Skorodowanie betonu

Może ono nastąpić pod wpływem wilgoci przedostającej się do zbrojenia, a także pod wpływem czynników chemicznych, termicznych i atmosferycznych. Na korodujące wpływy szczególnie są narażone takie konstrukcje, jak zewnętrzne schody, rampy, pochylnie, pomosty, betonowe elementy jezdni itp. (program uprawnienia budowlane na komputer).

Charakterystyczny dla tego rodzaju przypadków uszkodzeń betonu może być przykład korozji żelbetowych schodów zewnętrznych, intensywnie eksploatowanych jako przejście nad torami kolejowymi.
Założona w projekcie marka betonu 170 została na ogół w rzeczywistości osiągnięta; wystąpiły odchylenia od 150 do 200 kG/cm2. Nie zostało natomiast wykonane zabezpieczenie stopni przed ścieraniem, w postaci 2,5 cm warstwy gładzi cementowej z dodatkiem grysu bazaltowego i opiłków metalowych. Zabetonowano jedynie w stopniach odcinki rur stalowych 0 51/46 mm i długości 5-8 cm, wykonując na stopniach okładzinę ze zwykłego betonu zatartego zaprawą cementową, bez dodatków zmniejszających ścieralność i poprawiających wodoszczelność betonu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Po roku użytkowania schody te, wskutek znacznych uszkodzeń wywołanych korozją betonu, nie nadawały się już do użytku. Beton z wierzchu schodów był w dużym stopniu wykruszony, na głębokości do 5 cm silnie zawilgocony i uplastyczniony, a zbrojenie stopni i górne części zabetonowanych w stopniach rur stalowych - obnażone (uprawnienia budowlane).

Stwierdzono wadliwie wykonane poprzeczne odprowadzenie wody opadowej, która stale zawilgocała stopnie i płyty spocznikowe. Oblodzone schody posypywano piaskiem z solą, poprzednio używaną do konserwacji skór surowych. Zawarte w soli składniki Cl, Mg (0,5%) i S04 (0,6%) powodowały powstanie w betonie chlorowej i magnezjowej korozji betonu i stali. Szybko postępującemu procesowi korozji sprzyjały ponadto: nieszczelność betonu, powstanie rys skurczowych wokół rurek stalowych oraz wielokrotne zamarzanie wody i tajanie lodu na schodach po ich posypaniu solą, przy czym rekrystalizacja soli powodowała rozsadzanie betonu i zniszczenie jego struktury.

Naprawę powstałych uszkodzeń schodów przeprowadzono zrywając z nich wierzchnią warstwę betonu grubości około 6 cm, przesiąkniętą roztworami soli, i usuwając wbetonowane w stopnie odcinki rur stalowych. Po odpowiednim przygotowaniu podłoża, ułożono na nim zawibrowaną warstwę szczelnego betonu bazaltowego marki 350 (program egzamin ustny). Na tym nie związanym jeszcze betonie ułożono po 8 godzinach 2-centymetrową warstwę zaprawy marki 400, z dodatkiem karborundu i korundu, w łącznej ilości 15% wagowych części bazaltu.

Warstwy betonu i zaprawy

Zaprawa ta miała dw = 2,54 oraz 350 1 piasku i 800 1 korundu na 1 m8. Sprawdzona wytrzymałość rzeczywista tej zaprawy wynosiła Rb = 470 kG/cm2 (opinie o programie).
Nakładane na schody warstwy betonu i zaprawy zagęszczano mechanicznie za pomocą wibratorów powierzchniowych. Wykonano podłużne i poprzeczne spadki stopni, a na ich końcach wykonano zewnętrzne kapinosy, stanowiące zabezpieczenie przeciw zawilgoceniu płyt biegowych i spocznikowych od spodu.

W celu utwardzenia i uszczelnienia powierzchni betonu zastosowano roztwory fluatów, używając fluokrzemianów cynku. Po 28 dniach najpierw pokryto powierzchnię schodów trzykrotnie roztworem 10-15%, następnie po 24 godzinach - roztworem 20% i wreszcie po wyschnięciu - jeszcze raz roztworem 20%. Zużycie fluatu wynosiło 120-M60 g/m2 powierzchni (segregator aktów prawnych).
Korozja betonu i stali, spowodowana szkodliwym oddziaływaniem na konstrukcję żelbetową dymów kwaśnych, występuje zwykle w wiaduktach oraz tunelach kolejowych, parowozowniach itp., o ile nie mają one zapewnionej skutecznej wentylacji i odpowiedniego rozwiązania materiałowo-konstrukcyjnego.

Zawarte w spalinach S04 i S02 w połączeniu z wilgocią tworzą związki siarkowe, działające agresywnie na cement. W rezultacie następuje tworzenie się uwodnionych glinianów siarczanowo-wapniowych, niszczących i rozsadzających beton oraz powodujących korozję stali (promocja 3 w 1).

Na skutek tych procesów powstaje powierzchniowe kruszenie betonu, odsłaniające zbrojenie i postępujące w głąb na kilka, a nawet kilkanaście centymetrów. Jednocześnie ma miejsce korozja stali, zmniejszająca przekroje prętów aż do ich całkowitego zniszczenia.