Skala twardości

Skala twardości według Mohsa: skala twardości minerałów (opracowana przez prof. Mohsa. 1773-1839), wg której rozróżnia się 10 stopni twardości. Jako podstawę kolejnych stopni twardości przyjęto twardość następujących minerałów: 1 - talk, 2 - kamień gipsowy, 3 - kalcyt, 4 - fluoryt,* 5 - apatyt, 6 - ortoklaz, 7 - kwarc, 8 - topaz, 9 - korund, 10 - diament (program uprawnienia budowlane na komputer).

Stabilizatory: substancje dodawane do zawiesin i emulsji w celu zapobiegania ich rozpadowi i wydzielaniu osadu, np. mydła dodawane do zawiesiny pigmentów w roztworze spoiwa.

Spawanie gorącym powietrzem: sposób spawania tworzyw sztucznych, przy którym stykające się powierzchnie łączonych elementów, jak również elementy dodatkowe (pręty do spawania), ogrzewane są strumieniem gorącego gazu (powietrza lub azotu) do temperatury, przy której następuje spojenie tych materiałów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Spoiwo: nie ulatniająca się część składowa wyrobów lakierowych (substancja błonotwórcza). Po wyschnięciu nadaje ono powłokom lakierowym istotne właściwości, np. twardość, przyczepność do podłoża, odporność na wpływy zewnętrzne.

Sprzęt do nie iskrzącego odrdzewiania: sprzęt lub narzędzia do odrdzewiania powierzchni metalu, np. młotki, szpachle, skrobaki, których części robocze są wykonane ze stopu mosiądzu. Przy uderzeniu lub skrobaniu stali takimi narzędziami nie powstają iskry. Sprzęt taki stosuje się w pomieszczeniach narażonych na wybuchy (uprawnienia budowlane).

Stabilizatory rdzy: materiały ciekle nanoszone przez zanurzanie, natryskiwanie lub malowanie pędzlami w celu przekształcenia rdzy silnie przywierającej do podłoża w nieszkodliwe związki chemiczne. Składnikiem działającym stabilizatorów rdzy jest przeważnie kwas fosforowy. Zastosowanie ich jest bardzo ograniczone, gdyż grubość warstwy rdzy jest różna nawet na małych powierzchniach, a właściwa ilość nanoszonego stabilizatora zależy od grubości warstwy rdzy (program egzamin ustny).

Stal budowlana

Stal budowlana: stal o zawartości węgla do 0,5% nie dająca się hartować; może być stopowa lub niestopowa.

Stan skupienia materiału: może być stały, ciekły lub gazowy, przy czym zależy to od rodzaju połączeń cząsteczek materiału, jak również od temperatury i ciśnienia, które nań działają (opinie o programie).

Stopień skorodowania: miara oceny wielkości szkód spowodowanych przez korozję. Rozróżnia się pięć stopni skorodowania według procentu powierzchni pokrytej przez rdzę, np. około 15% powierzchni pokrytej przez rdzę.

Strefy zagrożenia korozyjnego: ograniczony obszar, na którym występują specyficzne substancje agresywne powodujące korozję. Strefy takie w dużych zakładach chemicznych mogą być stosunkowo niewielkie dzięki dużej różnorodności procesów chemicznych i różnego składu zanieczyszczeń powietrza.

Struktura metali: wewnętrzna krystaliczna budowa metali. Widoczna jest przy oglądaniu pod mikroskopem szlifu metali.

Substancje agresywne: substancje, które przy zetknięciu z tworzywami powodują ich korozję. Mogą to być roztwory soli, zasad i kwasów, wilgotne i suche powietrze, gazy, jak również stopione metale (segregator aktów prawnych).

Substancja błonotwórcza: części składowe materiału malarskiego, które powodują powstanie błony malarskiej. Jest to przede wszystkim substancja stała zawarta w spoiwie.

Substancje korodujące: wszystkie działające agresywnie (powodujące korozję) substancje gazowe, ciekłe i stałe.

Substancje powierzchniowo czynne: środki pomocnicze ułatwiające zwilżanie pigmentów przez spoiwo lub ich rozproszenie w spoiwie. Substancje przyśpieszające schnięcie: związki metali i kwasów organicznych (tłuszczowych, żywicznych i naftenowych) rozpuszczalne w rozpuszczalnikach organicznych i olejach spoiw. Przez katalityczne działanie przyśpieszają utleniające schnięcie spoiw zawierających oleje (patrz sykatywy)(promocja 3 w 1).

Suspensje (zawiesiny); najdrobniejsze pyłki ciała stałego rozproszone w cieczy.