Ślady silnego zużycia

W parkietach układanych na cienkiej warstwie kleju (lepiku) lub na izolacji należy przewidzieć dylatacje nad dylatacjami podłoża i przy połączeniach z sąsiednimi elementami, np. ścianami, a także w polach ich powierzchni. Odległość między dylatacjami nie powinna na ogół przekraczać 6 m, a przy ogrzewaniu podłogowym 5 m. Szerokość dylatacji powinna wynosić co najmniej 1,5 cm (program uprawnienia budowlane na komputer).

Po związaniu kleju lub wyschnięciu lepiku parkiet należy wyszlifować, a jego powierzchnię wykończyć w sposób dostosowany do przewidywanego rodzaju użytkowania, aby otrzymać powierzchnię jednorodną i wystarczająco odporną na zużycie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ślady silnego zużycia wytarte i podrapane powierzchnie obserwowano na posadzkach z cegły o niezeszklonej powierzchni, z płytek z ceramiki szlachetnej o powierzchni zeszklonej i z płyt z kamienia naturalnego (np. miękkiego trawertynu) w miejscach o dużym ruchu pieszym. Polewa terakoty ulegała zniszczeniu, a płyty z kamienia naturalnego łuszczyły się, gdy powierzchnię posadzki czyszczono środkami zawierającymi kwasy albo gdy była ona narażona na działanie soli używanej do tajania lodu i śniegu (uprawnienia budowlane).

Jeśli spoiny między płytkami nie były całkowicie wypełnione lub były wypełnione zaprawą o małej wytrzymałości, to występowało odłamywanie się krawędzi płytek. Natomiast oddzielanie się od podłoża i złamania występowały szczególnie w przypadku dużych i cienkich płyt układanych na zaprawie o zbyt małej wytrzymałości. Nierówności powierzchni były odczuwane jako niewygodne przy chodzeniu i czyszczeniu szczególnie w przypadku podłóg z płytek klinkierorowych (program egzamin ustny).

Płytkowe wykładziny podłóg podlegają silniejszym działaniom mechanicznym niż okładziny ścian. Przydatność jakiegoś rodzaju płytek jako wykładzin podłogowych zależy więc przede wszystkim od odporności ich powierzchni na zadrapania i ścieranie oraz od wytrzymałości ułożonych już płytek na obciążenia ściskające (opinie o programie).

Odporność płytki

Odporność płytki na zadrapania zależy od twardości (oporu na zarysowanie) jej powierzchni. Cechę tę można określić za pomocą skali twardości Mohsa. Płytki szkliwione o dużej nasiąkliwości muszą zgodnie z normą DIN 18155 wykazywać twardość co najmniej 3, płytki zaś o małej nasiąkliwości (spieczone, np. kamionkowe) co najmniej 6 (nieszkliwione) lub 5 (szkliwione).

Ścieralność wykładzin ceramicznych można badać metodą „Burgwedel", przy której zalicza się płytki do jednej z czterech klas ścieralności. Do sieni i korytarzy nadają się tylko nieszkliwione płytki kamionkowe i rowkowane płytki bramowe. Ścieralność płyt z kamienia naturalnego bada się na tarczy Bóhmego (wg DIN 52108). Płyty na wykładziny podłogowe powinny wykazywać po próbie ścierania ubytek co najwyżej 25 cm³ na 50 cm² (segregator aktów prawnych).

Przy obciążeniach, których można spodziewać się w budownictwie mieszkaniowym, zniszczenie płytek następuje zwykle na skutek przekroczenia ich wytrzymałości nie na ściskanie, a na rozciąganie przy zginaniu. Płytka jest zginana, gdy występują pod nią pustki albo gdy została ułożona na podatnej zaprawie małej wytrzymałości. Naprężenia przy zginaniu rosną wraz z długością pojedynczej płytki, przy czym wielkość naprężeń zależy od grubości płytki. Zachowanie się wykładziny pod obciążeniem wynika z grubości płytek z danego materiału, ich długości, przyczepności do podłoża, a wreszcie od wytrzymałości zaprawy, na której zostały ułożone.

Zgodnie ze starą normą DIN 18155 np. płytki kamionkowe (terakota) mozaikowe 20X20 mm mają grubość 5 mm, a płytki 250X250 mm grubość 18 mm. Według normy DIN 18332 orientacyjna grubość płyt z kamienia naturalnego układanych na zaprawie powinna wynosić co najmniej 15 mm (promocja 3 w 1).

Aby otrzymać podłoże z zaprawy o dostatecznej wytrzymałości, należy zgodnie z normą DIN 18352 stosować pod płytki ceramiczne zaprawę cementową. Pod płytki kamienne układane wewnątrz budynków norma DIN 18332 zaleca zaprawę wapienno-cementową grupy II (zgodnie z DIN 1053), ewentualnie z zastosowaniem domieszek hydraulicznych (w oryginale: wapna lub cementu trasowego, (szczegóły co do zaprawy pod wykładziny.