Skurcz i pęcznienie

Przyczyną utrudniającą szerokie zastosowanie pianobetonów jest skurcz zachodzący przy dojrzewaniu, który zależnie od warunków może trwać ok. 9 miesięcy (program uprawnienia budowlane na komputer).
Rcinsdorf przeprowadził badania skurczu na beleczkach 4x4x16 cm w czasie 364 dni. W ciągu 287 dni beleczki przechowywane były w warunkach normalnych, a dalej w zmiennych (21 dni w środowisku wilgotnym i 7 dni w suchym).

Badania przeprowadzane były na próbkach wykonanych z cementem portlandzkim ; hutniczym, na kruszywie z piasku i żużla wielkopiecowego, przy dojrzewaniu w warunkach normalnych oraz przy naparzaniu niskoprężnym. Poza tym sprawdzano wpływ mieszaniny kruszyw, chlorku wapniowego i wapna hydratyzowanego.
Pianobetony wykonane na cemencie hutniczym maksimum skurczu wykazują w okresie 28 dni (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Zwiększenie zawartości cementu lub piasku w 1 m3 pianobetonu powoduje wzrost skurczu. Natomiast dodatek żużla wielkopiecowego zmniejsza skurcz.
Dodatek chlorku wapniowego w ilości 1% spoiwa przy normalnym dojrzewaniu pianobetonu powoduje większy skurcz maksymalny, natomiast przy zastosowaniu naparzania niskoprężnego wielkość skurczu nie ulega zmianie.

Skurcz pianobetonów wykonanych na cemencie portlandzkim jest większy przy dojrzewaniu w warunkach normalnych niż przy naparzaniu niskoprężnym. Jednakże przy dojrzewaniu normalnym skurcz kończy się szybciej niż przy naparzaniu niskoprężnym, przy czym zależne to jest od zawartości cementu w m3 pianobetonu, np. przy zawartości 310 kg cementu w 1 m5 skurcz kończy się dopiero po 180 dniach, przy mniejszych zawartościach skurcz ustaje po 50-90 dniach (uprawnienia budowlane).
Wpływ wypełniacza zaznacza się przy obróbce cieplnej nieznacznie; pianobeton piaskowy ma nieco tylko wyższy skurcz niż z wypełniaczem żużlowym, natomiast przy dojrzewaniu normalnym pianobeton piaskowy kurczy się prawie dwukrotnie więcej niż żużlowy.

Całkowity skurcz

Przy normalnym dojrzewaniu w pianobetonach piaskowych większość skurczu zachodzi w ciągu 28 dni, dodatek żużla wydłuża nieco czas zachodzenia skurczu (program egzamin ustny).
Dodatek chlorku wapniowego w ilości 1% do cementu portlandzkiego zwiększa skurcz o ok. 0,4%, wydłużając jednocześnie czas trwania skurczu. Całkowity skurcz kończy się dopiero po ok. 90 dniach, a w przypadku użycia żużla - skurcz trwa bardzo długo.
Norma polska PN/B-06565 wymaga aby skurcz pianobetonu po zakończeniu okresu dojrzewania wynosił nie więcej niż 0,5 mm na 1 m (opinie o programie).
Zagadnienia cieplno-wilgotnościowe.

Przewodność cieplna pianobetonu podobnie jak nasiąkliwość zależy od rodzaju użytych surowców i warunków produkcji. Toteż różne źródła podają wartości liczbowe różniące się dość znacznie.
Wytrzymałość na ściskanie zależy od kierunku działania siły: jest większa przy kierunku prostopadłym do odlewanych warstw, a mniejsza w kierunku równoległym. Wartości współczynnika /. otrzymane podczas badań w Instytucie Techniki Budowlanej.
Według Kaufmana współczynnik przewodności cieplnej pianobetonu zależny jest w wysokim stopniu od ilości i wielkości porów (segregator aktów prawnych).
Ze względu na bardziej zamkniętą strukturę porów w pianobetonach niż w betonach komórkowych autoklawizowanych nasiąkliwość pianobetonów jest niższa niż tych ostatnich. Tłumaczy się to w następujący sposób.

Nasiąkliwość pianobetonu n zależy od jego ciężaru objętościowego, surowców, z których jest wykonany, tj. rodzaju spoiwa, kruszywa i emulsji, jak również sposobu dojrzewania.
Według Zenczykowskiego nasiąkliwość pianobetonu wynosi 1-7% przy ciężarze objętościowym 400-1200 kG/m3. Źródła radzieckie dla tych samych ciężarów objętościowych podają nasiąkliwość w granicach 30-16%. Zależność nasiąkliwości pianobetonu naparzanego niskoprężnie od ciężaru objętościowego ustalona przez Reinsclorfa (promocja 3 w 1).