rurami do góry za pomocą wielokrążków lub wciągników ślimakowych przy jednoczesnym kołysaniu na boki linami odciągowymi. Przy próbie tej nie można używać sprężonego powietrza jako środka pomocniczego, gdyż przy nagłym wyrwaniu rur śluza może gwałtownie podskoczyć do góry i uszkodzić rusztowania oraz spowodować nieszczęśliwe wypadki na budowie.
Jeżeli i te środki zawiodą, wówczas po zdjęciu śluzy i odpompowaniu wody z rur, odcina się je palnikiem powyżej poziomu, na jakim zostały zabetonowane.

Ze względu na trudności, jakie mogą zajść przy zdejmowaniu rur szybowych, należy przy betonowaniu muru nadkesonowego zwracać baczną uwagę, aby nie zostały one zabetonowane lub zaklinowane w otworze szybowym (uprawnienia budowlane).
Po wyjęciu rur szybowych przystępuje się do zabetonowania otworów szybowych w murze fundamentowym. Betonuje się je pod wodą za pomocą kubła z otwieranym dnem.
Wraz z zabetonowaniem otworów po rurach szybowych zakończona zostaje budowa fundamentu na kesonie.

Choroby kesonowe

W czasie budowy fundamentu sporządza się tzw. wykres zagłębiania kesonu, na którym podaje się przebieg robót, przekrój geologiczny gruntów, wysokość nadciśnienia i zużycie powietrza oraz inne dane dotyczące postępu i wydajności robót. Dane te przedstawiają zazwyczaj cenny materiał do kalkulacji i organizacji robót kesonowych.
Pod wpływem sprężonego powietrza występują zaburzenia w funkcjonowaniu organizmu, które spowodować mogą różne schorzenia, nazywane ogólnie chorobami kesonowymi. Choroby kesonowe mają wiele odmian od najlżejszych niedyspozycji do bardzo poważnych i ciężkich porażeń organizmu, kończących się niekiedy zgonem (program egzamin ustny).

Zależy to od odporności organizmu, wysokości nadciśnienia, czasu przebywania pod sprężonym powietrzem oraz szybkości wyśluzowania.
Choroby kesonowe wywoływane są przez szkodliwe działanie azotu na organizm człowieka. Przy wzroście ciśnienia gazy zawarte w powietrzu rozpuszczają się we krwi. Ilość rozpuszczonego gazu w organizmie zależy od wysokości ciśnienia, ilości krwi w organizmie i szybkości jej przepływu, chłonności tkanek organizmu oraz od długotrwałości przebywania w sprężonym powietrzu (opinie o programie). Pochłaniany przy oddychaniu azot nie jest przyswajany przez organizm, pozostaje on w nim w stanie rozpuszczonym,, nasycając gazem krew i tkanki.

Przy obniżaniu ciśnienia powietrza azot wydziela się z krwi i przez układ krwionośny doprowadzany jest do płuc, skąd wydostaje się z organizmu. Jeżeli ilość wydzielanego azotu jest większa od przepustowości układu krwionośnego, wówczas nadmiar wolnego azotu tworzy we krwi pęcherzyki gazowe, które powodują zachorowania kesonowe.
W zależności od wielkości pęcherzyków powodują one albo podrażnienie wewnętrznych ścian naczyń krwionośnych, albo ich zaczopowanie (segregator aktów prawnych).

Wielkość pęcherzyków gazowych zależy od szybkości wydzielania się azotu przy dekompresji - im jest ona szybsza, tym większe wyzwalają się pęcherzyki gazu. Przy zbyt gwałtownej dekompresji następuje spienienie krwi i wyzwolenie dużej masy gazu, która wypełnia serce i krążenie płucne.

W zależności od wielkości i ilości pęcherzyków powietrznych oraz od ich umiejscowienia się w organizmie wywołują one reumatyzm lub paraliż kesonowy, albo dławicę płucną (promocja 3 w 1).