Skrzynie podpór

Filary ustawiono na skrzyniach betonowych uzbrojonych, obejmujących pale podpory. Skrzynie te mają 7,00 m szerokości i 6,00 m wysokości. Odległość między ich osiami wzdłuż mostu wynosi 46,50 m. Na nich ustawiono ściany niosące przęsła (program uprawnienia budowlane na komputer). Duży odstęp między każdą parą ścian daje możność zmniejszenia rozpiętości przęseł. Ściany boczne przęseł są wycięte między ścianami filara dla umożliwienia przewiewu wnętrza belek i dla oświetlenia.

Skrzynie podpór są zabezpieczone od działania soli morskich przez powłokę bitumiczną i przez zastosowanie cementu hutniczo-pucolanowego. Skrzynie te spławiano i kotwiczono na wyznaczonym miejscu. Na skrzyniach oparto wzdłuż mostu pomost roboczy. Następnie przebijano w nich otwory na przeprowadzenie pali, zapewniając właściwy ich rozstaw (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Przyczółki. Początkowo zamierzano wprowadzić nasyp w zatokę nie dając przyczółków. Od tego zamiaru odstąpiono jednak ze względu na znaczne pochylenie w uwarstwieniu gruntów zalegających na dnie zatoki i na niebezpieczeństwo poślizgu nasypu. Każdy z przyczółków jest ustawiony na kesonie betonowym opartym o nasypu.

Ze względu na wyniki dodatkowych wierceń postanowiono odsunąć skarpę nasypu od brzegu o 23,00 m przedłużając most o jedno przęsło rozpiętości 46.50 m (uprawnienia budowlane). Jednocześnie postanowiono zastąpić kesony pod przyczółkami przez studnie betonowe o wymiarach w planie 12,50 m X 25,00 m, podzielone na 6 przegród, zagłębione za pomocą pogłębiarki czerpakowej, a następnie wzmocnione warstwą betonu ułożoną na dnie. Jedna z tych studni jest zagłębiona do poziomu 14,00 m, druga - do poziomu 17,50 m. Studnie są zakończone betonowymi ścianami oporowymi, z których jedna stanowi podporę przęsła mostu, a druga - podporę przęsła wiaduktu.
Fundamenty wiaduktów przybrzeżnych.

Dla wykorzystania we właściwy sposób sprzętu wiertniczego do fundamentowania podpór mostu, wiadukty przybrzeżne ustawiono również na palach Benoto, lecz średnicy mniejszej - 1,00 m. Pale te były betonowane bezpośrednio w ziemi, w miarę podnoszenia rury wiertniczej. Na studniach ustawiono cztery oczepy i ściany niosące przęsła wiaduktu.
Dalsze podpory wiaduktów przybrzeżnych, znajdujące się na gruncie dostatecznie mocnym, są ustawione na stopach i palach betonowych (program egzamin ustny).

Przęsła mostu na zalewie

W wyborze konstrukcji przęseł zwrócono szczególną uwagę na trwałość i zabezpieczenie betonu od korozji wywoływanej przez następujące czynniki:
- działanie soli morskich, zawartych w powietrzu,
- silne wiatry,
- znaczne zmiany temperatury i wilgotności,
- uszkodzenie otuliny uzbrojenia, występujące najczęściej na ostrych krawędziach konstrukcji,
- zbyt niską markę i porowatość betonu,
- wadliwe ukształtowanie i zarysowanie konstrukcji,
- wadliwe uzbrojenie (opinie o programie).

Działaniu ich starano się zapobiec przez:
- wykonawstwo i materiały zapewniające szczelność i wytrzymałość betonu,
- zastosowanie właściwego gatunku i składu chemicznego cementu,
- wybór uziarnienia kruszywa, sposobu betonowania, wibrowania, środków uszczelniających i pielęgnowania betonu w okresie tężenia,
- zaokrąglenie naroży konstrukcji i usunięcie nieciągłości w zmianach przekrojów dla zabezpieczenia od zarysowania,
- dostosowanie kształtu przekrojów do sprężania zabezpieczającego od wszelkich rys,
- dokładną analizę stanu naprężenia we wszyskich częściach konstrukcji, stwierdzającą niewystępowanie naprężeń rozciągających,
- zastosowanie warstw izolacyjnych pod jezdnią i chodnikami,
- zastosowanie uzbrojenia o dużej przyczepności do betonu (segregator aktów prawnych).

Dla zmniejszenia kosztów i skrócenia czasu budowy wskazane było zastosowanie konstrukcji składanej z części wielokrotnie powtarzalnych; dawało to możność przyspieszenia budowy przez powtarzanie tych samych czynności, wykonywanych przez te same zespoły robocze, a jednocześnie - możność zmniejszenia kosztów przez wielokrotne użycie deskowań. Zastosowanie w konstrukcji części wielokrotnie powtarzanych czyniło opłacalnym sprowadzenie wielu narzędzi i materiałów z Europy odległej o 6000 km (promocja 3 w 1). Zastosowanie prefabrykacji uniezależniało budowę fundamentów od budowy podpór i przęseł, a przez to zapobiegało kumulacji opóźnień, które mogłyby wystąpić w różnych etapach budowy.