Ściany z pustaków

Ściany z pustaków i bloków ściennych. W Polsce najbardziej rozpowszechnione są pustaki ścienne Alfa i Muranów oraz bloki Muranów. Ponadto stosuje się pustaki Wibro- blok. Pustaki te wykonuje się z żużlo- lub gruzobetonu (program uprawnienia budowlane na komputer).
Pustaki Alfa dzielą się na zasadnicze, końcowe, węgarkowe i pomocnicze. Wszystkie rodzaje pustaków mają wysokość 240 mm i szerokość również 240 mm, z wyjątkiem pustaków pomocniczych o szerokości 102 mm.
Odmiany pustaków zasadniczych. Są to pustaki całkowite, trzyćwierciowe i połówkowe. Oznaczenie pustaków - ZVi, Z V4, Z V2.  Zalety ścian z pustaków wykonanych z lekkich betonów zwięzłych - w porównaniu ze ścianami ceglanymi - są następujące:
- Przy jednakowym współczynniku przenikania ciepła ściany zewnętrzne z pustaków mają mniejszą grubość (bez uwzględnienia grubości szczeliny powietrznej między rzędami pustaków w każdej warstwie muru) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
- Ciężar objętościowy muru z pustaków na 1 m2 ściany jest mniejszy.
- Nakład robocizny przy produkcji pustaków i wykonywaniu muru z elementów większych od cegły jest mniejszy.
- Zużycie węgla ogranicza się jedynie do ilości potrzebnej do produkcji cementu i jest mniejsze niż przy wypalaniu cegieł (uprawnienia budowlane).
Do wad murów z pustaków wykonanych z lekkich betonów zwięzłych należy zaliczyć:
a) Konieczność stosowania kilku odmian pustaków (np. końcowych, węgarkowych itp.).
b) Wykonywanie kanałów dymowych z pustaków specjalnych lub z cegieł.
c) Konieczność wykonania międzykondygnacjowych wieńców żelbetowych w celu rozłożenia sił słuponośnych na większą powierzchnię (program egzamin ustny).

Ściany i stropy

Ponadto wykonuje się stropy suche, tzw. jednolite, składające się ze zbrojonych belek żużlobetonowych. W celu zmniejszenia ciężaru stropu pozostawia się w belkach owalne kanały pionowe. Szczeliny między belkowe wypełnia się zaprawą (opinie o programie). Poprzeczną współpracę belek zapewniają wręby w bocznych ściankach każdej belki. Belki stropu „jednolitego" produkowane są w formach stalowych lub drewnianych, a wydrążenia uzyskuje się przez ułożenie w formie wyjmowanych wkładek (rdzeni) z blachy stalowej. W celu łatwiejszego wyciągania wkładek ze świeżego betonu nadaje się im zbieżność w kierunku środka formy.

Do przekryć dachowych stosuje się żużlobetonowe płyty jednostronnie faliste PD. Dzięki falistemu od spodu kształtowi płyty składają się one z półokrągłych zbrojonych żeberek o rozstawie osiowym 15 cm.
Lekkie betony zwykłe (a zwłaszcza betony żużlowe) znalazły szerokie zastosowanie w budownictwie uprzemysłowionym II stopnia (wielkoblokowym) jako elementy ścian zewnętrznych i wewnętrznych craz w budownictwie uprzemysłowionym I i II stopnia jako wielkowymiarowe elementy stropowe (segregator aktów prawnych).
Należy podkreślić, że jednym z podstawowych celów wprowadzenia i rozpowszechnienia budownictwa z elementów wielkowymiarowych jest zmniejszenie ciężaru objętościowego budynku. Cel ten można osiągnąć przede wszystkim przez wykonywanie elementów ściennych z betonów lekkich.

Ścienne bloki żużlobetonowe. Wytrzymałość bloków żużlobetonowych nie powinna być mniejsza niż 50 kG/cm2, czasem jednak dochodzi do 60-H70 kG/cm2.
Stosowanie bloków o wyższej wytrzymałości nie jest celowe, gdyż wówczas wskutek wzrostu ciężaru objętościowego betonu maleje jego zdolność izolacyjna.

Ściany zewnętrzne wykonuje się zależnie od warunków klimatycznych z bloków o grubości 30-^50 cm; w NRD i CSR grubość ścian z bloków żużlobetonowych wynosi na ogół 30 cm, w ZSRR do 50 cm, w Polsce 35-MO cm. W Rosji stosuje się również bloki z kanalikami szczelinowymi, rozmieszczonymi mijankowo w 2-M rzędach; otwory te zapełnia się niekiedy materiałem ciepłochronnym (promocja 3 w 1).

Ponadto grubość ścian zewnętrznych zależy od układu konstrukcyjnego budynku. Przy podłużnym układzie konstrukcyjnym ściany zewnętrzne obciążone stropami są ścianami nośnymi, przy poprzecznym układzie konstrukcyjnym obciążenie od stropów przenosi się na ściany wewnętrzne, a ściany zewnętrzne dźwigają jedynie ciężar własny. Przy obu układach konstrukcyjnych na grubość ścian zewnętrznych wpływa ilość kondygnacji budynku.