Ścianki wewnętrzne i sklepienia

Rozróżnia się następujące elementy konstrukcyjne studni:
a) ścianki zewnętrzne płaszcza,
b) przegrody wewnętrzne,
c) noże płaszcza,
d) komory robocze,
e) sklepienia przekrywające studnię (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ścianki wewnętrzne i sklepienia przekrywające stosuje się przy studniach o znacznych rozmiarach w rzucie poziomym. Kształt studzien w rzucie poziomym
Studnie opuszczane mogą mieć różny kształt zarówno w rzucie poziomym, jak i w przekrojach pionowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Najczęściej w rzucie poziomym stosuje się kształt kołowy, owalny, eliptyczny, kwadratowy, prostokątny lub wieloboczny. Przykłady rzutów poziomych najczęściej stosowanych studzien.

Kształt studni w planie wybieramy w zależności od wymiarów i kształtu konstrukcji na niej opartej (uprawnienia budowlane).
Zastosowanie kształtu kołowego jest korzystne w przypadkach przewidywanych utrudnień przy opuszczaniu studzien jedynie pod działaniem ciężaru własnego.
W gruntach, w których możliwe są miejscowe zaklinowania płaszcza studni podczas zagłębiania, kształt kołowy daje zazwyczaj mniejszą powierzchnię
styku z przeszkodą niż inne kształty z odcinkami prostymi. Małe przesunięcie lub obrót płaszcza o przekroju kołowym może zwolnić albo zmniejszyć zaklinowanie i umożliwić dalsze zagłębianie studni, podczas gdy te same zabiegi przy studniach prostokątnych są zwykle bardzo utrudnione.

W sprzyjających warunkach gruntowych, gdy nie ma obawy zaklinowania się płaszcza, rzut poziomy studni powinien być jak najbardziej dostosowany do kształtu konstrukcji w planie. Należy przy tym dążyć do zastosowania rzutu poziomego, możliwie nieskomplikowanego i symetrycznego względem osi.
W celu zwiększenia sztywności płaszcza wnętrze większych studni dzieli się na komory za pomocą pionowych ścianek wewnętrznych, tworzących przepony. Krawędzie dolne tych ścianek daje się o ok. 50 cm wyżej od dolnych krawędzi ścianek zewnętrznych, uzyskując lepszy dostęp do ewentualnych przeszkód, jakie można napotkać przy opuszczaniu płaszcza.
Dla umożliwienia przejścia między komorami, w wewnętrznych ściankach studni pozostawia się niekiedy otwory o wymiarach ok. 1,0 x 1,0 m (program egzamin ustny).

Studzien w przekroju pionowym

Jeżeli stosunek długości studni do jej szerokości przekracza 1,5, a studnia ma znaczne wymiary, wówczas celowe jest wykonanie przepon poprzecznych i podłużnych.
Wymiary komór wewnętrznych powinny być dostosowane do rodzaju sprzętu przeznaczonego do wydobywania masy gruntowej z wnętrza komór oraz do przewidywanego sposobu wypełnienia komór po opuszczeniu płaszcza.

Przy studniach kwadratowych i prostokątnych najczęściej stosuje się komory o wymiarach od 2×2 da 4×4 m (opinie o programie).
Studnie o przekroju kołowym w planie przy większych średnicach tylko wyjątkowo dzieli się wzdłuż średnic na komory, przeważnie przez wykonanie dwóch prostopadłych do siebie ścianek przeponowych.
Studnie eliptyczne dzieli się na komory ściankami prostopadłymi do osi głównych. Wymiary komór powinny być zbliżone do wymiarów komór studzien prostokątnych.

W studniach o przekroju krawędziowym lub prostokątnym w planie zazwyczaj ścina się lub zaokrągla ich naroża w celu zmniejszenia powierzchni tarcia i tym samym ułatwienia zagłębiania.
Należy zauważyć, że im bardziej kształt studni w planie odbiega od kołowego, tym trudniejsze jest jej równomierne prowadzenie przy opuszczaniu (segregator aktów prawnych).
O wyborze kształtu studni w przekroju pionowym decyduje jej wysokość oraz rodzaj i stan gruntów, przez które studnia przechodzi przy opuszczaniu. Studnia o ścianach zewnętrznych i wewnętrznych pionowych nadaje się do zagłębiania w gruntach, w których siły tarcia na bocznej powierzchni są nieznaczne i mogą być pokonane przez ciężar własny płaszcza. Wykonanie i nadbudowa pionowych ścian płaszcza są łatwe, a podczas głębienia nie ma na ogół trudności z utrzymaniem studni w położeniu pionowym.

Przy dużych silach tarcia, występujących na zewnętrznej powierzchni płaszcza studni, korzystniej jest zastosować studnię poszerzającą się ku dołowi z zachowaniem stałej grubości ścian bądź też z zachowaniem stałego światła wewnętrznego wraz ze zwiększaniem się grubości ścian ku dołowi (promocja 3 w 1).