Silne wiatry fenowe

Na ogólną cyrkulację atmosferyczną nakłada się cyrkulacja lokalna i związane z nią wiatry. W regionie Kordylierów występują szczególnie silne wiatry fenowe, zwane chinook, wspomagane przez wiatry zach. Mogą one pojawiać się w ciągu całego roku, ale wyjątkowo intensywne są w okresie zimowym, gł. w Górach Skalistych. Do ciepłych wiatrów zalicza się również Santa Ana, wiejący z dużą prędkością (38-42 m/s) na pd. z obszaru Wielkiej Kotliny (program uprawnienia budowlane na komputer).

Do wiatrów chłodnych i bardzo silnych występujących w Ameryce Północnej zaliczają się blizzard i Barber, które występują w pd. Kanadzie i pn. części Stanów Zjednoczonych, oraz Norther na Międzymorzu, a w Ameryce Środkowej - Papagayo i Tehuantepecer (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Do najgwałtowniejszych zjawisk atmosferycznych kontynentu należą trąby powietrzne i cyklony tropikalne. Na środk. i wsch. obszarach Stanów Zjednoczonych, gdzie szczególnie często dochodzi do ścierania się mas powietrza polarnego i zwrotnikowego, występują bardzo często silne burze. Ich liczba w ciągu roku dochodzi do 40 w centrum, 70-80 u ujścia Missisipi i 90-100 na Florydzie. Pojawiają się one w ciągu całego roku, ale najczęściej w okresie letnim. Podczas bardzo gwałtownych burz z silnym wiatrem, gradem o dużych rozmiarach, intensywnymi opadami deszczu i wyładowaniami atmosferycznymi, dochodzi do powstania trąb powietrznych, wirów o średnicy ok. I km, noszących w Stanach Zjednoczonych nazwę tornado lub twister. Ich liczba w ciągu roku może dojść do 20. Powodują ogromne szkody o stosunkowo małym zasięgu (uprawnienia budowlane).

Natl ciepłymi wodami Oceanu Atlantyckiego, na pn. od równika powstają cyklony tropikalne przemieszczające się z ogromną prędkością nad wybrzeża Morza Karaibskiego, Zatoki Meksykańskiej, Oceanu Atlantyckiego, jak i Oceanu Spokojnego. Noszą różne nazwy regionalne: huragan, hurricane, cordonazo. Występują najczęściej od czerwca do listopada i mogą docierać bardzo daleko na pn., nawet do Nowej Fundlandii (program egzamin ustny).

Opady atmosferyczne

Zróżnicowanie średnich miesięcznych temp. powietrza na kontynencie jest bardzo duże. W styczniu wahają się one od ok. 25°C w Ameryce Środkowej do -30°C na pn. i poniżej -40°C, a miejscami nawet -S()°C na Grenlandii (najniższą temp. powietrza: -78°C, zanotowano w Fort Good Hope w Kanadzie). Wybrzeże zach. jest o 10-20°C cieplejsze niż wsch., m.in. dzięki barierze orograficznej i ciepłym prądom morskim - Prądowi Północnopacyficznemu i jego odgałęzieniu, Prądowi Alaski (opinie o programie).

W lipcu średnie temp. wynoszą od ok. 0°C na Archipelagu Arktycznym i Grenlandii (gdzie w centralnej części wyspy temp. powietrza w okresie letnim są jednak niższe od 0°C) do 30°C w rejonie Wyżyn Wewnętrznych. W upalne dni maksymalne temp. powietrza mogą wzrastać do ponad 50°C (najwyższa, zanotowana w Dolinie Śmierci w Stanach Zjednoczonych, wynosiła 57°C). W pd. Kalifornii i wsch. Arizonie notuje się ok. 100-140 dni z temp. powyżej 32°C (segregator aktów prawnych).

Opady atmosferyczne w Ameryce Północnej mają rozkład strefowy. Największą sumę roczną opadów - powyżej 2000 mm, otrzymują stoki nawietrzne gór położonych wzdłuż zach. wybrzeża. Znaczna część terytorium Stanów Zjednoczonych leży w strefie klimatów podzwrotnikowych. Wyróżnia się tu aż 5 ich typów: 1) podzwrotnikowy morski, występujący na wybrzeżach atlantyckim i pacyficznym, gdzie na temp. powietrza łagodzący wpływ mają oceany oraz prądy morskie i gdzie suma opadów jest dość znaczna, 2) podzwrotnikowy pośredni, obejmujący obszar Appalachów modyfikujących warunki klimatyczne zależnie od wys. n.p.m., 3) podzwrotnikowy kontynentalny, obejmujący region nizinny w dorzeczu Missisipi, z dużymi rocznymi amplitudami temp. i opadami w granicach 250-500 mm, 4) podzwrotnikowy kontynentalny, suchy, występujący na Wielkich Równinach, gdzie lata są bardzo, a opady niewielkie, 5) podzwrotnikowy kontynentalny, skrajnie suchy, obejmujący zawietrzne strony Gór Skalistych (promocja 3 w 1).