Skratowanie w wiązarach uprawnienia budowlane

Skratowanie w wiązarach o pasach równoległych daje się zwykle typu N lub V. Wystarczają wówczas pojedyncze pręty okrągłe. Natomiast w wiązarach o dolnym pasie parabolicznym najczęściej stosuje się skratowanie krzyżowe ze słupkami (program uprawnienia budowlane na komputer).

Skratowanie krzyżowe jest bardzo oszczędne, gdyż przyjmuje się, że krzyżulce pracują tylko na rozciąganie. Projektuje się je z pojedynczych prętów okrągłych o średnicach nie większych niż 16 mm. Słupki natomiast należy wykonywać z kształtowników, np. z dwóch kątowników ustawionych krzyżowo, z rur okrągłych lub rur kwadratowych zestawionych z dwóch kątowników itp. Dodanie środkowego pasa pozwala na zmniejszenie długości wybocze- niowej słupków w płaszczyźnie kraty.

Wówczas przekrój słupka należy projektować tak, aby promień bezwładności przy obliczaniu smukłości wyboczenia giętnego z płaszczyzny kraty iy był 2,5 razy większy od promienia bezwładności ix, służącego do określenia smukłości w płaszczyźnie kraty (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Uzyskuje się to łatwo w przypadku przekroju korytkowego, złożonego z dwóch kątowników. Wiązary dachowe o skrato- waniu krzyżowym są bardzo wiotkie.

Przy rozpiętościach ponad 14 m ich transport w całości staje się niemożliwy, gdyż podczas załadunku, wyładunku lub przewozu wyginają się, a środki zabezpieczające przed tym nie zawsze są skuteczne. Wiązar taki trzeba podzielić na dwie części.
Nie zaleca się rozwiązań, w których ściskane słupki lub krzyżulce wiązara są z dwóch lub trzech prętów okrągłych (uprawnienia budowlane).

Poszczególne gałęzie są wówczas łączone w jeden element za pomocą krótkich odcinków pręta okrągłego, mających spełniać rolę przewiązek. Okazuje się, że taki złożony pręt ściskany pracuje nierównomiernie, gdyż niektóre jego gałęzie są znacznie przeciążone. Podczas doświadczeń, prowadzonych do zniszczenia wiązara, spotykano się często z faktem, że jeden ze składowych prętów słupka lub krzyżulca zaczynał współpracować w przenoszeniu obciążeń dość późno.

Powodowało to obniżenie współczynnika pewności elementu. W prętach rozciąganych zjawisko to również występuje, lecz ma mniejsze znaczenie.

Wiązary stosowane do dachów jednospodowych o rozwiązaniu zbliżonym do płatwi dachowych. Podpory ich znajdują się na różnych wysokościach (program egzamin ustny).

Pochylenie połaci

Począwszy od spadku 1 :4 najwłaściwsze jest rozwiązanie w postaci układu trój przegubowego ze ściągiem. Takie wiązary wykonuje się z dwóch jednakowych połówek, których pasy są równoległe. Każda połówka wiązara ze ściągiem ma rozwiązanie
zbliżone do płatwi kratowych. W przypadku dachów wysokich należy stosować wyłącznie rozwiązanie ze ściągiem (opinie o programie). Ściąg umieszcza się zwykle u dołu. Gdy jednak trzeba wykorzystać przestrzeń między połówkami wiązara, to umieszcza się go wyżej.
Węzły lekkich wiązarów dachowych mają większą różnorodność rozwiązań w porównaniu z płatwiami kratowymi. Podamy tu przykłady kształtownia odbiegające od rozwiązań stosowanych w płatwiach. Węzeł pasa górnego ze słupkiem rozwiązano bez blachy węzłowej. Pręty wiązara są wykonane z pojedynczych kątowników równoramiennych, ustawionych symetrycznie względem płaszczyzny kraty. Kątownik słupka ma wycięcie w półkach. Krawędzie wycięcia i półek tworzą kąt 45°, dając spiczaste zakończenie, co w zwykłych konstrukcjach stalowych nie jest zalecane. Spoina jest układana jednostronnie lub dwustronnie. Rozwiązanie to należy stosować tylko w złączach, w których występują nieduże siły. Podobne uwagi dotyczą węzła pasa z krzyżulcami. Półki kątowników są połączone dodatkowo między sobą spoinami czołowymi (segregator aktów prawnych).

Pośredni węzeł pasa górnego i krzyżulców. Pręt okrągły jest obliczony na siłę rozciągającą. Krzyżulec ściskany, wykonany tylko z pręta okrągłego, byłby zbyt wiotki i dlatego został usztywniony przez dospawanie równoramiennego kątownika. Kątownik jest zakończony w pobliżu węzłów. Ściskany pręt wzmocniony należy sprawdzać na ściskanie mimośrodowe z uwzględnieniem wyboczenia w płaszczyźnie działania momentu, przyjmując do obliczeń przekrój złożony z pręta okrągłego i kątownika.

Ponadto należy sprawdzić przekrój na ściskanie osiowe bez wyboczenia, przyjmując do obliczeń tylko przekrój pręta okrągłego (promocja 3 w 1).