Sklepienia walcowe

Przyjmując w ostatnim wzorze y = 0 otrzymujemy znany wzór dla naczyń ciśnieniowych, gdzie N+ p₀a i N_x = p₀aj2 dla] naczynia walcowego ^vz równomiernym ciśnieniem wewnętrznym p₀. We wszystkich przypadkach z wyjątkiem dwu przypadków granicznych, N_x jest dodatnia dla </> = n]2. Jeżeli profil przekroju jest prawie kołowy {a₀ > a^), to siła dodatnia wzdłuż brzegu jest mała, a jeśli profil zbliża się do cykloidy (a₀ <4 a_t) zmienia się ona gwałtownie od prawie stałej wartości ujemnej do bardzo wysokich wartości dodatnich (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wykreślono przypadek a₀ = a,. Rozkład N_x kończy się dość dużą wartością dodatnią, a przejście od wartości ujemnych do dodatnich jest stopniowe. Kształt tego rodzaju może być korzystny dla uniknięcia trudności z elementem brzegowym. Czterema poprzednimi wyraźnie wskazuje na różnicę w wykresach N_x dla powłok walcowych o niewiele różniących się kształtach. Wykresy sił ścinających są bardziej do siebie podobne, a N# jest bliska rozkładowi liniowemu we wszystkich przypadkach (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przekrycia w kształcie sklepień walcowych są zwykle wykonywane z betonu sprężonego. W elemencie brzegowym powłoki jedno- przęsłowej zawsze występuje siła rozciągająca o dużej wartości i należy zastosować stalowe wzmocnienie. Jego przekrój będzie oczywiście dobrany tak, aby występujące w nim odkształcenia dodatnie były dostatecznie duże (uprawnienia budowlane). W powłoce walcowej występuje zwykle odkształcenie ujemne w kierunku x, a czasem ma to nawet miejsce na brzegach. Jest rzeczą oczywistą, że w rzeczywistej konstrukcji nie mogą występować niezgodności w odkształceniach sąsiednich włókien i w związku z tym powstaje dodatkowy stan naprężeń składający się przede wszystkim z dodatkowej siły ścinającej N_xtt>; towarzyszą jej jednak momenty zginające M# i poprzeczne siły ścianające Q# o dużych wartościach (program egzamin ustny).

Rozpiętość powłoki

Istnieje jeszcze jedno źródło naprężeń zginających w powłokach. Każdy element brzegowy musi przenosić siłę rozciągającą równą całce ze wszystkich naprężeń ściskających na połowie profilu przekroju powłoki. Element ten ma znaczny ciężar, który należy w jakiś sposób przenieść. Jeśli element brzegowy ma kształt smukłego pręta, będzie on podwieszony u powłoki, co wywoła siłę rozciągającą N+. Wystąpienie tej siły przeczy równaniu [3-la], może więc ona istnieć tylko razem z naprężeniami zginającymi (opinie o programie).

Jeżeli rozpiętość powłoki jest większa niż szerokość sklepienia {la dla okręgu i elipsy i Ina dla cykloidy), zgięciowy stan naprężeń rozciągnie się na całą powierzchnię powłoki i wszystkie siły normalne i styczne będą zmienione w sposób istotny. Tylko w przypadku stosunkowo małych / naprężenia od zginania ograniczone są do obszaru brzegowego.

Istnieje sposób uniknięcia obydwu źródeł trudności przez wykonanie elementu brzegowego jako samonośnego dźwigara i taki wybór jego przekroju, aby nie było niezgodności odkształceń e_x, a ugięcia sprężyste dźwigara i brzegu powłoki były takie same. Przedyskutujemy tę możliwość w następnym punkcie, przy rozpatrywaniu odkształceń sklepień walcowych (segregator aktów prawnych).

Podobne zagadnienie powstaje, gdy proste brzegi powłoki są podparte w sposób ciągły. W tym przypadku element brzegowy wykonuje się bez znacznej sztywności na zginanie i podpora musi ugiąć się tyle, ile wymaga tego odkształcenie powłoki, ale wtedy musi ona przenieść ciężar elementu brzegowego. W każdym innym przypadku znów wystąpią duże dodatkowe naprężenia zginające.

Prócz naprężeń zginających wywołanych obecnością elementu brzegowego występują również naprężenia wynikające z tego prostego faktu, że powłoka rzeczywiście ma skończoną sztywność na zginanie i nie ma powodu, aby naprężenia były rozłożone równomiernie wzdłuż grubości ściany (promocja 3 w 1). Naprężenia te będą tym wyraźniejsze, czym grubsza jest powłoka i mają one tendencję do usunięcia niewielkich różnic w rozkładach N_x. Czym cieńsza jest powłoka, tym mniejszy jest ten efekt i dla powłok dostatecznie cienkich wykresy sił błonowych należy uważać za prawdziwe.