Ściana cylindryczna

Rozwiązania 1-4 odnoszą się do posadowienia na płytko położonej warstwie nośnej, natomiast przy głębiej zalegającym wytrzymałym gruncie należy posadowić wkf na studni, kesonie lub palach (program uprawnienia budowlane na komputer).
Konstrukcję wkf oczyszczalni ścieków w Zelle stanowi ściana cylindryczna grubości 30 cm, posadowiona na sztywnym pierścieniu. Sprężenie ściany uzyskano przez uzwojenie strunami 0 4 mm oraz pionowymi kablami 0 26 mm.

Dno stanowi powłokę stożkową opartą górą na pierścieniu fundamentowym. Ścianę izolowano termicznie 10-centymetrową warstwą lekkiego betonu oraz 12-centymentrową wymurówką ceramiczną (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Konstrukcja ściany wkf w Wiesbaden jest połączona powłoką przejściową z górną częścią leja, który wspiera się na sztywnym pierścieniu fundamentowym. Powłoka stożkowa przykrycia również łagodnie przechodzi w ścianę, wobec czego zbędny był pierścień podporowy.

Ścianę oraz przyległe partie dna i przykrycia sprężono kablami odcinkowymi.
Konstrukcja wkf średnicy wewnętrznej 16 m i wysokości ściany 9,31 m ma część cylindryczną zagłębioną w gruncie i wystaje o 3,70 m nad terenem. Ściana ma grubość 25 cm i jest zbrojona stalą Tor (dopuszczalne naprężenie na rozciąganie 25,2 kN/cm2 dla prętów poniżej 32 mm) (uprawnienia budowlane).

Izolacje termiczne wydzielonych komór fermentacyjnych stosuje się do poprawy bilansu energetycznego (obniżenie strat ciepła), a zwłaszcza do obniżenia różnic temperatur między powierzchniami konstrukcji, aby w ten sposób zmniejszyć naprężenia termiczne.

Wewnętrzna powierzchnia

Dla zachowania założonych właściwości podczas eksploatacji obiektu izolacja powinna być trwale zabezpieczona przed zawilgoceniem wodą opadową i ewentualnymi przeciekami ze zbiornika. Można to osiągnąć przez przyklejenie lekkiej warstwy ze spienionego tworzywa syntetycznego, korka itp. do powierzchni zbiornika oraz wykonanie osłony przeciwdeszczowej z falistych płyt azbestowo-cementowych, poliestrowych lub blachy aluminiowej. Izolację korkową zbiornika w Schweinfurt zabezpieczono dodatkowo przed przeciekami izolacją z falistej papy bitumicznej (program egzamin ustny).
Inny sposób polega na wykonaniu samonośnej obudowy zbiornika (murowanej lub z prefabrykatów betonowych), która może być usztywniona płaskownikami lub kotwiona do jego konstrukcji. Wewnątrz obudowy można zawiesić płyty izolacyjne, np. z waty szklanej, korka, szkła piankowego itp., pozostawiając szczelinę szerokości 2-3 cm wokół zbiornika. Prześwit między ścianą zbiornika a obudową można również wypełnić sypkim materiałem izolacyjnym (pumeks, keramzyt, żużel granulowany) lub matami z waty szklanej (opinie o programie).

Zabezpieczenie przed zawilgoceniem przeciekami osiąga się dzięki izolacji ściany zbiornika przez zawieszenie pasów folii igelitowej lub polietylenowej, a także przez sukcesywne montowanie osłony z płyt falistych (azbestowo-cementowych, poliestrowych itp.). U dołu szczeliny oddzielającej ścianę od obudowy należy pozostawić otwory do odprowadzenia na zewnątrz przecieków wody (segregator aktów prawnych).
Wewnętrzna powierzchnia wydzielonej komory fermentacyjnej powinna być trwale zabezpieczona przed korozyjnym działaniem ścieków, zwłaszcza w górnej części, gdzie ponadto mogą gromadzić się agresywne gazy. Zwykle stosuje się powłoki lakiernicze, np. smołowo-epoksydowe, na dostatecznie szczelnym i zatartym na szorstko tynku cementowym. Ze względu na trudności przeglądów i napraw konstrukcji od strony wewnętrznej zabezpieczenie obiektu powinno być możliwie trwałe. Jednocześnie należy przewidzieć sposób przeprowadzenia robót na wewnętrznych powierzchniach zbiornika, projektując przesuwne rusztowanie oraz elementy do jego zamocowania.

Omawiane budowle służą do transportu cieczy i gazów, a także do hydraulicznego transportu rozdrobnionych materiałów (popiół, surowce mineralne), a nawet przedmiotów (poczta pneumatyczna) (promocja 3 w 1).