Ściany wypełniające

Ściany wypełniające, zwane też osłonowymi, obliczamy wyłącznie na ciężar własny i parcie wiatru. Żebra płyt żebrowych, stosowanych często na ściany osłonowe, mocuje się do słupów, co wywołuje momenty skręcające, które trzeba też uwzględnić przy wymiarowaniu płyty (program uprawnienia budowlane na komputer)..

Wszystkie rodzaje płyt ulegają odkształceniom, które należy dokładnie przewidzieć w projekcie płyty i budynku. Płyty te podlegają ponadto ugięciom od działania sił poziomych i ruchom termicznym. Szczególnie warstwa zewnętrzna płyt ściennych narażona jest na zmiany temperatur, wynoszące w klimacie Polski od 40-90°C (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Powstające wskutek tego skrócenie i wydłużenie płyt można albo zamortyzować w spoinach, albo trzeba dostosować wytrzymałość płyt do przeniesienia naprężeń od zmian temperatury. W tym ostatnim przypadku pasmo ściany traktuje się jako belkę ciągłą opartą na słupach. Wzrost temperatury wywołuje w niej znaczne siły podłużne i momenty zginające, które trzeba uwzględnić przy wymiarowaniu płyty.

Szkielety budynków halowych ograniczają się przeważnie do słupów wiązanych elementami ściennymi, belkami wieńczącymi i osłonowymi, belkami podsuwnicowymi, rzadziej specjalnymi ryglami w płaszczyźnie ściany lub rzędu słupów. Poszczególne rzędy slupów są wiązane przeważnie konstrukcją przekrycia, a tylko w halach o tzw. konstrukcji przestrzennej belkami prostopadłymi do płaszczyzny rzędu słupów (uprawnienia budowlane).
Szkielety budynków wielokondygnacyjnych składają się przeważnie z ram płaskich ustawionych poprzecznie do podłużnej osi budynku i usztywnionych podłużnie płytami, ramami lub ryglami. Ramy składają się ze słupów i rygli poprzecznych.

Słupy w obu rodzajach szkieletów stanowią podstawowy element nośny. Przenoszą one skupione obciążenia z części konstrukcji leżącej wyżej, obciążenia poziome i ciężar własny za pośrednictwem fundamentu na grunt.
W ogólnym rozwiązaniu konstrukcyjnym budynku przeważnie słupy decydują o jego stateczności, sztywności przestrzennej i trwałości.
W zależności od usytuowania podpory słupowe można sklasyfikować na zewnętrzne (skrajne) i wewnętrzne, zaś w zależności od sposobu przyłożenia obciążenia - na obciążone osiowo i obciążone mimośrodowo (program egzamin ustny).

Przekrój kwadratowy

Najczęściej projektuje się słupy o przekroju prostokątnym lub kwadratowym. Przekrój kwadratowy jest racjonalnym przekrojem słupów ściskanych osiowo. W słupach ram w większości przypadków stosuje się prostokątny przekrój poprzeczny (opinie o programie). Słupy takie są łatwe do wykonania ze względu na prostą formę deskowania i nieskomplikowany kształt strzemion. Słupy o takim przekroju można łatwo łączyć ze współpracującymi elementami belkowymi. Przekroje kołowe i wieloboczne w budownictwie przemysłowym raczej nie są stosowane. Stosuje się natomiast przekroje teowe i dwuteowe. Przy większych wysokościach, dla zapewnienia minimalnej dopuszczalnej smukłości słupów, projektuje się przekroje krzyżowe, skrzynkowe i wielogałęziowe.

Niekiedy ze względów technologicznych stosuje się przekroje prostokątne z kanałami instalacyjnymi.
Wymiary przekroju poprzecznego zbrojonych słupów osiowo i mimośrodowo ściskanych są tak dobierane, aby stosunek swobodnej długości słupa (długości wyboczeniowo) do najmniejszego wymiaru poprzecznego nie przekraczał smukłości zalecanych przez normy konstrukcyjne (segregator aktów prawnych). Dla zapewnienia właściwej pracy żelbetu podają one też graniczne wartości stopnia zbrojenia i szereg zaleceń konstrukcyjnych dotyczących równomiernego rozmieszczenia zbrojenia głównego i strzemion.
W Związku Radzieckim słupy są projektowane również najczęściej o przekrojach prostokątnych i dwuteowych. Jako wymiar minimalny zaleca się przyjmować, podobnie jak w polskiej normie - 25 cm. Wymiary przekroju są zaokrąglone do 5 cm.

Do zbrojenia używa się prętów żebrowanych i okrągłych o średnicy 12-40 mm. Większe średnice mogą być stosowane wyjątkowo przy markach betonu powyżej 200. Zaleca się stosowanie mniejszej liczby prętów większych średnic, aby szkielet zbrojeniowy był sztywny. Przy wymiarze boku słupa większym od 25 cm, średnica pręta nie powinna być mniejsza od 16 mm (promocja 3 w 1). Zbrojenie umieszcza się jak najbliżej zewnętrznej powierzchni słupa z zachowaniem tylko niezbędnej otuliny. Wynosi ona 2 cm przy średnicy zbrojenia głównego do 20 mm, 2,5 cm przy średnicy 25 cm i 3 cm przy średnicy ponad 35 cm.