Ścisłe połączenia lepików

Podłoża z mastyksu asfaltowego, gruntu stabilizowanego i metalowe stanowią w zasadzie częściową izolację wodoszczelną.
Ścisłe połączenia lepików i mas izolacyjnych z podłożem uzyskuje się przez powleczenie podłoża roztworami gruntującymi, należycie przenikającymi do porów podłoża i nadającymi jego powierzchni właściwości hydrofobowe (program uprawnienia budowlane na komputer).

Górną powierzchnię przed naniesieniem izolacji należy za pomocą mioteł, szczotek lub sprężonego powietrza oczyścić z pyłu, brudu, śmieci, piasku i okruchów cegieł, zaprawy, kamieni itp. Po oczyszczonych w ten sposób powierzchniach nie można chodzić. Roztworami asfaltowymi powlekać można jedynie powierzchnie suche, ponieważ powłoki gruntujące nie wsiąkają do wilgotnego betonu lub muru i nie dają dobrej przyczepności, a ponadto pozostaje pod nimi woda (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Naniesiona na wilgotny beton powłoka na gorąco powoduje parowanie wilgoci, wskutek czego tworzą się pęcherze, które przeszkadzają połączeniu się powłoki z podłożem.

Przy ochładzaniu powstaje wskutek kondensacji pary w pęcherzach podciśnienie i następuje podsiąkanie do nich wilgoci znajdującej się w porach betonu lub muru. Przy wahaniach temperatury proces ten powtarza się wielokrotnie, wskutek czego pęcherze stają się coraz większe (uprawnienia budowlane). Przy zastosowaniu powłok z materiałów nanoszonych na zimno powietrze nie ma dostępu do podłoża, tak że zamknięta woda wskutek parowania powoduje tworzenie się pęcherzy, podobnie jak przy stosowaniu lepików na gorąco.

Powierzchnia zewnętrzna sucha nie zawsze świadczy o tym, że mur lub beton jest już wewnątrz dostatecznie suchy. Beton podłoża można uważać za powietrznosuchy, jeśli zawiera nie więcej niż ok. 1,5% ciężarowych wody. Zewnętrzną powierzchnię budowli można uważać za suchą, jeżeli położona na niej sucha higroskopijna bibuła przez pewien czas nie nabiera żadnej wilgoci (program egzamin ustny).
W szczególnych przypadkach można przyspieszyć wysychanie mokrych pomieszczeń przez ustawienie koszy z koksem lub przez zastosowanie innych źródeł ciepła (piecyki elektryczne).
Lampy lutownicze i miotacze płomieni mogą być zastosowane jedynie pod warunkiem, że nie pozostawiają na suszonej powierzchni sadzy i kopcia.

Sztuczne suszenie

Sztuczne suszenie jest tylko środkiem pomocniczym, powierzchnia zewnętrzna bowiem wysycha jedynie na okres przejściowy i woda włoskowata wkrótce się na niej ukazuje. Tego rodzaju sztuczne osuszanie jest skuteczne jedynie wówczas, gdy ma miejsce tylko powierzchniowe zawilgocenie już suchego betonu lub muru wskutek opadów atmosferycznych, przypadkowo rozlaną wodą itp. (opinie o programie).

W specjalnych okolicznościach, w celu ochrony przed zawilgoceniem na skutek opadów atmosferycznych, zaleca się rozpiąć nad izolowanym obiektem płótna żaglowe, folie z tworzyw sztucznych lub ustawić prowizoryczne daszki ochronne. Jeśli nie ma całkowitej pewności co do należytego osuszenia izolowanych powierzchni, a termin wykonania robót jest krótki, należy w celu uzyskania powłoki gruntującej zastosować emulsje asfaltowe (segregator aktów prawnych).
Podłoża pod izolacje z tworzyw sztucznych powinien stanowić czysty beton wykonany w równym, gładkim deskowaniu. Powierzchnia betonu powinna być czysta, równa, dostatecznie gładka, lecz nie szklista, bez wypukłości, wgłębień (raków) i pęknięć.

Na betonie nie należy wykonywać tynków lub nawet zatarcia zaprawą cementową. Tynki pękają i odpadają od podłoża, a wraz z nimi zniszczeniu ulega izolacja z powłok i tworzyw sztucznych. Tynki z konieczności dopuszcza się na murach z cegieł, należy jednak zaznaczyć, że takie podłoże nie jest trwałe (promocja 3 w 1).

W przypadku stwierdzenia na powierzchni betonu nierówności, wymagających wyrównania, nie należy do tego celu stosować zaprawy cementowej, lecz zaprawę z piasku na żywicy stosowanej do powłoki. Ilość żywicy w zaprawie powinna być możliwie mała (ok. 12%). Przed nałożeniem zaprawy beton można zagruntować żywicą.