Ścianki szczelne z pali nabijanych

Jak wynika, istnieją dwie możliwości rozwiązania zagadnienia:
a) zastosowanie pali nabijanych bez rury obsadowej,
b) zastosowanie takich pali, których beton w czasie ich wykonywania rozchodzi się poza granice rury, przy czym także i tam jest należycie ubity (program uprawnienia budowlane na komputer).
Niżej przedstawione będą trzy metody oparte na podanych zasadach. Pierwsza z nich znalazła już wielokrotne zastosowanie za granicą, dwie dalsze, zastosowane w Polsce, dały oczekiwane rezultaty.

Sposób wykonania ścianki szczelnej patentu włoskiego (Impressa di Costruzioni Opere Specializzate) polega na wykonaniu w gruncie szeregu pali nabijanych bez użycia rury obsadowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Urządzenie do wykonania tych pali tok postępowania przy wykonywaniu ścianki oraz jej rzut poziomy.
W celu wykonania otworów należy przede wszystkim sporządzić i założyć płytko w gruncie wzornik betonowy w postaci ławy z otworami, wyznaczający ściśle odstępy wierceń oraz umożliwiający zmontowanie na nim rury stojakowej. Wzornik ten musi być masywny, o grubości do 1,2 m, co pozwala zapobiec jego osiadaniom wskutek wstrząsów przy wierceniu. Może on służyć również jako podpora dla szyny, po której poruszać się ma zmontowana na podwoziu wieża wiertnicza (uprawnienia budowlane).

Na podwoziu trójnoga wieży wiertniczej montuje się pompę oraz sito wstrząsane.
Pale wykonuje się początkowo co drugi. Średnica pali może być różna. W wypadku wynosiła 570 mm; odległość w świetle między sąsiednimi palami przyjęto mniejszą, równą 330 mm. Otwory wiertnicze wykonuje się za pomocą świdra udarowego, krzyżowego, o ciężarze 1,3 T. W czasie wiercenia wprowadza się do otworu pod ciśnieniem poprzez wydrążoną żerdź i świder roztwór wodny (koloidalny) bentonitu (program egzamin ustny).

Bentonit uszczelnia ściany otworu

Bentonit uszczelnia ściany otworu i umożliwia utrzymywanie się ich, nawet jeżeli struktura gruntu jest ziarnista. Roztwór wodny wypłukuje poza tym urobek i wyprowadza go z otworu na zmontowane nad ziemią koryto, a następnie na sito wstrząsane (opinie o programie). Tu następuje oddzielenie się urobku od bentonitu, który może być ponownie użyty. Zapotrzebowanie bentonitu w niezbyt trudnych warunkach wynosi 100-150 kG/m2 powierzchni ściany (przy podanych średnicach pali), może jednak dojść do 300 kG/m2 ściany, gdy grunt zawiera kawerny lub gdy tworzą się one w czasie wiercenia.

Pale betonuje się za pomocą otwieralnego u spodu długiego wiadra o pojemności ok. 0,5 m3. Do betonu najodpowiedniejszy jest cement żużlowy. Stosuje się go w ilości do 200 kG na m betonu. Przed przystąpieniem do betonowania należy otwór oczyścić z narośli bentonitu i wygładzić jego ściany specjalnym walcowym gładzikiem o średnicy równej średnicy otworu. Wytworzony przy tym urobek należy odprowadzić wpuszczając do otworu czystą wodę. Gdy z otworu zaczyna wypływać czysta woda, a po przerwaniu jej dalszego doprowadzania następuje ustalenie się jej zwierciadła w otworze - można uważać, że otwór jest przygotowany do betonowania (segregator aktów prawnych).

Utrzymywanie się wody w otworze dowodzi uszczelnienia jego ścian przez bentonit. Należy przy tym uważać, aby beton nie uległ zanieczyszczeniu bentonitem, gdyż pogarsza to jego własności. Po wykonaniu dwóch lub kilku pali pierwszej serii przystępuje się do wiercenia otworów pomiędzy nimi. Ponieważ odległość w świetle pali pierwszej serii jest mniejsza niż średnica pali i otworów, wiercenie odbywa się częściowo w gruncie, częściowo zaś w betonie uprzednio wykonanych pali. Zapewnia to późniejszą szczelność pali. Wieża wiertnicza musi być jednak bardzo dokładnie ustawiona w osi pomiędzy dwoma uprzednio wykonanymi palami (promocja 3 w 1).

Dowodem osiowego położenia otworu jest jednakowa ilość urobku betonowego, pochodzącego z pala lewego i z pala prawego. Aby móc rozpoznać z którego pala urobek pochodzi, można kruszywo co czwartego pala barwić (np. czarną farbą tlenku żelaza). Gdy pokazuje się na sicie jedynie urobek jednobarwny, świadczy to, że otwór nie jest umieszczony w osi pomiędzy palami i dlatego należy wieżę odpowiednio przesunąć.