Składy różnych próbnych mieszanek

Należy wykonać próbną mieszankę o wymaganej urabialności i założonej ilości cementu; zbyt płynna konsystencja, np. o opadzie 75 mm, nie jest wskazana, ponieważ może wtedy występować segregacja przez oddzielanie się zapraw lub wypływanie dużych ziaren na powierzchnię. Znając wilgotność kruszywa i gęstość pozorną betonu można opracować skład mieszanek betonowych. Zwykle wykonuje się trzy mieszanki próbne, każdą z różną ilością cementu, lecz wszystkie o wymaganej urabialności. Można stąd otrzymać zależność między zawartością cementu i wytrzymałością dla danej konsystencji (program uprawnienia budowlane na komputer). Ogólny pogląd o takiej zależności, lecz rzeczywiste wartości dla różnych kruszyw zmieniają się w szerokich granicach.

Składy różnych próbnych mieszanek można porównać z pierwszą mieszanką o zadowalającej urabialności przez zastosowania tzw. wskaźnika ciężaru właściwego, który określa się stosunkiem ciężaru kruszywa suchego do jego objętości, lecz bez pustek międzyziarnowych. Objętość tę otrzymuje się odejmując od objętości betonu sumę absolutnej objętości cementu i wody, włączając w to wodę wchłoniętą podczas mieszania. Nie uwzględnia się wchłaniania wody, które stanowi różnicę między wskaźnikiem ciężaru właściwego. Procentowa zawartość drobnego materiału nie jest tak wysoka, jak to się początkowo wydaje (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jak już wspomniano, jednym ze sposobów otrzymywania betonu lekkiego jest wprowadzenie banieczek gazu do plastycznej mieszanki cementowej, w celu wytworzenia materiału o strukturze komórkowej, podobnej nieco do gąbczastej gumy (uprawnienia budowlane). Z tego powodu otrzymywany beton jest nazywany komórkowym lub ..spulchnionym”. Istnieją dwie podstawowe metody wprowadzenia powietrza do mieszanki betonowej, od których pochodzą nazwy produktu końcowego. Gazobeton uzyskiwany jest przez reakcję chemiczną wytwarzającą gaz w świeżej zaprawie, dzięki czemu zawiera ona po stwardnieniu dużą ilość pęcherzyków gazu. Zaprawa musi mieć odpowiednią konsystencję, aby gaz mógł ją spęczniać i nie wydostawał się na zewnątrz (program egzamin ustny).

Proszek aluminiowy

Tak więc prędkość wydzielania się gazu, konsystencja zaprawy i jej czas wiązania muszą być odpowiednio dobrane. Najczęściej stosuje się drobno zmielony proszek aluminiowy, a jego dodatek wynosi ok. 0,2% masy cementu. Reakcja aktywnego proszku z wodorotlenkiem wapniowym lub alkaliami wyzwala wodór, który tworzy pęcherzyki. Może również być stosowany sproszkowany cynk lub sproszkowany stop aluminiowy. Czasem stosowany jest nadtlenek wodoru, który wydziela tlen (opinie o programie). Pianobeton wytwarzany jest przez dodanie do mieszanki czynnika pianotwór. Proszek aluminiowy stosowany jest również w zaczynie cementowym do betonu sprężonego w celu zapewnienia całkowitego wypełnienia kanałów przez pęczniejący zaczyn (segregator aktów prawnych).

Zwykle pewne hydrolizowane proteiny lub mydła żywiczne, który wprowadza i stabilizuje pęcherzyki powietrza podczas mieszania przy dużej prędkości. W niektórych procesach podczas mieszania w betoniarce do zaprawy dodaje się wstępnie uformowaną trwałą pianę. Beton komórkowy może zawierać kruszywo, lecz może być także wyprodukowany bez dodatku kruszywa. Drugi przypadek dotyczy na ogół betonu nie konstrukcyjnego, zastosowanego wyłącznie do izolacji cieplnej, można wówczas uzyskać gęstość pozorną 300 kg/m* lub wyjątkowo nawet 200 kg/m². Przeciętne mieszanki mają gęstości pozorne równe 500H-1100 kg/m³, gdy stosuje się mieszaninę bardzo drobnego cementu lub mielonego piasku (promocja 3 w 1).

Podobnie jak w innych betonach lekkich wytrzymałość oraz przewodność cieplna zmieniają się proporcjonalnie do gęstości pozornej. Beton o gęstości pozornej 500 kg/m³ ma np. wytrzymałość rzędu 3-4 MN/m² i współczynnik przewodności cieplnej ok. 0,1 J • m/m² • s • °C. Dla betonu o gęstości 1400 kg/m³ odpowiadające wartości wynoszą w przybliżeniu 12-14 MN/m² i 0,4 J • m/m² • s • °C. Dla porównania można podać, że przewodność cieplna betonu zwykłego jest ok. 10 razy większa. Współczynnik sprężystości tych betonów wynosi 1,7-3,5 GN/m². Pełzanie, określone na podstawie stosunku naprężenia do wytrzymałości, jest takie samo jak dla betonu zwykłego.