Wysokość fali

Jeżeli głębokość rozpatrywanego punktu skarpy jest mniejsza niż h, to należy w obliczeniach wstawiać zamiast Hs rzeczywistego H.s. = h (program uprawnienia budowlane na komputer).
Nachylenie skarpy zależy od ciężaru materiału użytego do jej budowy oraz od parametrów fali.
Należy unikać skarp zbyt stromych, gdyż sprzyja to powstawaniu wirów i wypłukiwaniu gruntu u podnóża skarpy.

Pochylenie skarp od strony portu można dostosowywać do wysokości fali tworzącej się za falochronem. Fala ta bądź podchodzi z akwatoriów portowych, jeżeli są one rozległe, bądź jest wynikiem dyfrakcji fali od- morskiej i obiegania przez nią głowicy falochronu. Może również być skutkiem przelewania się grzbietów fal odmorskich nad parapetem falochronu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wysokość fali na zapleczu falochronu może dochodzić do 0,25-0,33 wysokości fali odmorskiej. Falę pochodzącą od dyfrakcji i odbić można obliczyć. Najlepiej jednak wysokość fali w porcie wyznaczać na drodze badań laboratoryjnych.
Falochrony narzutowe odznaczają się znacznym osiadaniem w pierwszym okresie swego istnienia (uprawnienia budowlane).

Zwykle pierwsze sztormy powodują największe osiadania, które z biegiem czasu maleją. Osiadania te spowodowane są zarówno uszczelnieniem się i zagęszczeniem korpusu falochronu wskutek wstrząsów wywołanych uderzeniami fal, jak i zapadaniem się poszczególnych bloków w grunt. Dla utrudnienia tego ostatniego zjawiska stosuje się nieraz pod falochronami narzutowymi materace faszynowe.
Ważnym zagadnieniem jest zabezpieczenie podnóży falochronu przed erozją gruntu dna, tak od strony morza, jak i portu (program egzamin ustny).
Zabezpieczenie od strony morza stanowi zwykle ławka wyrobiona w przekroju, którą falochron wysuwa przed siebie.
Od strony portu erozja może wystąpić, gdy dopuszcza się przelewanie się części fali nad falochronem. W takim wypadku środkiem skutecznie zabezpieczającym przed erozją gruntu jest stworzenie w wewnętrznej skarpie odcinka pionowego, o wysokości minimalnej od 0,5 h do 0,75 h.

Szerokość korony przekroju

Odcinek ten z jednej strony stwarza bezpośrednio za falochronem rodzaj poduszki wodnej, na której rozprasza się energia fali przelewającej się przez parapet, z drugiej zaś może być pożyteczny, dając możliwość przybijania do falochronu jednostek pływających (opinie o programie).
Konstrukcję takiego uskoku skarpy wewnętrznej można utworzyć układając regularnie odpowiednio dwie lub trzy warstwy bloków prosto- padłościennych. Jego budowa nie może jednak stać się przyczyną nadmiernego osłabienia konstrukcji falochronu.

Według zaleceń włoskich, przed parapetem nadbudowy od strony morza wskazane jest stosowanie pewnej równi pochyłej w celu zapobieżenia wytryskom fali. Inżynierowie włoscy, Camanzi i Strongoli [4], zalecają mianowicie, aby część odmorska skarpy falochronu narzutowego, znajdująca się ponad poziomem morza, miała małe pochylenie, tak aby fala na niej się załamująca mogła rozproszyć większą część swej energii, z tym, aby równocześnie energia fali powracającej nie pociągała za sobą po stoku bloków znajdujących się w pobliżu poziomu wody. Poniżej poziomu wody skarpa powinna być możliwie jak najbardziej stroma, z uwzględnieniem ciężaru pokrywających ją bloków. Z doświadczeń zebranych w portach włoskich pochylenie skarpy powyżej poziomu wody powinno być 1 : 3, poniżej zaś 2 : 3 (segregator aktów prawnych).

Szerokość korony przekroju uzależniona jest od ewentualnych potrzeb eksploatacyjnych, nie powinna być jednak mniejsza niż 2 m. Należy unikać przewymiarowania w tym względzie. Zwężając koronę, przy równoczesnym zastosowaniu od strony zewnętrznej falochronu narzutowego ławki szerokości 2 do 3 m na rzędnej ok. +1 m, uzyskuje się oszczędność materiału i lepsze rozpraszanie energii fal (promocja 3 w 1).

Z francuskich danych doświadczalnych wynika, że całkowita szerokość falochronu na rzędnej odpowiadającej najwyższemu poziomowi morza, gdy się dopuszcza stosunkowo łatwe przelewanie się fali nad falochronem, powinna być równa ok. [2-h2,5 (3)] h, zaś równa (3,5-T-4) h, gdy falochron ma konstrukcję niedopuszczającą do przelewania się fali, a od strony portu ma ścianę pionową, pozwalającą na przybijanie jednostek pływających (alternatywa).