Słodkowodne małże perłowe

W latach 56—1957 przeszukano w Sudetach i na Przedgórzu Sudeckim wiele rzek i potoków: jedynie w Źrenicy biegnącej wzdłuż grani- polsko-czechosłowackiej znaleziono skorupki skójki. Podjęto więc próbę restytucji tego małża, w czym uczestniczyli: Zakład ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk w Krakowie, Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami w Jeleniej Górze i Wyższa Szkoła w Brnie. W czerwcu 1965 r. otrzymano z Vodnar ponad 100 egzemplarzy skójki perłopodobnej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Około osobników umieszczono w Śnieżnym Potoku na terenie Karkoskiego Parku Narodowego (około 830 m n.p.m.), a 80 w górnym Kwisy między Rozdrożem Izerskim a Swieradowem-Zdron (około 980 m n.p.m.).
W sławnym drezdeńskim Griines Gewólbe obok przepięknych dylantów i innych kamieni szlachetnych znajduje się czterorzędowa kolia perłowa z czasów Augusta Mocnego. Składa się on ze 177 pereł słodkowodnych pochodzących z Elstery (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Słodkowodne małże perłowe występowały dawniej dosyć obficie w niektórych rzekach północnej Rosji. W XVII w. wymię niano perły pochodzące z „krajów nad Dźwiną i z rzek Nowogrodu”. Intensywne połowy pereł prowadzono tu zwłaszcza na po czątku XVIII w. Kontrolę nad połowami regulowało rozporządzę nie carskie z 1721 r (uprawnienia budowlane).

Początkowo zabroniono całkowicie osobom prywatnym, później zakaz ten cofnięto pod warunkiem jednak oddawania dużych d pięknych pereł skarbowi państw. Kontrolę państwową wprowadziła z powrotem Katarzyna prowadzone jednak rabunkowe połowy słodkowodnych małży perłowych doprowadziły do ich wyniszczenia.
Słodkowodne małże perłowe żyją również w rzekach Chin zwłaszcza w prowincji Ho-Pu, w Mandżurii i Mongolii oraz w Japoni. Jeszcze dzisiaj uzyskuje się perły wytwarzane przez małż żyjące w rzekach Ameryki Północnej, zwłaszcza w Kanadzie w USA w stanach Ohio, Indiana, Iowa, Arkansas, Kolorad i Tennessee. Z górnego biegu Missisipi pochodzą piękne perły Wisconsin o różnobarwnych odcieniach (program egzamin ustny).

Ilości pięknych pereł

Początkowo perły słodkowodne cieszyły się w Europie znać popytem, lecz w miarę odkrywania nowych lądów i wzrostu żeglugi perły morskie zaczęły zdobywać nad nimi przewagę.
Handel perłami był prowadzony jeszcze za czasów starożytnych. Ośrodkiem tego handlu na Wschodzie jest Bombaj. Duży ośrodkiem handlu perłami jest również Nowy York, a w Europie głównymi centrami handlu perłami są Londyn i Paryż (opinie o programie).

Do ożywienia handlu perłami przyczyniła się również znacznie hodowla sztucznych pereł. Perły wysłane do ośrodków handlowych są w specjalny sposób pakowane.
Coraz szczuplejsze i mniej wydajne są zwłaszcza dawne morskie obszary, dostarczające dużych ilości pięknych pereł. Przykładem może być Zatoka Perska, zwłaszcza w okolicy wyspy Bahrejn, którą od strony zachodniej od wybrzeża Arabii Saudyjskiej oddziela tylko 30-kilometrowy przesmyk wody.
Mimo wprowadzenia na rynek przez Japończyków sztucznych pereł, znawcy wolą nadal wysoko cenione, o odcieniu różowym, prawdziwe perły z Bahrejnu. Na połowy pereł wypływa tam dziś dziesięć ciężkich drewnianych łodzi, zwanych sambukami. Jeszcze kilkanaście lat temu było ich kilkaset, a przed stu laty na „żniwa perłowe” wyruszało ich kilka tysięcy (segregator aktów prawnych).

Bursztyn (sukcynit, jantar) jest kopalną żywicą dawnych drzew iglastych. Jest to ciało bezpostaciowe, tworzące nieregularne, zaokrąglone lub naciekowe formy różnej wielkości. Najpospoliciej występuje w postaci drobnych kawałków, większe zdarzają się rzadko. Największa znaleziona bryła ważyła 10 kg.
Bursztyn ma barwę żółtawą o różnych odcieniach, bywa także mlecznobiały, brunatny i czerwonawy.

Odmiany o odcieniach niebieskawych lub zielonawych zdarzają się bardzo rzadko (promocja 3 w 1).. Przezroczysty, przeświecający lub mętny, co zależy od ilości zawartych w nim pęcherzyków powietrza. Niektóre bryły bursztyni częściowo są przezroczyste, a częściowo przeświecające lub mętne Zupełnie przezroczyste są tylko odmiany pozbawione całkowicie wewnętrznych pęcherzyków.