Siłownie derywacyjne ciśnieniowe

Budowane są one w górach, gdzie warunki terenowe pozwalają na uzyskanie wysokich spadów niemożliwych do osiągnięcia w innych warunkach (program uprawnienia budowlane na komputer). Woda ze zbiornika zamkniętego zaporą, ujmowana przez budowlę wlotową do sztolni przebijającej masyw górski otaczający zbiornik, doprowadzana jest następnie po zboczu góry rurociągiem ciśnieniowym do siłowni ustawionej znacznie niżej w miejscu umożliwiającym bezpośredni odpływ wody do przystosowanego do tego celu cieku wodnego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Uzyskiwane tą drogą spady wyrażają się zazwyczaj w setkach metrów, niekiedy przekraczają 1000 m, zaś aktualny rekord światowy wynosi 1765 m (siłownia Reisseck-Krcuzcck w Alpach austriackich). Siłownie tego typu dzięki bardzo wysokim spadom mogą pracować ekonomicznie nawet przy nieznacznych ilościach wody dyspozycyjnej, co umożliwia wyzyskanie niewielkich strumieni, byle ujętych dostatecznie wysoko. Zamiast jednego, buduje się niekiedy szereg niewielkich zbiorników w równoległych dolinach górskich i łączy sztolniami w system zasilający jedną siłownię (uprawnienia budowlane).
Rozwiązanie budowlane siłowni nie przedstawia w tym przypadku żadnych osobliwych trudności z punktu widzenia hydrotechnicznego, natomiast ważnym elementem są sztolnie w skałach oraz rurociągi. Sztolnie, wykonywane sposobem górniczym, nierzadko dochodzą do kilkunastu km długości, zaś np. w zespole Grande-Dixence łączna długość sztolni głównych i doprowadzających wynosi 165 km. Zależnie od rodzaju przebijanych skał sztolnie bywają czasem wykonywane bez obudowy, najczęściej jednak z obudową betonową lub żelbetową, która powinna gwarantować zarówno odpowiednie warunki wytrzymałościowe, jak i szczelność konstrukcji (program egzamin ustny).

Rurociągi przy wysokich spadach wykonywa się wyłącznie stalowe, jedynie do spadów maksimum 100-r-150 m bywają niekiedy stosowane rurociągi żelbetowe, przeważnie o konstrukcji sprężonej.
Na połączeniu sztolni z rurociągiem instaluje się w siłowniach wysokiego spadu specjalne budowle, zwane komorami wyrównawczymi. Są one czymś w rodzaju klapy bezpieczeństwa systemu i chronią rurociąg przed powstaniem nadmiernych ciśnień wywołanych uderzeniem hydraulicznym, tworzącym się przy raptownym zamknięciu dopływu do turbin (opinie o programie).

Siłownie podziemne

Interesującą odmianę siłowni derywacyjnych ciśnieniowych przedstawiają siłownie podziemne (kawernowe), lokowane wewnątrz masywów skalnych. Rurociąg doprowadzający wodę do takich siłowni przekształca się w opancerzony szyb ukryty pod ziemią (wykonywany sposobem górniczym), zaś odpływ wody odbywa się sztolnią bezciśnieniową wykonywaną jako oddzielna budowla lub razem z tunelem komunikacyjnym łączącym siłownię z powierzchnią ziemi. 

Siłownie pompowe. Przedstawiają one osobliwy wariant siłowni zbiornikowych - zarówno przyzaporowych, jak i derywacyjnych - zaopatrzonych w zespoły maszynowe składające się z turbiny, generatora i pompy. Przy ruchu normalnym (turbinowym) pompa jest odłączona lub obraca się luzem, zaś turbina napędza generator. W układzie tym jest możliwy także ruch odwrotny, tzn. po odłączeniu turbiny i dołączeniu pompy do generatora, ten ostatni zasilany obcą energią rozpoczyna pracę jako silnik napędzający pompę, która tłoczy wodę ze stanowiska dolnego do górnego i napełnia je, umożliwiając następny cykl ruchu turbinowego. Ilość energii odzyskiwanej przy ruchu turbinowym stanowi zazwyczaj 60-^70% energii zużytej na pompowanie. Mimo strat system ten okazuje się opłacalny, gdyż do pompowania używa się taniej energii odpadkowej, cieplnej lub wodnej z siłowni przepływowych, pobieranej najczęściej z sieci w okresach nocnych dolin zapotrzebowania, zaś turbiny uruchamia się w okresie szczytowych zapotrzebowań wieczorowych lub porannych, kiedy sprzedażna cena energii kalkuluje się znacznie wyżej (segregator aktów prawnych).

Siłownie pompowe są szczególnie cennym uzupełnieniem dla wielkich sieci elektrycznych, zasilanych przez siłownie cieplne.
Budowa ich nie musi się zawsze kojarzyć z budową sztucznych zbiorników, gdyż mogą one również pracować jako łącznik 2 naturalnych jezior położonych niedaleko od siebie i wykazujących poważne różnice poziomów. Możliwe są oczywiście także kombinacje pośrednie, polegające m. in. na wykorzystaniu mórz jako zbiorników dolnych (promocja 3 w 1).