Silniki elektryczne prądu stałego

Rama przy podejmowaniu ładunku uprzednio ułożonego na podkładkach nachylana jest do przodu o 34-5°, co ułatwia podchwycenie prętami wideł ładunku od spodu i przechyla się o 104-15° do tyłu po podniesieniu ładunku; polepsza to stateczność ładowarki podczas jazdy oraz zabezpiecza ładunek od zsunięcia się z wideł. W położeniu transportowym widły znajdują się na wysokości 20 do 30 cm ponad terenem (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ładowarka widłowa typu WW-12, o udźwigu 1,2 T. Tak mechanizm jazdy, jak też dźwigowy napędzane są przez silniki elektryczne prądu stałego zasilane prądem z baterii akumulatorów 24 V o pojemności 533 amperogodzin. Urządzenia uchwytowe ładowarek widłowych mogą być przystosowane do podnoszenia różnych materiałów i ładunków sztukowych. Ładowarka widłowa typu WW-12 znajduje zastosowanie w magazynach do wyładowywania i załadowywania ładunków w opakowaniach. Zamieniając urządzenie uchwytowe na kosz, można zastąpić ładowarkę do ciężarów sztukowych na ładowarkę do materiałów sypkich (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ładowarki widłowe typu GPW-2003 wyposażone są dodatkowo w szuflę do przeładunku materiałów sypkich, w chwytak boczny do transportu cegły i pustaków na paletach, w wysięgnik z hakiem do transportu elementów prefabrykowanych oraz w trzpień do transportu przedmiotów posiadających otwór. Udźwig ładowarki 2000 kG. Największa wysokość podnoszenia 3,2 m. Najmniejszy promień skrętu 500 mm. Ciężar całkowity 3650 kG. Moc znamionowa silnika wysokoprężnego typu S-312 b - 30 KM.

Z ładowarek produkcji zagranicznej znane są ładowarki „Ciarc" z napędem spalinowym, które na żądanie mogą być wyposażone w 14 różnych urządzeń uchwytowych. Poza ładowarkami widłowymi stosowane są szeroko w tym samym cel różnego rodzaju żurawie na specjalnych podwoziach kołowych (uprawnienia budowlane).

W ostatnich latach stosowane są coraz częściej urządzenia załadunkowo-wyładunkowe, które mogą być instalowane prawie na każdym typie samochodów ciężarowych i innych środkach transportowych, czyniąc je samowystarczalnymi i uniezależnionymi od specjalnych maszyn załadunkowo-wyładunkowych.

Urządzenie załadunkowo-wyładunkowe

Przykładem służyć może urządzenie załadunkowo-wyładunkowe, produkcji szwedzkiej, instalowane na samochodach ciężarowych. Urządzenie to produkowane jest w postaci małego żurawia z kolumną i wysięgnikiem wykonanym z rur (program egzamin ustny). Teleskopowy układ rur wysięgnika oraz możliwość zmiany jego kąta nachylenia daje możność zmiany wysięgu w granicach od 1660 do 4020 mm. Tak kolumna pionowa żurawia, jak również rury wysięgnika są wykonane jako cylindry hydrauliczne, działające pod wpływem ciśnienia oleju tłoczonego przez pompkę olejową. Wysięgnik żurawia jest hydraulicznie wysuwany, podnoszony i obracany. W celu zapewnienia stateczności samochodu oraz odciążenia jego resorów jest on wyposażony dodatkowo w dźwigniki hydrauliczne (opinie o programie).

Załadowywanie i wyładowywanie cegły przebiega najbardziej efektywnie przy zastosowaniu różnej wielkości pojemników. Pojemniki z cegłą mogą być używane przy stosowaniu kombinowanego transportu poziomego (samochód-wagon, wagon-samochód, samochód-skład cegły na placu budowy itd.) oraz różnego rodzaju transportu pionowego - za pomocą żurawi, ładowarek widłowych itd.

Zastosowanie pojemników do operacji załadunkowo-wyładunkowych cegły ułatwia te operacje w sposób zasadniczy, powodując ponadto znaczne zmniejszenie strat w postaci stłuczek (z 10% do 2%) powstających przy tych samych operacjach z pojedynczymi cegłami, zmniejsza znacznie przestoje transportu w ogóle, wreszcie parokrotnie (2 do 2V₂-krotnie) zmniejsza ogólną pracochłonność dostawy cegły (segregator aktów prawnych).

Poza specjalnymi maszynami załadunkowo-wyładunkowymi właściwymi dla ciężkich przedmiotów sztukowych w ogóle, a więc i pojemników z cegłą, także i w tym przypadku korzystne będzie dokonywanie wszelkich czynności przeładunkowych za pomocą żurawi instalowanych bezpośrednio na środkach transportowych (promocja 3 w 1).