Ściskanie i zginanie

Oczywiście nie postępuje się tak w przypadku stężenia wiatrowego. Tu w celu uwzględnienia tych czynników przyjmuje się większą wartość współczynnika bezpieczeństwa ustalonego doświadczalnie. Tak właśnie przyjmując współczynnik bezpieczeństwa 2 dla złącza krzyżowego zginanego obciążeniem stałym i 3 dla złącza poddanego wpływom wiatru (program uprawnienia budowlane na komputer).

W tych warunkach wartości największych obciążeń, jakie może przenieść złącze krzyżowe, dotyczą jedynie obciążeń stałych. Dla rusztowań narażonych na działanie wiatru obciążenia te powinny być zmniejszone o jedną trzecią. Przy obliczaniu obciążeń P dla złącza podtrzymującego nic wzięto pod uwagę zjawisk zachodzących w samym złączu ani zjawisk w rurze w pobliżu złącza (gdyż jest to niemożliwe), natomiast w wartości eksperymentalnej P„ będą uwzględnione wszystkie te zjawiska oraz rzeczywista wartość d (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jednym z podstawowych wymagań stawianych złączem wzdłużnym dowolnego modelu jest prostopadłość końca rury łączonej do jej osi.

Złącze wzdłużne jest przeznaczone do łączenia dwu rur o jednakowych średnicach, grubościach ścianek itd. Właściwie ukształtowane złącze powinno zapewnić układowi dwu łączonych rur takie same cechy sprężyste, jakie ma rura jednoodcinkowa tej samej długości co układ (uprawnienia budowlane). Innymi słowami, rura jednoodcinkowa i układ dwu rur połączonych wzdłużnie powinny - przy jednakowym obciążeniu wywołującym zginanie - mieć taką samą linię ugięcia sprężystego we wszystkich kierunkach. Można powiedzieć, bez obawy popełnienia wielkiej pomyłki, że do r. 1962 żaden model złączy nie spełniał tych warunków. Zresztą nie są to warunki łatwe do spełnienia, jeśli nie chce się stosować spawania lub gwintowania rur. Metody te nie mogą być stosowane w rusztowaniach rurowych (program egzamin ustny).

Małe obroty

W celu ustalenia ogólnych kryteriów odnoszących się do wszystkich rodzajów złączy wzdłużnych, należy wziąć pod uwagę jak najmniejszą liczbę cech wspólnych zapewniających złączom spełnianie ich funkcji (opinie o programie). Tak więc możemy powiedzieć, że każde złącze wzdłużne zachowuje się jak przegub kulisty, chociaż jest rzeczą oczywistą, że żadne złącze wzdłużne nie zachowuje się dokładnie jak przegub, gdyż w pewnych warunkach umożliwia utwierdzenie rur. Przy małych obciążeniach ściskających lub momentach zginających złącze zachowuje się jak przegub kulisty umożliwiający małe obroty, lecz w miarę wzrostu obciążenia lub momentu zginającego do wartości dopuszczalnych dla rury, złącze w wyniku zaistniałych małych obrotów włącza się do pracy (segregator aktów prawnych). Cały ten proces jest jednak zbyt słabo opracowany, by mógł być uwzględniony w dokładnych obliczeniach. To samo odnosi się do rozciągania osiowego, które większość modeli wytrzymuje do pewnego punktu niedokładnie zresztą zdefiniowanego. Tylko w przypadkach połączeń za pomocą śrub albo gwintu można dokładnie wyznaczyć wytrzymałość na rozciąganie.

W tej sytuacji należy traktować złącze jak przegub i umieszczać je w odpowiednim miejscu, w którym złącze nie będzie narażone na duży wpływ momentu zginającego (wybierać na przykład punkt przegięcia rzeczywisty lub przypuszczalny oraz najbliższe sąsiedztwo istniejącego przegubu itp.). W przypadku typowego rusztowania rurowego złącze nie jest przewidziane do pracy na rozciąganie. Należy jednak przewidzieć, że mogą powstać siły rozciągające przypadkowe, wywołane np. unoszeniem przez wiatr pomostu zamocowanego do szkieletu (promocja 3 w 1).

Przypadkiem najbardziej niekorzystnym jest umieszczanie złącza wzdłużnego poniżej najwyższego pomostu rusztowania. Przypuśćmy, że wiatr może wywierać na pomost od dołu do góry obciążenie 40 kG/m². Rozpiętość maksymalna elementów poziomych pomostów zależy od smukłości ). = 180 (tabl. 2-6) i może- osiągnąć 180/ w każdym kierunku. Omówiono tu krańcowy przypadek, którego nie powinno się spotykać w poprawnie wznoszonych rusztowaniach.