Skuteczne działanie

W powłokach długich, na ogół, możliwość wyboczenia ogranicza się do strefy w pobliżu zwornika, gdzie występują naprężenia ściskające. Dlatego też, jeżeli wezgłowia są na pewnej długości podparte (np. przez belki krawędziowe lub powłoki równoległe), naprężenia występujące w pobliżu wezgłowia nie mają specjalnego wpływu na zagadnienie wyboczenia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wzór ten wykazuje, że wytrzymałość powłoki jest mniejsza od wytrzymałości kostkowej i można go zastosować wówczas, gdy powłokę obliczamy na podstawie teorii nośności granicznej. Jeżeli zaś posługujemy się teorią sprężystości, należy licznik zastąpić wartością wytrzymałości betonu na ściskanie przy zginaniu o,„. Dla betonu o wytrzymałości na ściskanie przy zginaniu o,„ = 300 kG/cm², wytrzymałość kostkowa a_kos, = 240 kG/cm (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Chcąc wprowadzić żebra w celu wzmocnienia konstrukcji przeciwko wyboczeniu, należy umieszczać je w kierunku podłużnym. Pożądane są również żebra w kierunku poprzecznym. Ponadto muszą one być ułożone możliwie blisko siebie, gdyż wyboczenie w rurze występuje niezależnie od długości fali.

Jeżeli żebra mają działać skutecznie, odległość między nimi musi być tak dobrana, aby strzałka pasma zawartego między dwoma żebrami osiowymi była mniejsza od 1,5-krotnej grubości powłoki. Wówczas dla powłoki o grubości 8 cm i R = 10 m odległość między żebrami powinna być mniejsza od 1,5 m. Przykład ten wskazuje, jak trudno jest uzyskać skuteczne usztywnienie powłoki (uprawnienia budowlane).

Wobec wzrostu ciężaru własnego powłoki z żebrami wydaje się celowe stosowanie powłok dłuższych niż 60 -i- 70 m. Ponieważ w powłokach długich znaczne momenty zginające występują tylko w kierunku poprzecznym, wyboczenie nieznacznie wpływa na zwiększenie momentów.

Maksymalne naprężenia

Maksymalne naprężenia, z wyjątkiem stref w pobliżu wezgłowi, występują w kierunku obwodowym (poprzecznym). W związku z tym powłokę krótką można porównać z rurą poddaną ciśnieniu promieniowemu. W większości konstrukcji przepony mogą być traktowane jako absolutnie sztywne, podczas gdy pozostałe pierścienie traktować należy jako usztywnienia sprężyste. Niektóre powłoki rurowe posiadają tylko jedną przeponę mogącą przejmować siły ze wszystkich kierunków i wówczas powłoka jest zamocowana w przeponie (program egzamin ustny).

Rozwiązanie to znajduje zastosowanie w kominach żelbetowych, chłodniach kominowych itp., w których fundament stanowi przeponę powłoki. Powłoki z dwoma przeponami są również często stosowane, np. w zbiornikach na ciecze, w których powłoka jest zazwyczaj zamocowana w fundamencie oraz przegubowo podparta na krawędzi przekrycia. Kotły parowe, rozpatrywane jako konstrukcje powłokowe, traktuje się jako przegubowo podparte w dwóch końcach. Przewody w kotłach mają również dwie przepony, lecz w tym przypadku trzeba uwzględniać pewną sztywność zamocowania (opinie o programie). Powłoki z wieloma usztywnieniami są stosowane jako rurociągi niskiego ciśnienia, śluzy ciśnieniowe np. przy robotach kesonowych, w łodziach podwodnych itp.

Jeśli powłoka nie ma innych usztywnień oprócz przepon, nazywamy ją izotropową (segregator aktów prawnych). Silosy, kominy żelbetowe, zbiorniki na wodę są przykładem powłok izotropowych. Pewne niskociśnieniowe rurociągi o dużych średnicach mogą być również projektowane jako powłoki izotropowe. Jako główną zasadę można przyjąć, że jeśli obciążenie działa od wewnątrz, specjalne dodatkowe usztywnienia są wymagane jedynie w wyjątkowych przypadkach. Jeśli natomiast obciążenie działa od zewnątrz, trzeba często stosować dodatkowe usztywniające żebra, zabezpieczające konstrukcję przed utratą stateczności (promocja 3 w 1). Komory ciśnieniowe w łodziach podwodnych lub komory próżniowe są konstrukcjami anizotropowymi. Sfalowane paleniska wielkich kotłów przedstawiają specjalne typy powłok anizotropowych, przy czym sfalowanie może być traktowane jako gęsto rozmieszczone usztywnienie obwodowe.