Skok liny

W splotach nie może być żadnych uszkodzeń, załamań, spłaszczeń lub ścięć oraz połączeń drutów. Splot nie powinien skręcać się w spiralę, a po rozwinięciu może tworzyć krąg o promieniu nie mniejszym 0,5 m. Ślady po smarach są niedopuszczalne.
Wytrzymałość na rozciąganie pojedynczego drutu wyjętego ze splotu powinna wynosić 210 kG/mm2 (program uprawnienia budowlane na komputer).
Na przeginanie pobiera się po jednej próbce z jednego końca kręgu splotu. Pojedynczy drut musi wytrzymać co najmniej 4 przegięcia.

Średnicę lin sprawdza się suwmiarką z dokładnością do 0,1 mm, co najmniej w dwóch miejscach na obwodzie liny. Próbki lin do badań mierzy się z dokładnością do 0,5 cm i waży z dokładnością 0,01 kG (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Skok liny sprawdza się podziałką milimetrową, mierząc odległość pomiędzy dwoma kolejnymi skrętami tego samego drutu. Z dziesięciu kolejnych pomiarów skoków oblicza się średnią arytmetyczną długości.
Skok liny powinien odpowiadać wartościom. Dopuszczalne odchyłki skoku mogą wynosić 5%.

Oględziny zewnętrzne drutów w warstwach polegają na przesuwaniu ich wkrętem o ostrzu szerokości 3 cm. Linę rozkręconą przegląda się nieuzbrojonym okiem sprawdzając liczbę drutów. Wytrzymałość drutów średnicy 5 mm, wyjętych z odcinka długości 350 mm, na rozciąganie powinna wynosić 160 kG/mm2 (uprawnienia budowlane).
Siłę rozrywającą linę wyznacza się w maszynie zrywającej o mocy dziesięciokrotnie większej od przypuszczalnej siły zrywającej linę. Długość liny między uchwytami powinna wynosić 50 średnic. Jeżeli zerwanie liny nastąpi w odległości mniejszej niż 50 mm od uchwytu oraz w przypadku, gdy lina nie wytrzymała założonej siły zrywającej, badanie należy powtórzyć. Dla próby siły zrywającej pobiera się próbkę o długości 2,5 m z jednego końca. Na końcach próbki druty odginamy i wkładamy do pierścienia stalowego, dostosowanego do uchwytów maszyny wytrzymałościowej i zalewamy cynkiem (program egzamin ustny).

Wytrzymałość drutów

Wytrzymałość drutów wyjętych z liny na rozerwanie minimalną siłą obliczeniową oraz rzeczywistą siłą zrywającą linę. Ogólne sprawdzenie naprężeń polega na oględzinach liny o długości 10 m odwiniętej z bębna. Po rozwinięciu lina nie powinna samoczynnie wracać do swojego pierwotnego zwoju. Samoczynne jej zwijanie świadczy o dużych naprężeniach wewnętrznych. Dopuszczalne jest tylko nieznaczne skręcenie lub zwichrzenie końców. Liczbę przegięć sprawdzamy na prostych próbkach drutu długości 250 mm bez korozji i uszkodzeń mechanicznych.
Jeżeli jednó z badań na rozciąganie lub przeginanie drutu dało wynik ujemny, badanie należy powtórzyć. Natomiast jeżeli suma przekrojów pojedynczych drutów liny nie jest większa niż 3% całego przekroju liny, badanie uważa się za dodatnie (opinie o programie).

Wytrzymałość lin na rozciąganie wyraża się wytrzymałością:
- nominalną Sn równą sumie nominalnej wytrzymałości poszczególnych drutów liny,
- średnią S-r równą ustalonej doświadczalnie sumie wytrzymałości rzeczywistej poszczególnych drutów,
- rzeczywistą Srz, równą maksymalnej sile zrywającej linę w całości (segregator aktów prawnych).

Według badań Kmity w zginanych linach nienaprężonych opory między drutami przy wzajemnych ich przemieszczeniach nie zapewniają współpracy tych drutów jako całości. Pracują one oddzielnie tak jak pojedyncze druty nie splatane w linę. Konieczność określania wydłużeń oraz strat liny pod obciążeniem stwarza potrzebę oznaczenia modułu odkształcalności Ei. Dla lin skręcanych z dużej liczby drutów pracujących w złożonym stanie naprężeń E/ należy określić dla różnych zakresów naprężeń (promocja 3 w 1).

Dla danego stanu naprężeń moduł odkształcalności E/ najpierw wzrasta, a po osiągnięciu wartości maksymalnej maleje. Wyniki badań czterech zakresów naprężeń dla lin 0 35 i 0 45 mm. Badania wykazały, że dla określenia odkształceń lin pod obciążeniem nie wystarcza znajomość modułu sprężystości E drutów, z których wykonane są liny. Wielkość siecznego (średniego) modułu odkształcalności lin Ei dla danego zakresu naprężeń maleje ze wzrostem liczby warstw drutów oraz wielkości, kąta co i długości skoku drutów w linie.