Siarczany

Siarczany. Siarkowodór. Kwas siarkowy. Siarczany podobnie jak chlorki są bardzo rozpowszechnione w wodach naturalnych. Siarczany działają bardzo ujemnie na betony i zaprawy cementowe. Wskutek krystalizacji powstałych nowych związków następuje powiększenie ich objętości, co powoduje zniszczenie betonów i cementowych zapraw (program uprawnienia budowlane na komputer).
Siarkowodór H2S występuje w stanie rozpuszczonym w wodach mineralnych. Jest on jednym z najsłabszych kwasów. Przedmioty metalowe w atmosferze zawierającej siarkowodór czernieją, gdyż siarczki metali w większości są koloru czarnego.

Jakościowo można siarkowodór oznaczyć za pomocą papieru nasyconego solą ołowiawą, np. Pb(N03)2, który ciemnieje pod działaniem siarkowodoru.
Roztwory kwasu siarkowego H2S04 nie działają najczęściej utleniająco, natomiast działając na metale wywiązują one gazowy.
Obecność kwasu siarkowego wykrywa się przez zakwaszenie próbki wody kwasem solnym, a następnie dodanie kilku kropel chlorku baru. Na obecność kwasu siarkowego lub siarczanów wskazuje zmętnienie roztworu albo wydzielanie się osadu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Kwas węglowy. Kwas węglowy H2C03 i jego sole zajmują istotne miejsce w składzie wód naturalnych.

Woda zawierająca kwas węglowy działa agresywnie na konstrukcje stalowe, rurowe przewody metalowe, kotły, zbiorniki, a także na beton i stwardniały zaczyn cementowy.
Obecność kwasu węglowego wykrywa się przez dodanie do próbki wody wodorotlenku wapniowego, który powoduje zmętnienie roztworu.
Sód i potas. Pod względem rozpowszechnienia sód Na jest na pierwszym miejscu w silnie zmineralizowanych wodach.

Bardzo rozpowszechniony jest również potas (uprawnienia budowlane).
Wodorotlenek sodowy. NaOH (soda żrąca) jest silną zasadą, działa żrąco na ciała organiczne. Rozcieńczony jego roztwór jest zupełnie rozłożony na jon metalu Na+ i na jon wodorotlenowy OH-.
Sód wykrywa się po charakterystycznym żółtym zabarwieniu płomienia palnika gazowego. W reakcji na drodze mokrej do celów wykrywania sodu korzystamy z trudno rozpuszczalnego osadu Na [Sb6(OH)6] powstającego z roztworem soli potasowej kwasu sześciohydroksyantymonowego.

Twardość wody

Wodorotlenek potasowy. KOH (potas żrący) jest bardzo silną zasadą; jego rozcieńczony roztwór jest prawie zupełnie zdysocjowany na jony K+ i OH-.
Magnez i wapń. Sole wapnia Ca i magnezu Mg rozpuszczone w wodzie nadają jej pewne właściwości, które przyjęto nazywać ogólnie twardością wody (program egzamin ustny). Im większe jest stężenie jonów Ca2+ lub Mg2+ w wodzie, bez względu na rodzaj związku, w którym pierwiastki te występują w roztworze, tym większa jest twardość wody.
Twardość wody wyrażamy w umownych jednostkach zwanych stopniami twardości wody. W Polsce są rozpowszechnione stopnie niemieckie [°n].

Stopień niemiecki określony jest jako twardość wody równoważna stężeniu tlenku wapniowego w ilości 10 miligramów CaO na 1 litr wody (opinie o programie).
Rozróżnia się następujące rodzaje twardości:
- Twardość węglanową (przemijającą) związaną z obecnością kwaśnych węglanów (obniżającą się przy gotowaniu) (segregator aktów prawnych).
- Twardość niewęglanową (trwałą) charakteryzującą się obecnością w wodzie wapnia i magnezu w solach silnych kwasów (zachowującą się bez zmiany przy gotowaniu).
- Twardość ogólną charakteryzującą się zawartością soli wapnia i magnezu. Przedstawia ona sumę twardości węglanowej i niewęglanowej.

Tlen (rozpuszczony). Tlen bierze czynny udział w procesach korozji metali. Szczególnie wody miękkie z nieznaczną węglanową twardością wody (do 7°n), zawierające tlen, mają zdolpości silnego niszczenia metali. W podwyższonych temperaturach utleniające właściwości tlenu znacznie zwiększają się.
Dwutlenek węgla C02. Roztwory wodne dwutlenku węgla C02 mają smak kwaskowaty i okazują słabą, lecz jeszcze wyraźną reakcję kwaśną (promocja 3 w 1).

Z ogólnej ilości rozpuszczonego w wodzie dwutlenku węgla tylko jego część tworzy z wodą kwas węglowy, a większa część znajduje się w postaci cząsteczkowego rozpuszczonego gazu.