Siatki konstrukcyjne

W ościeżach bocznych i w ościeżu górnym należy osadzić kołki stalowe w odstępach ok. 0,50 m i dowiązać do nich pręty 0 8 mm, służące do zamocowania siatki pod tynkowej. Zaleca się mocować kołki przez wstrzeliwanie. Jeżeli jednak przy wstrzeliwaniu wystąpi odłupywanie krawędzi ościeży, należy kołki mocować na zaprawę cementową 1 :3 w uprzednio wywierconych otworach (program uprawnienia budowlane na komputer).

W części podokiennej należy siatki konstrukcyjne zawieszać na ocynkowanych wieszakach (z płaskownika lub pręta okrągłego), zakotwionych w bezpośrednim sąsiedztwie ramiaka ościeżnicy. W tym celu należy wykonać w dolnym ościeżu bruzdy głębokości 1 cm w odstępach nie większych niż 1,0 m, a na ich końcach od strony ramiaka wykuć gniazda do zakotwienia wieszaków (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Po oczyszczeniu bruzd i gniazd z gruzu należy umieścić wieszaki i zaklinować je drewnianymi klinami w gniazdach lub gniazda wypełnić zaprawą cementową 1 : 3. Po zamocowaniu wieszaków zaprawia się powierzchnię ościeża dolnego zaprawą cementową, a następnie montuje nowy fartuch blaszany. Miejsce przylegania fartucha do ościeżnicy należy uszczelnić kitem Olkit (uprawnienia budowlane).

Siatki konstrukcyjne przy narożach budynku powinny być połączone na zakład szerokości ok. 20 cm. W tym celu swobodne końce prętów poziomych siatek zbiegających się w narożu należy powiązać między sobą drutem wiązałkowym (program egzamin ustny). Przed wykonaniem zakładu końce prętów siatek umieszczonych na jednej ze ścian należy odgiąć i wywinąć na przyległą ścianę. W miejscach dylatacji ścian należy pozostawić przerwę w osiatkowaniu. Skrajne pręty pionowe siatek konstrukcyjnych przy dylatacji należy powiązać z kołkami stalowymi, wstrzeliwanymi w ścianę w odstępach ok. 0,5 m. W miejscach dylatacji elementów konstrukcyjnych budynku powinien być również zdylatowany tynk elewacyjny. Szczelinę dylatacyjną szerokości 1-2 cm można uzyskać stosując listwę o odpowiedniej szerokości (opinie o programie). Po przeschnięciu tynku i usunięciu listwy należy obrzeże szczeliny zagruntować roztworem polistyrenowym, np. preparatem Zoro i wypełnić szczelinę kitem Olkit przy użyciu pistoletu pneumatycznego.

Metoda zabezpieczania elewacji

Metodę zabezpieczania ścian tynkiem zbrojonym na styropianie zaleca się stosować szczególnie przy jednoczesnym występowaniu przecieków i przemarzam. W metodzie tej, dzięki zastosowaniu zbrojenia kotwionego w ścianie, nie ma potrzeby zachowania specjalnych wymagań w odniesieniu do podłoża. Z tego względu powinna ona być stosowana przede wszystkim przy słabych podłożach, np. wykazujących tendencje powierzchniowego łuszczenia lub przy silnie spękanej zewnętrznej warstwie fakturowej w ścianach z elementów trój warstwowych (segregator aktów prawnych).

Metoda zabezpieczania elewacji tynkiem zbrojonym na styropianie, podobnie jak i inne metody opisane dalej, nie może być stosowana do ścian, w których zmiany strukturalne materiału konstrukcyjnego lub inne uszkodzenia prefabrykatów mają charakter postępujący i prowadzą do obniżenia nośności ścian.

Istota metody polega na wykończeniu zewnętrznych powierzchni ścian wyprawą typu ciężkiego ze zbrojonego tynku cementowo-wapiennego, bez stosowania warstwy ocieplającej (styropianu). Warstwa tynku zabezpiecza ściany przed niszczącym działaniem agresywnych czynników atmosferycznych, w tym również przed przenikaniem wód opadowych w głąb ściany. Zbrojenie tynku siatką podtynkową stosowane w tej metodzie ma na celu wyeliminowanie możliwości powstawania rys i pęknięć w wykonanej wyprawie (promocja 3 w 1).

Kolejność robót zabezpieczających powinna być następująca:

• prace przygotowawcze,
• wykonanie otworów i osadzenie w nich bolców kotwiących,
• zamocowanie nośnych prętów poziomych usztywniających siatkę podtynkową,
• zawieszenie siatki podtynkowej Rabitza,
• wykonanie tynku.

W zakresie prac przygotowawczych przewidziano wykonanie bolców kotwiących, ustawienie rusztowań i przygotowanie powierzchni zabezpieczanych ścian.