Sklepienia dna
Sklepienia dna i przekrycia zabetonowano na klepieniu z cegieł ułożonych na płask, łączonych zaprawą cementową. Cegły te układano na wygnanym uprzednio prowizorycznym sklepieniu również z cegieł na zaprawie gipsowej i wykonanym na wzorniku przesuwnym. Sklepienia prowizoryczne po stwardnieniu betonu rozebrano. Opisany sposób był w danym przypadku wygodniejszy e względu na duży brak drewna (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wieżę wodną o podobnym kształcie wykonano we Francji w Corgenon. Hornik o łącznej pojemności 1860 m3 został podzielony na dwie części współśrodkowe. laksymalna średnica zbiornika wynosi 25 m. Bardzo efektowną wieżę na wodę pitną o pojemności zbiornika 9000 m3 i wysokości 65 m wykonano w latach 1955-1957 w centrum miasta Oróbró Szwecja) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Ze względu na położenie wieży zdecydowano wykonać konstrukcję, która - oprócz wartości użytkowej - byłaby również ozdobą miasta. Na projekt rozpisano konkurs. Zużycie materiałów i koszty wykonania przyjętej do realizacji wieży nie były wyższe niż dla konstrukcji tradycyjnej (uprawnienia budowlane).
Zbiornik tu jest oparty na żelbetowym trzonie o średnicy 10,5 m i o grubości ścian 73 cm. Górna część trzonu znajdująca się wewnątrz zbiornika ma średnicę 6,6 m. Trzon zakończony jest łupiną stożkową, podpierającą niesprężony dach stożkowy żelbetowy o kształcie parasola o średniej grubości 12 cm. Trzon posadowiono na głębokości 10 m na spękanej skale, wzmocnionej zastrzykami do głębokości 20 m poniżej fundamentów (program egzamin ustny).
Całość wieży
Wieża jest wykorzystywana do różnych celów. W trzech kondygnacjach podziemnych są pomieszczenia pomocnicze, w trzonie - 2 podnośniki i klatka schodowa, u góry nad zbiornikiem znajdują się pomieszczenia i maszt dla radia i telewizji, na tarasie nad zbiornikiem jest kawiarnia i restauracja. Płyta podłogi restauracji spoczywa na 32 belkach strunobetonowych, ułożonych promieniowo, opartych na ścianie wewnętrznej zbiornika i na słupach ustawionych na łupinie ściany zewnętrznej. Całość wieży jest koloru jasno- i ciemnoszarego cementu (pasy) i przystosowana do otoczenia. Zbiornik ma kształt odwróconego stożka ściętego o nachyleniu tworzącej 1 : 1,5 (opinie o programie).
Największa średnica zewnętrzna wynosi 48 m. Grubość ścianki wynosi u góry 30 cm, niżej zwiększa się do 45 cm, a następnie - do 60 cm. Specjalnej izolacji cieplnej nie wykonano. Powłoka jest sprężona poziomymi kablami. Płaszcz na zewnątrz podzielony jest na 32 pasy, z których 16 o kolorze ciemniejszym wystaje na 20 cm i służy do zakotwienia kabli. Przy projektowaniu specjalną uwagę zwrócono na przejście powłoki ze stożka w walec. Ciężar wody oraz ciężar powłoki zbiornika wywołuje w elemencie pierścieniowym (w strefie przejściowej) ściskanie w kierunku równoleżnikowym. Obliczenia sprawdzono na modelu (segregator aktów prawnych).
Takie ukształtowanie zbiornika pozwoliło na uniknięcie w tym miejscu sprężania kablami. Kable są dosyć równomiernie rozłożone na całej wysokości, gdyż zwężający się dołem przekrój powoduje przy zwiększającym się u dołu ciśnieniu mniej więcej jednakową siłę rozciągającą licząc na 1 m wysokości. Sprężenie zastosowano tak duże, że przy napełnieniu wodą naprężenia w powłoce są jeszcze ściskające. Kable złożone z 12 0 7 mm kotwione systemem Freyssineta (promocja 3 w 1).
Współczynnik tarcia między kablem a betonem przyjęto 0,35. Kable obiegały 1/2 obwodu, najdłuższe miały 76 m. Sprężenie kabli przeprowadzono w 2 stadiach. Najpierw sprężano (po 2 tygodniach od zabetonowania) siłą równą 20% pełnej siły, aby uzyskać ściskanie w betonie i uchronić go od ujemnego działania skurczu na jego szczelność. Po całkowitym stwardnieniu betonu (po dalszych 3 tygodniach) sprężenie przeprowadzono pełną siłą i zakotwienia zakryto zaprawą na szybkowiążącym cemencie.
