Skład betonu

Do tej ilości przeliczonej odpowiednio na 1 m3 betonu dodajemy ewentualną wilgoć na wydzielonym kamieniwie, ustalając ją przez wysuszenie w temperaturze 105°C (program uprawnienia budowlane na komputer). Skład betonu ustalamy wg A. Joisela, posługując się przyrządem.

Odważoną ilość świeżego betonu ‘B rozmywamy w dowolnej ilości wody. Następnie przez górne sito graniczne dla piasku (np. # 4 lub 2 mm) wydzielamy mokre kamieniwo i ważymy je pod wodą (naturalnie po uprzednim podwodnym wyważeniu naczynia 2). Otrzymujemy ciężar ‘Q = Qa(yq - 1), stąd ciężar kamieniwa suchego (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Z pozostałości wydzielamy przez górne graniczne sito dla pyłów (np. # 0,125 lub 0,2 mm) mokry piasek i ważymy go pod wodą, otrzymując ciężar ‘P = = Pa(‘/p - 1) stąd ciężar piasku suchego niki w stopniach kv dla poszczególnych mieszanek przedstawiono graficznie, wyrażającym zależność kv = //p.

Na rysunku widać wyraźnie, że im mniejszy jest wskaźnik c/w (dla danego g), tym szybciej dana mieszanka uzyskuje konsystencję ciekłą (uprawnienia budowlane). Ponadto im niższy jest c/w, tym zjawisko upłynniania się mieszanek zachodzi w sposób bardziej gwałtowny. Pewną miarą urabialności mieszanek może być czas wibracji. Czas ten ustalono w zależności od wskaźnika konsystencji i związanego z nim czasu potrzebnego do uzyskania możliwie najbardziej szczelnej masy. Do zagęszczania używano wibratorów o częstotliwości 3000 ± 300 drgań na minutę i średniej amplitudzie 0,5 mm. Z charakteru krzywych czasu wibrowania wynika, że w miarę wzrostu grubości otuliny niższym wskaźnikom co odpowiadają niższe czasy zagęszczania (program egzamin ustny). Charakter zaś krzywych czasu wibrowania pokrywa się z charakterem krzywych konsystencji.

Jak widać mimo zmiennego czasu wibracji nie dla każdego przypadku udało się uzyskać pełną szczelność. Reszta to osad jako mieszanka cementu i pyłów. Osad ten osiada powoli; n bardziej celowe jest odfiltrować go i wysuszyć. Jeżeli nie ma odpowiedni! filtra, należy czekać do 2 godzin, aż skończy się osiadanie, odciągnąć nadm wody mechanicznie, a resztę wody odparować nad ostrym ogniem, miesza osad intensywnie, aż pozostanie suchy proszek o ciężarze C + R (opinie o programie).

Wyniki liczbowe

Wtedy zawartość wody w betonie. Sam proszek składa się z cementu i pyłów; bezpośrednie ich rozdzielenie j niemożliwe. Chcąc dokładnie określić ilość cementu, musimy próbkę pias w stanie rodzimym badać na zawartość pyłów i odjąć odpowiedni procent ciężaru proszku. Jeśli pyły R są dodatkiem hydraulicznym, to z reguły będ znana ich zawartość procentowa w mieszance spoiwowej, co pozwala na us lenie C i R (segregator aktów prawnych).

Jeśli pyły pochodzą tylko z piasku, to ostatecznie można z grubsza przyjąć, że osad to sam cement, i ważąc papkę osadową w wodzie jak ustalić ciężar.
Istnieje również areometryczna metoda opracowana przez B. Hupczyca [ oparta na znanej zasadzie, że gęstość (ciężar jednostkowy) wody zmąconej ; wiesinami jest miarą ciężaru zawiesin w wodzie. Metoda ta służy tylko < zapraw, które zresztą można wydzielić z betonu. Metoda ta jest jednak di skomplikowana. Jej szczegółowy opis podany jest w pracy Br. Bukowsk go (promocja 3 w 1).

W latach 1963-M966 M. Manugiewicz przeprowadził szczegółowe badania nad wpływem nasycenia stosu okruchowego zaczynem i zaprawą na wytrzymałość betonu. Ze względu na kompleksowość i precyzyjną formę ł dań, wyniki ich zasługują na uwagę, bowiem dostarczają wiele materiału [ równawczego, pozwalającego na daleko idące uogólnienia. Z tych to powodów jak też z uwagi na nowo uzyskane wyniki liczbowe, cenne dla technologii betonu, rezultaty będą tu często przytaczane. Można je traktować w pewnym sensie jako modelowe.