Siła obciążająca

Siła obciążająca działa w początku układu współrzędnych.
W przypadku zadania przestrzennego równanie wyjściowe stanowi wzór Boussinesqa dla półprzestrzeni sprężystej, podający przemieszczenie punktów górnej płaszczyzny ograniczającej pod wpływem działania siły skupionej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy obciążaniu krawędzi górnej półpłaszczyzny (względnie płaszczyzny górnej półprzestrzeni) zespołem sił powierzchniowych można otrzymać przez odpowiednie całkowanie linię przemieszczeń (względnie powierzchnię przemieszczeń) od tych wpływów zewnętrznych. Odpowiedni tok postępowania zostanie podany przy rozwiązywaniu poszczególnych typów konstrukcji fundamentowych.
Jeśli chodzi o zakres stosowalności w praktyce obliczeniowej modeli półpłaszczyzny i półprzestrzeni, to można stwierdzić, że wyniki będą zbliżone do rzeczywistości jedynie przy łącznym spełnieniu następujących warunków:
I podłoże budowlane powinno mieć jednowarstwową budowę o znacznej miąższości, przekraczającej głębokości rozprzestrzeniania się naprężeń i przemieszczeń pionowych;
II moduł ściśliwości podłoża (utożsamiany z modułem sprężystości) powinien być określany w sposób możliwie dokładny, najlepiej drogą badań polowych;
III stosunki wodne w podłożu nie mogą podlegać zasadniczym zmianom w czasie i powodować zmian struktury gruntu, mogą występować najwyżej niewielkie wahania poziomu wody gruntowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Z powyższych warunków wynika, że stosowanie opisywanego modelu podłoża w każdym wypadku, bez dokładnej analizy gruntu, nie jest celowe.

Najchętniej , stosuje się w praktyce te metody, które mają opracowania tabelaryczne, a takie istnieją w przypadkach podłoża Winklera-Zimmermanna oraz Gorbunowa-Posadowa. Pamiętać jednak należy, że w konkretnym przypadku powinno się zastosować ten model podłoża - choćby nie miał ujęcia tabelarycznego - który najlepiej oddaje istniejące warunki gruntowe. Nie ma dotychczas metody uniwersalnej i jakiekolwiek sugestie w tym względzie muszą być traktowane jako podejście czysto subiektywne. Uniwersalna metoda rozwiązywania układów sprężystych na podłożu budowlanym powstać może jedynie na drodze pełnego powiązania zależności uzyskiwanych drogą badań w mechanice gruntów z zależnościami z mechaniki budowli (uprawnienia budowlane).

Konstrukcja fundamentów

Obecne metody traktują te zagadnienia w sposób zbyt ogólny i dlatego uzyskiwane wyniki słusznie są oceniane z dużą rezerwą. Istnieje pokaźny krąg specjalistów krajowych i zagranicznych z dziedziny projektowania fundamentów, którzy uważają obecnie znane modele statyczne podłoża za niemiarodajne dla przeprowadzenia prawidłowego wymiarowania i opierają się w praktyce na tradycyjnym rachunku, który stanowił od wielu lat podstawę obliczeń konstrukcji fundamentów (program egzamin ustny).
Jak jednak z podanego przeglądu modeli podłoża budowlanego wynika, każdy z nich odpowiada z dostateczną ścisłością pewnym spotykanym w praktyce rodzajom podłoża i w tym zakresie powinien być stosowany (opinie o programie).

Wybór modelu powinien się opierać na rozpoznaniu warunków posadowienia, przy czym należy wziąć pod uwagę:
a) lokalne warunki gruntowe (dokumentacja geotechniczna, badania fizyko- mechaniczne gruntu),
b) przewidywany zasięg rozchodzenia się naprężeń i przemieszczeń pionowych,
c) wstępne wymiary poprzeczne fundamentu (segregator aktów prawnych).

W miarę wzrostu sztywności fundamentu dodatnie wykresy momentów w fundamencie, ogólnie rzecz biorąc, wzrastają. Podobnie będą one wzrastać w miarę zwiększania się odkształcalności podłoża (zmniejszania się C). Obliczając więc fundamenty sprężyste, zagadnieniu właściwego oszacowania stosunku sztywności fundamentu do ściśliwości podłoża należy poświęcić szczególnie dużo uwagi.

Prawidłowe rozwiązanie konstrukcji budowli zależy od właściwej oceny współpracy poszczególnych elementów konstrukcyjnych, do których należą również fundamenty. Istotne jest przy tym uwzględnienie sposobu powiązania fundamentu z konstrukcją. Zależy bowiem od niego z jednej strony układ sił w konstrukcji spoczywającej na fundamencie, z drugiej zaś rodzaj i rozkład sił działających na fundament, a niekiedy i sposób pracy fundamentu (promocja 3 w 1).