Ścianki szczelne

Dla zapewnienia szczelności sąsiadujące ze sobą brusy połączone są zamkami, których kształt zależny jest przede wszystkim od stosowanego materiału brusów. Ścianki szczelne wbija się zwykle pionowo lub z nieznacznym tylko (40 : 1 do 10 : 1) nachyleniem.
W nabrzeżach zadaniem ścianek szczelnych jest tworzyć ścianę odgraniczającą grunt terenów lądowych od wody i utrzymywać pionowy uskok naziomu pomiędzy dnem basenu a powierzchnią terenu (program uprawnienia budowlane na komputer).
W nabrzeżach oczepowych mają dziś największe zastosowanie ścianki stalowe.

Ze względu na brak drewna ścianki drewniane stosowane są coraz rzadziej i tylko w płytkich nabrzeżach (do 8 m), żelbetowe zaś są trudniejsze do wykonania, gdyż wymagają ciężkiego sprzętu, a pod względem szczelności na ogół ustępują stalowym.
Ścianki szczelne prowadzi się w nabrzeżach w zasadzie w liniach prostych, niezależnie od falistości ich ciągów, związanej ze strukturą niektórych profilów ścianek stalowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W ostatnich jednak latach znalazły zastosowanie również ścianki faliste, tzn. takie w których oś
ścianki przebiega w linii falistej [11]. Tak poprowadzona ścianka odznacza się większą sztywnością niż ścianka wbijana w linii prostej i wobec tego zastosowane w tych samych warunkach profile ścianki mogą być lżejsze i krótsze (tzn. płycej wbite) (uprawnienia budowlane).

Należy zwrócić tylko uwagę na fakt, że ścianka szczelna falista w inny sposób odbija falę niż ścianka płaska i że w pewnych warunkach może to być przyczyną większej ruchliwości wody w akwenie przed ścianką.
Szczegóły konstrukcji ścianek szczelnych można znaleźć w podręcznikach i monografiach poświęconych fundamentowaniu, do których odsyła się czytelnika.
W ostatnich latach czynione są próby zastosowania w budownictwie morskim dwu dalszych rodzajów ścianek szczelnych betonowych, które w fundamentowaniu lądowym znajdują coraz szersze zastosowanie (program egzamin ustny).

Pierwszy rodzaj ścianek

Są to ścianki:
- szczelne z pali nabijanych (wykonywanych na miejscu),
- szczelinowe, wykonywane w wąskich wykopach szczelinowych głębionych specjalnymi maszynami, których ściany utrzymują się w równowadze dzięki wypełnieniu wykopu przed przystąpieniem do betonowania ściany - zawiesiną z materiału tiksotropowego (np. bentonitu) (opinie o programie).
Oba te rodzaje ścianek mogą być wykonane jedynie na lądzie, a więc gdyby miały stanowić część nabrzeży - przed wyczerpaniem przyległego do nabrzeża akwenu - stosowanie ich więc jest już z tego powodu w portach ograniczone. Przekroje poprzeczne nabrzeży oczepowych z takimi ściankami.

Ścianki te w wypadku zastosowania ich do nabrzeży muszą być zbrojone dwustronnie na całą swoją wysokość, w dostosowaniu do występujących w nich momentów zginających.
Pierwszy rodzaj ścianek odpowiedniejszy jest jednak dla nabrzeży na palach.
Drugi rodzaj ścianek zastosowano w budownictwie morskim po raz pierwszy na większą skalę w rejonie Seaforth w porcie w Liverpoolu 23. Nadano im przy tym niecodzienny kształt. Konstrukcję nabrzeża zaprojektowanego na takiej ściance (segregator aktów prawnych).
Konstrukcję nadwodną nabrzeży oczepowych można zaprojektować. Przewidując doprowadzenie ścianki szczelnej aż do rzędnej naziomu. W takim wypadku ściankę na poziomie wody należy uchwycić dodatkowymi kleszczami i zakotwić lub podeprzeć, na wierzchu zaś przykryć oczepem i ewentualnie powtórnie zakotwić.

Ten sposób rozwiązania nadaje się przede wszystkim do ścianek żelbetowych, jako odpornych na działanie czynników atmosferycznych i zmiennej wilgotności. W mniejszym stopniu rozwiązanie takie nadaje się do ścianek stalowych, jakkolwiek jest często stosowane (promocja 3 w 1). W odniesieniu do ścianek drewnianych można je uważać tylko za tymczasowe, z tym że po pewnym czasie, po przegniciu nadwodnej części ścianki, należy zastąpić je innym.