Rynny wiszące

Odcinki blach rynnowych cynkowych lutuje się, a stalowych ocynkowanych i miedzianych nituje i lutuje. Aby zapobiec pękaniu lutowanych szwów rynien cynkowych, ogranicza się długość rynny do 20-f-25 m (ocynkowanych i miedzianych do 30-35 m). W dłuższych budynkach rynny dzieli się na odcinki, których końce umieszcza się w miejscach najwyższego wzniesienia rynny. Każdy odcinek zakończa się poprzeczną blachą, tzw. denkiem, i nie łączy z drugim odcinkiem (program uprawnienia budowlane na komputer).

Rynny metalowe przytrzymują specjalnie wygięte uchwyty z płaskowników 4×25 do 5×30 mm (rynhaki), o kształcie dostosowanym do przekroju rynny. Odstęp między uchwytami wynosi 0,5 m i zależy od średnicy rynny oraz od grubości blachy na nią użytej. Rozstaw uchwytów powinien uniemożliwiać odkształcenie się rynny przy maksymalnym wypełnieniu jej wodą (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Uchwyty mocowane są w dachu z podkładem drewnianym na gwoździe lub wkręty do specjalnej deski okapowej grubości 38 - 50 mm, przybitej do krokwi (czasem bezpośrednio do krokwi). W dachu betonowym uchwyty rynien blaszanych mocowane są do desek, kawałków łat lub klocków zabetonowanych przy krawędzi połaci dachowej. Uchwyty rynien ocynkowanych wykonuje się ze stali ocynkowanej, miedzianych ze stali miedziowanej.

Drobne naprawy wykonuje się lutując, większe wymieniając fragmenty rynien. Jako wiszące najczęściej stosowane są rynny półokrągłe, lecz można je również wykonywać jako skrzynkowe (uprawnienia budowlane).

Rynny wiszące półokrągłe wykonuje się z arkuszy blachy o wymiarach 1×2 m (z jednego arkusza można zrobić 6 m rynien średnicy 15 cm lub 5 m średnicy 20 cm). Ustalonej szerokości pasy zwija się na półokrągło na zwijarce lub ręcznie. Następnie obcina się rogi blachy i na dłuższych brzegach wywija się zwoje (obcięcie ułatwia łączenie odcinków na zakład). Aby zapobiec ewentualnemu przelaniu się wody przez wewnętrzny brzeg rynny, tylny zwój powinien leżeć o 1 cm wyżej niż przedni (program egzamin ustny).

Klamerki

Rynny z blachy ocynkowanej łączy się (w kierunku spływu wody) na zakłady szerokości 1,5-2,5 cm i lutuje. Można dodatkowo wzmacniać 3-4 nitami średnicy 3 mm. Rynny z blachy cynkowej łączy się na zakłady szerokości 2 cm i lutuje (opinie o programie).

Do mocowania stosuje się uchwyty o przekroju 4×25, 5×25 i 5×30 mm półokrągłe, wykonane z płaskowników. Można je dodatkowo zabezpieczyć klamerkami zakładanymi na tylną stronę uchwytu przez umieszczony tam otwór. Klamerki stosuje się przy małych przekrojach (4 x 25 mm), gdy napór wody może rozgiąć uchwyty. Uchwyty mają rozstaw co 50 cm dla rynien średnicy 150 mm.

Rynny wiszące stosuje się najczęściej do dachów krytych papą. Papa przyklejana jest lepikiem na blasze okapowej przybitej do deski okapowej lub klocków wpuszczonych w beton. Uchwyty przybijane są 3 gwoździami do deski okapowej i wpuszczane w żłobek wycięty w tej desce po to, aby leżące wyżej blachy i papy miały równy podkład (segregator aktów prawnych).

Jeśli dach kryty jest blachą, pas okapowy łączy się z pokryciem na rąbek leżący podwójny, a rąbki stojące (prostopadłe do okapu) przewraca się na odcinku ok. 10 cm. W dachach o małych połaciach blachę okapową wykonuje się oszczędnościowo z pasa otrzymanego ze zlutowanych pasków blachy. Rynny wiszące w dachach blaszanych można też pracochłonnie łączyć na rąbek z blachą okapową, co w pełni zabezpiecza przed przelewaniem się wody przez rynnę.

W dachach krytych dachówką uchwyty oraz blacha okapowa są przybite do deski okapowej, tak aby dolne dachówki miały ten sam spadek co wszystkie inne. Blacha okapowa o długości zwisu ok. 5 cm jest zagięta na końcu blachy usztywniającej na rąbek leżący, co zapobiega podrywaniu jej przez wiatr (promocja 3 w 1). Blacha okapowa może być wykonana sposobem oszczędnościowym, ale dachówki należy wówczas obniżyć do krawędzi deski okapowej.