Rusztowanie wiszące lekkie

Rusztowania takie mogą mieć napęd ręczny i elektryczny. Produkuje się dwa typy rusztowań o napędzie ręcznym: RWZNp-300/35 i RWZRp-300/35, które ma możliwość przesuwania się wzdłuż ściany (poziomo), co czyni je bardziej uniwersalnym i ekonomicznym (program uprawnienia budowlane na komputer). Rusztowanie to może być instalowane tam, gdzie można zamocować tor do jego zawieszenia oraz nie ma przeszkód na ścianach w postaci uskoków, balkonów itp.

Rusztowanie wiszące lekkie o napędzie elektrycznym RWW-1/3 jest urządzeniem trzysegmentowym i może pracować jako pojedynczy segment lub powiększany o następne. Rusztowanie to wykazuje dużą sprawność po zainstalowaniu silnika elektrycznego i możliwości łączenia segmentów; istnieje tendencja do powiększania jego parametrów roboczych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Rusztowanie RWW-1/3 jest urządzeniem bardzo przydatnym, łatwym w montażu i o masie udźwigu wystarczającej do prawie wszystkich robót elewacyjnych. Podstawową wadą rusztowania jest brak możliwości omijania przeszkód na ścianach, jak balkony, uskoki itp. Rusztowanie to ulega modernizacji w kierunku przygotowania takiego układu segmentów, aby utworzyć pomost roboczy dostosowany do ścian budynków, na których występują przeszkody.

Mechaniczne pomosty robocze (uprawnienia budowlane). Są one produkowane w trzech typowielkościach MPR-061/35, MPR-091/35 i MPR-161/35. Podstawowym rozwiązaniem jest MPR-061/35, natomiast dalsze dostawienie segmentów ułatwia otrzymanie następnych typowielkości; istnieje konieczność właściwego powiązania pomostów i dostosowania instalacji ruchowych dla otrzymania jednego urządzenia. Mechaniczny pomost roboczy w wydaniu standardowym może być wznoszony do 35 m, a w wydaniu specjalnym do 80 m. Pomosty powinny być powszechnie używane w budownictwie mieszkaniowym i przemysłowym ze względu na prostotę w montowaniu i przemieszczaniu, odnosi się to do pomostu, który nie jest kotwiony do budynku (program egzamin ustny).

Asortyment prac wykończeniowych

Pomosty ustawiane przy ścianie do wysokości 15 m nie wymagają zakotwienia przy I strefie obciążenia wiatrem. Przy większych wysokościach należy je kotwić; znacznie zwiększa się wtedy robocizna przy jego montażu oraz przemieszczeniu (opinie o programie). W praktyce budowlanej przyjął się umowny podział rodzajów prac, w myśl którego roboty wykończeniowe obejmują wykonanie:

• pokrycia dachu i uszczelnień ścian,
• faktury ścian (w szerokim tego terminu znaczeniu),
• konstrukcji i nawierzchni podłóg,
• montażu niektórych urządzeń i wyposażenia mieszkań.

Asortyment prac wykończeniowych jest bardzo szeroki zarówno pod względem techniki wykonania, jak i stosowanych materiałów. Prefabrykacja w budownictwie objęła głównie elementy konstrukcyjne i spowodowała jedynie przesunięcie wykonywania stanów surowych budynków z budowy do zakładów produkujących wielkowymiarowe prefabrykaty, a roboty wykończeniowe nadal prowadzi się na placu budowy (segregator aktów prawnych). Podobnie dzieje się w budownictwie monolitycznym i szkieletowym.

Być może w przyszłości będzie się wykonywać całkowicie wykończone elementy przestrzenne. Oznaczałoby to wyeliminowanie z budowy robót wykończeniowych w ich obecnej formie. Przewidywania te dotyczą jednak odległej przyszłości i związane są wyłącznie z budownictwem mieszkaniowym. Mimo istniejących już za granicą (Finlandia, USA) przykładów wprowadzania takich systemów, masowe ich zastosowanie nie może być obecnie brane pod uwagę, szczególnie w naszych warunkach zdeterminowanych kontynuacją budownictwa wielkopłytowego i przewidywanym rozszerzeniem budownictwa monolitycznego i szkieletowego (promocja 3 w 1).

W okresie co najmniej najbliższego dziesięciolecia roboty wykończeniowe będą wykonywane na budowie, a zmianom mogą ulegać jedynie stosowane materiały. Roboty te są końcowym etapem wznoszenia budynku, w związku z czym na przebiegu ich wykonania odbijają się wszelkie niedociągnięcia poprzednich etapów (zarówno w zakresie jakości, jak i terminów wykonania).